"Γάλα πολλαπλών ημερών"

«Αυτόματος πιλότος της αγοράς» και ..όποιος αντέξει!

του Χάρη Τσιοκα

Με αφορμή τους στόχους που εξυπηρετεί η πρωτοβουλία της κυβέρνησης για το "γάλα πολλαπλών ημερών", γίναμε δέκτες πρόσκλησης σε περιοχή της Θεσσαλονίκης που φιλοξενεί πολλές κτηνοτροφικές μονάδες !

Στην ενδιαφέρουσα παρέα καλεσμένων ήταν κτηνοτρόφοι, εργαζόμενοι στις μονάδες ,αγρότες ,εργαζόμενοι στις μονάδες ,κτηνίατροι ,γεωπόνοι ,"φαρμακαδες" , καταστηματάρχες "μάρκετ", εκπρόσωποι καταναλωτών ,κτλ

Επρόκειτο για συνάντηση που εύλογα οδηγούσε τη σκέψη :

πόσες κοινωνικές ομάδες εμπλέκονται στην παραγωγή του προϊόντος και πόσα κίνητρα οφέλους υπάρχουν από την εμπλοκή τόσων συντελεστών στη δραστηριότητα αυτή της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας!

“Πνιγήκαμε” στο γάλα και “κατάπιαμε” την ανακεφαλαίωση!

Ακούω πως ο Βενιζέλος “μάλωσε άγρια” τον Παπανδρέου γιατί δεν ψήφισε την ανακεφαλαίωση των τραπεζών. Τι σημαίνει όμως για τους μετόχους, τη ρευστότητα και την τραπεζική ευρωπαϊκή ένωση η ανακεφαλαίωση; Η μη ψήφιση του Άρθρου 2 από ένα πρώην Πρωθυπουργό και Πρόεδρο κόμματος σίγουρα δεν είναι θέμα άνευ σημασίας. Και ούτε μπορεί να μείνει στη σιωπή! Σίγουρα θα υπάρχουν πολλοί και σημαντικοί λόγοι. Άλλωστε ο τρόπος ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών αποτελούσε ανέκαθεν φλέγον οικονομικό, πολιτικό, ιδεολογικό αλλά και ηθικό ζήτημα. Απασχόλησε έντονα την κυβέρνηση Παπανδρέου, στη συνέχεια την προηγούμενη κυβέρνηση Παπαδήμου και τώρα την κυβέρνηση Σαμαρά! Πιστεύω πως όχι τυχαία “πνιγήκαμε” όλες αυτές τις ημέρες στο γάλα και “κατάπιαμε” αμασητί την ανακεφαλαίωση των τραπεζών. Ανακεφαλαίωση λοιπόν με “μετοχές με ψήφο” και άρα κρατική παρέμβαση στην πολιτική των τραπεζών; ή “μετοχές χωρίς ψήφο” και άρα ανεξέλεγκτη τραπεζική πολιτική των τραπεζιτών; Διάβασα το άρθρο 2 του Νόμου. Η ψήφος του Ταμείου Χρηματοδότησης ως μετόχου στο υπό ανακεφαλαίωση πιστωτικό ίδρυμα περιορίζεται από πολλά “εφόσον”. Το άρθρο 2 ήτανε το διακύβευμα που έπρεπε να αναδειχθεί στην κοινωνία και που δυστυχώς “πνίγηκε” στο γάλα και ακόμη δυστυχέστερα μπουρδουκλώθηκε στους άστοχους και πολιτικά αψυχολόγητους διαδικαστικούς τακτικισμούς μιας ανώριμης αξιωματικής αντιπολίτευσης! Ο λαός έμεινε ως συνήθως στο σκοτάδι. Γι΄ αυτό, αν αυτοί δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να το αναδείξουν, μας το οφείλουν άλλοι. ΆΜΕΣΑ,! (Γιώργος Παπ.)

Κατατοπιστικό το άρθρο από το ΒΗΜΑ /31.08.2012

Καλό Σαββατοκύριακο

Η λίμνη Κερκίνη είναι ένας τόπος ζωής. Πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους υγροβιότοπους στην Ευρώπη και φυσικά στην Ελλάδα. Έχουν παρατηρηθεί πάνω από 300 είδη πουλιών. Ανάμεσά τους είναι ο αργυροπελεκάνος, ο ροδοπελεκάνος, διάφορα είδη ερωδιών, φλαμίγκο, πάπιες, χουλιαρομύτες, χαλκόκοτες, κορμοράνοι, λαγγόνες κ.ά. Στη λίμνη Κερκίνη καμία εποχή δε μοιάζει με την άλλη. Όλες είναι διαφορετικές και όλες έχουν τη δική τους ομορφιά και το δικό τους χρώμα. Με άλλη μορφή θα μας υποδεχθεί η λίμνη το φθινόπωρο και το χειμώνα, με άλλη την άνοιξη και το καλοκαίρι. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ του Μπάμπη Παυλόπουλου “Λίμνη Κερκίνη”)

Τι θα ήθελα να ακούσω

“Είναι λαϊκισμός να μιλάμε για τους νεόπτωχους της κρίσης; Για τα μεσαία στρώματα που βυθίζονται στην απόγνωση; Για τις 950.000 θέσεις εργασίας που χάθηκαν από το 2008; Για το 80% των μακροχρόνια ανέργων χωρίς κανένα επίδομα; Είναι λαϊκισμός ότι διακόσιες χιλιάδες επιχειρήσεις έχουν κλείσει την τελευταία τετραετία; Ότι ένας στους πέντε ενηλίκους ζει σε νοικοκυριό χωρίς κανένα εργαζόμενο μέλος; Ότι 18% των Ελλήνων δεν διαθέτει αρκετά χρήματα ούτε για να αγοράσει τρόφιμα;"

Όχι! "Η πραγματικότητα των αριθμών δεν είναι λαϊκισμός. Η όξυνση των ανισοτήτων, της φτώχειας και της μακροχρόνιας ανεργίας, το διάτρητο δίχτυ κοινωνικής προστασίας: αυτό είναι το νέο κοινωνικό πρόβλημα της χώρας. Η επίκλησή του είναι δημόσια προτεραιότητα, δεν είναι λαϊκισμός. Η χρήση του όμως για να συγκαλυφθεί το οικονομικό πρόβλημα της χώρας, αυτό είναι λαϊκισμός."

"Θα ήθελα να ακούσω μια μέρα τον κ. Τσίπρα να δυσαρεστεί την εκλογική του πελατεία με ενοχλητικές αλήθειες: ότι η παραμονή στο ευρώ σημαίνει σοβαρό καπιταλισμό, παραγωγικότητα, θυσίες και πειθαρχία, αλλά έξω από το ευρώ είναι μεγαλύτερη φτώχεια και καταστροφή. Ότι στην Ε.Ε. δεν υπάρχουν μονομερείς ενέργειες αλλά διαπραγμάτευση και συμβιβασμοί. Ότι η μετάβαση στο πρωτογενές πλεόνασμα ήταν αναγκαία για να έχει η χώρα οποιαδήποτε ελπίδα σταθεροποίησης και προσδοκία ανάκαμψης. Ότι η ανάπτυξη προϋποθέτει ανταγωνιστικές, διεθνοποιημένες μονάδες, ελκυστικό περιβάλλον (φορολόγηση, κράτος, εργασιακά, υποδομές) και επαρκή κερδοφορία ώστε να μείνουν οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Ότι έχουμε τα πιο εχθρικά προς την επιχειρηματικότητα, την καινοτομία και την αγορά πανεπιστήμια, κυρίως λόγω της μακρόχρονης κατοχής τους από τις οικείες προς τον ΣΥΡΙΖΑ πολιτικές δυνάμεις.
Θα ήθελα να ακούσω τους κ. Σαμαρά και Βενιζέλο να λένε: τα δύο κόμματά μας έχουν τεράστιες ευθύνες για την κρίση, και τότε και τώρα. Προστάτευσαν και συνεχίζουν να προστατεύουν τις κομματικές τους πελατείες. Ας μην ξαναμιλήσει κανείς για success story με ανεργία 28%. Πετύχαμε τη μεγαλύτερη μείωση ελλείμματος που έγινε ποτέ, και αυτό είναι επίτευγμα. Αλλά έγινε με υπερφορολόγηση των πολιτών, με «δεν πληρώνω» του Δημοσίου, με διαρκείς περικοπές στο πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων, με τον μεγάλο πλούτο της φοροδιαφυγής να κρύβεται ακόμη. Και με τμήμα της κοινωνίας σε συνθήκες εξαθλίωσης. Η αναγκαία και αναπόφευκτη λιτότητα δεν κατανεμήθηκε με τον δικαιότερο τρόπο. Και η δίκαιη και αναπτυξιακή διανομή μέρους του πλεονάσματος θέλει μόνιμα μέτρα – όχι προεκλογικά επιδόματα και αναπλήρωση συντάξεων αγάμων θυγατέρων..."

Αποσπάσματα από το άρθρο του Γ. Παγουλάτου* στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 23.03.2014 (Ολόκληρο το άρθρο στη συνέχεια)

Εύγε Εύα, εύγε!

Της Κατερίνας Αυξεντίου

Ποιος διαφωνεί ότι η επιβράβευση ενός ατόμου λειτουργεί και ως κίνητρο για να γίνει ακόμα καλύτερο το άτομο και να ενισχύσει περισσότερο τις δεξιότητές του; Ουδείς!
Διερωτώμαι όμως για τι ακριβώς επιβραβεύεται η κ. Εύα Καϊλή;
Μήπως επειδή βοήθησε με τη στάση της, τις απειλές της και τα τελεσίγραφά της να πέσει η κυβέρνηση του κόμματος, του ΠΑΣΟΚ δηλαδή, που σήμερα την προτείνει να είναι στο ευροψηφοδέλτιο του; Ο λόγος είναι επειδή το 2011 συνηγόρησε μαζί με άλλους «συντρόφους» να ρίξουν τον Παπανδρέου και να πάμε σε κυβέρνηση συνεργασίας; Σαφώς δεν είναι η πρώτη της παρέας που επιβραβεύεται για τις ανόσιες επιδόσεις της την δύσκολη τότε εποχή και όπως όλα δείχνουν δεν θα είναι και η τελευταία.
Σφάλλουν όμως όσοι πιστεύουν ότι αρκεί ο πολυδιαφημιζόμενος…«κλάδος ελαίας» για να ξεχάσουμε το πισωγύρισμα που είχε η χώρα μας, η παράταξή μας και τελευταίο το κόμμα μας από τις συμπεριφορές ελαχίστων πλην όμως αρκετών να κάνουν τη ζημιά.

ΠΗΓΗ: facebook

Άλλο η αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του συντηρητισμού που έχουν ως κορμό τη ΝΔ , και άλλο ο «διμέτωπος»!

Του Χάρη Τσιόκα

Ανεξάρτητα από την σκοπιμότητα «των δημοσκοπηκών ερμηνειών», είναι εύκολο να διακρίνει κανείς, ότι η κοινωνική διεργασία προσδιορίζεται πάνω σε μια κυρίαρχη αντίθεση . Ότι αναμετρώνται : --οι δυνάμεις που θεωρούν ότι οι πολιτικές που ασκούνται είναι ένας «αναγκαίος μονόδρομος συμβιβασμών» και -- και αυτές που εκτιμούν πως ο κύκλος του «συντηρητικού συμβιβασμού πρέπει να κλείσει ως ατελέσφορος» γιατί είναι αντιπαραγωγικός ,αντικοινωνικός και αντιευρωπαϊκός! Γι αυτό το λόγο, εγείρεται-κυρίως από τον προοδευτικό χώρο-, το ζήτημα τόσο ενός νέου πολιτικού σχεδίου ανασυγκρότησης όσο και των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών -συμμαχιών που θα συγκροτήσουν την εναλλακτική πορεία! Καταγράφεται, ως επίμονο κοινωνικός προσανατολισμός , η αξιολόγηση όλων των κομμάτων να γίνεται πάνω στην αντίθεση που εκφράζεται είτε:

Οι αλήθειες των άλλων...

της Άννυ Ποδηματά

...Αυτά τα "πώς και τα γιατί" επιχείρησε να διερευνήσει και να αξιολογήσει, μετά από πολύμηνη δουλειά και συζήτηση, η Έκθεση του ΕΚ για το ρόλο και τη λειτουργία των τρόικα στην Ελλάδα και τις άλλες χώρες που βρίσκονται ή βρέθηκαν σε πρόγραμμα προσαρμογής...
...Τα μέλη της Επιτροπής Othmar Karas, ΕΛΚ, Αυστρία και Liem Hoang Ngoc, S&D, Γαλλία είχαν συνάντηση ο πρώτος με τον ίδιο τον πρωθυπουργό κ. Αντώνη Σαμαρά όταν είχε επισκεφτεί την Ελλάδα, και οι δυο μαζί στο Στρασβούργο με τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος θέλησε να τους συγχαρεί για την απόφαση "να συσταθεί στο ΕΚ εξεταστική Επιτροπή ( sic!) για τα Μνημόνια και τις τρόικες"!

Και μετά;
Μετά, ήρθε το τελικό κείμενο της Έκθεσης, που περιελάμβανε αλήθειες καθόλου βολικές και για τη Νέα Δημοκρατία και για το ΣΥΡΙΖΑ.
Αλήθειες για τις ευθύνες της ΝΔ, όχι μόνο στην "απάτη" με τα στατιστικά αλλά και στην ολέθρια οικονομική διαχείριση στα χρόνια που προηγήθηκαν της κρίσης.
Αλήθειες που ξεμπρόστιαζαν το δημαγωγικό λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ, ως προς τις τραγικές συνέπειες που θα είχε μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία στην Ελλάδα, αλλά και ως προς τους άλλους "μύθους", της αναδιάρθρωσης του χρέους και της εμπλοκής του ΔΝΤ.
Αλήθειες που - με όλη την επιμέρους σκληρή κριτική - δικαίωναν τη στάση ευθύνης του ΠΑΣΟΚ, που όμως παραμένει εγκλωβισμένο - και διαιρεμένο - στην υπεράσπιση της πρώτης και της δεύτερης περιόδου σωτηρίας της χώρας!

Αυτές λοιπόν τις αλήθειες, τις "αλήθειες των άλλων" - εν προκειμένω του Ευρωκοινοβουλίου - δεν τις συζητήσαμε. Γιατί όταν "οι αλήθειες των άλλων" δεν είναι βολικές και συμβατές με τις δικές μας "αλήθειες", πολύ περισσότερο όταν αποδομούν το δικό μας αφήγημα, προτιμούμε να τις αγνοήσουμε, να τις αντιπαρέρθουμε, ακόμα και να τις λοιδορήσουμε.

Όλα αυτά θα είχαν ενδεχομένως μικρή σημασία αν αφορούσαν απλώς και μόνο την ιστορική αποτύπωση των γεγονότων και δεν ήταν τόσο άρρηκτα συνδεδεμένα με τον τρόπο που ενεργούμε στο παρόν και σχεδιάζουμε (;) το μέλλον μας.

Ολόκληρο το άρθρο στη συνέχεια....

Προς Θεσσαλονικείς

Του Κώστα Μαμέλη

 

Διαθέτουμε καλή μαρτυρία, βιώνοντας έντονα τα «πέτρινα» χρόνια μας. Ζούμε (οι πολλοί - πλην «Λακεδαιμονίων») μια τραγωδία, χωρίς όρια. Κοινωνική αποδιοργάνωση, θεσμική υποκρισία, πολιτική σύγχυση, οικονομική κατάρρευση, αναπτυξιακό αδιέξοδο, επικοινωνιακή συσκότιση. Είναι η κρίση στο απόγειο. Και η χώρα - αυτή η «όμορφη και παράξενη πατρίδα» - καταρρέει, με τους απλούς ανθρώπους σε ατομικά και οικογενειακά αδιέξοδα.

Απάτη στην απάτη

"Η έκθεση του ευρωκοινοβουλίου για την Τρόικα είχε διαφημιστεί υπερβολικά τόσο από τη ΝΔ όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι μεν ήθελαν να στηρίξουν τη θεωρία ότι η καταστροφή ήρθε όταν έφυγε από την κυβέρνηση το κόμμα τους, οι δε αναζητούσαν επιχειρήματα για να πουν ότι χρεοκοπία δεν υπήρξε ποτέ και το κακό μας βρήκε εξαιτίας της συμπαιγνίας των εγχώριων και των ξένων μνημονιακών. Αλλά η έκθεση δεν γράφει αυτά που θα ήθελαν στη Συγγρού και στην Κουμουνδούρου και γι αυτό οι ευρωβουλευτές τους την καταψήφισαν. Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αναφέρονται πια στην έκθεση, δεν θυμούνται το όνομα του Κάρας, που για κάποιο διάστημα τον αντιμετώπιζαν ως εμβληματική φυσιογνωμία της ευρωπαϊκής πολιτικής και φυσικά δεν έχουν καμία διάθεση να τη διαβάσουν προσεκτικά και να την προτείνουν προς ανάγνωση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πάψει να τρέφει προσδοκίες νωρίς, από τη στιγμή που ο Αυστριακός ευρωβουλευτής Ότμαρ Κάρας αποκάλυψε ότι στη συνάντηση που είχε τον περασμένο Δεκέμβριο στο Στρασβούργο με τον Α. Τσίπρα επί μια και πλέον ώρα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν κατέθεσε προτάσεις ούτε είπε κάτι για τους στόχους του. Η ΝΔ, όμως, που εμφανίζεται ως το κόμμα-εγγυητής του ευρωπαϊκού μας μέλλοντος μάλλον αιφνιδιάστηκε από το περιεχόμενο της έκθεσης που εκθέτει την κυβέρνηση Καραμανλή, για την απόκρυψη του δημοσιονομικού εκτροχιασμού ...και της “στατιστικής απάτης”... Αλλά όλα αυτά, η αληθινή ιστορία, έχουν ίσως δευτερεύουσα σημασία σε σχέση με την άρνηση του πολιτικού συστήματος να κοιτάξει τον καθρέφτη. Κάθε πλευρά έχει διαλέξει ένα παραμύθι για το πώς φτάσαμε ως εδώ και αυτό εμπορεύεται στο εκλογικό παζάρι. Κανείς δεν έχει διάθεση αυτοκριτικής, κανένα κόμμα δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν και κανένας από τους πρωταγωνιστές της πορείας προς τη χρεοκοπία δεν χαμηλώνει το βλέμμα, αλλά δείχνει τον απέναντι και τον δίπλα ως περισσότερο υπαίτιο..."

Ολόκληρο το άρθρο της Αγγελικής Σπανού από τη ΜΕΤΑΡΥΘΜΙΣΗ

Σκηνικό «αγωνιώδους πολιτικής ρευστότητας»! κλίμα κοινωνικής ανασφάλειας!

Του Χάρη Τσιοκα

Επίκληση της ανάγκης για «πολιτική σταθερότητα»! είναι τα θέματα της επικαιρότητας των ημερών! Αλλά πως μπορεί να υπάρξει πολιτική σταθερότητα, όταν - η κοινωνική αστάθεια οξύνεται σε θέματα που σχετίζονται με τη συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης την αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, την εργασία, την μόρφωση, την κοινωνική ασφάλιση; - παρά τα άδικα μέτρα, διογκώνεται το χρέος και αυτό να γίνεται η αιτία ώστε η «πολιτική» να ορίζει ως ζητούμενο «διαπραγμάτευσης» το αν η χώρα θα γίνει η όχι, μια μακροχρόνια "αποικία χρέους"; Η προοδευτική παράταξη , η αριστερά και το κέντρο με τις πολιτικές τους επιλογές ιστορικά και για ιδεολογικοπολιτικούς και κοινωνικούς λόγους πάντα ταύτιζε την «πολιτική σταθερότητα» με ένα αξιόπιστο σχέδιο κοινωνικής σταθερότητας και ελπίδας! 

Σκέψεις από το παρελθόν με αφορμή ένα αφιέρωμα των New York Times!

Ο ζωγράφος Πάνος Βαφειάδης

Ο Βασίλης Δημητρίου έχει ζωγραφίσει χιλιάδες αφίσες ταινιών. Από τα 15 του χρόνια ο 78χρονος καλλιτέχνης επιμελείται το εξωτερικό του κινηματογράφου Αθήναιον, έχοντας ζωγραφίσει δεκάδες χιλιάδες αφίσες. Οι New York Times σε αφιέρωμά τους τον παρουσιάζουν ως τον τελευταίο του είδους του στην Ελλάδα και έναν από τους τελευταίους στην Ευρώπη.

Η εξιστόρηση της διαδρομής του ξαναζωντάνεψε στο νου μου τις παλιές ρομαντικές εποχές του θερινού σινεμά. Παιδιά τότε σκαρφαλώναμε στη μεγάλη καγκελόπορτα της Νομιατρικής Υπηρεσίας, απέναντι από τα Δημοτικά Εκπαιδευτήρια και με την “άνεση” που παρέχει το κρέμασμα σε μια σιδεριά, βλέπαμε τις προβολές του θερινού Ολύμπια! Τρία θερινά σινεμά είχε τότε η Δράμα, Ολύμπια, Έσπερος, Ορφέας και πέντε χειμερινά, Ολύμπια, Ορφέας, Αστέρια, Αττικόν και Απόλλων. Όλες οι γιγαντοαφίσες δια χειρός καλλιτεχνών! 

H Ελλάδα χρειάζεται αναδιάρθρωση του χρέους!

Η πολιτική της λιτότητας έχει και όρια, καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος κοινωνικών συγκρούσεων, εκτιμά ο αμερικανός οικονομολόγος Τζ. Σακς, καλώντας τους Ευρωπαίους να προχωρήσουν σε αναδιάταξη της ελληνικού χρέους. 

«Η διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης δεν είναι εύκολη, αλλά είναι σαφώς θετική» εκτιμά ο γνωστός καθηγητής του Πανεπιστήμιου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, επισημαίνοντας ότι υπάρχουν και άλυτα προβλήματα, όπως αυτό της Ελλάδας. «Το χρέος της χώρας είναι υπερβολικά υψηλό. Η Ελλάδα χρειάζεται αναδιάρθρωση του χρέους της. Ο χρόνος ωρίμανσης των δανείων θα πρέπει να επιμηκυνθεί και να μειωθούν τα επιτόκια», υποστηρίζει ο Τζέφρι Σακς. Μιλώντας προς την Wiener Zeitung o αμερικανός οικονομολόγος τονίζει ότι «και οι πιστωτές έχουν μια ευθύνη να κατανεμηθούν καλύτερα τα βάρη, λαμβάνοντας υπόψη τις πολιτικές και κοινωνικές αντοχές της χώρας».

Όλι Ρεν: Όλοι ξέρουμε τις δυσκολίες του πρώτου Μνημονίου λόγω μη συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων

Μπορεί τα ελληνικά ΜΜΕ να έχουν ξεχάσει ότι ο Αντώνης Σαμαράς υπήρξε ο μεγαλύτερος συκοφάντης της εθνικής προσπάθειας του πρώτου Μνημονίου και να μας τον παρουσιάζουν ως «μεταρρυθμιστή» και «πυλώνα σταθερότητας» αλλά οι Ευρωπαίοι δεν ξεχνούν.

Πώς να ξεχάσουν εξάλλου τον άνθρωπο που την ώρα που η χώρα βρισκόταν με το ένα πόδι εκτός Ευρωζώνης δήλωνε ότι μπορούσε να μηδενίσει το έλλειμμα σε ελάχιστο χρόνο; Πώς να ξεχάσουν αυτόν που έκλεινε το μάτι στους Αγανακτισμένους τονίζοντας ότι «συναίνεση στο λάθος» δεν δίνει;

Πριν από λίγο λοιπόν, η αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου κ. Άννυ Ποδηματά έγραψε στο Facebook τα εξής ενδιαφέροντα:

Για τους έχοντες ...κοντή μνήμη, ο Αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων Όλι Ρεν, βάζει τα πράγματα στη θέση τους σε σχέση με το τί συνέβη στην Ελλάδα την πρώτη περίοδο της κρίσης. Είπε λοιπόν πριν από λίγα λεπτά στην Ολομέλεια του ΕΚ, στη συζήτηση της Έκθεσης για τις τρόικες:

-Πριν από 4 χρόνια η ελληνική οικονομία ήταν σε ελεύθερη πτώση και ο κίνδυνος κατάρρευσης ήταν ορατός, ενώ μηχανισμοί δεν υπήρχαν.
-Τα προγράμματα δεν ήταν η αρχή της κρίσης αλλά η αρχή της επίλυσης της κρίσης.
-Όλοι γνωρίζουμε τις δυσκολίες του προγράμματος στην Ελλάδα, κυρίως του πρώτου προγράμματος, λόγω έλλειψης συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων και λόγω των αντιστάσεων διαφόρων ειδών συμφερόντων.

Οι Ευρωπαίοι βλέπετε έχουν τις ιδεοληψίες τους αλλά έχουν και μνήμη και δεν χαρίζονται και σε κανέναν...Ας το έχουμε υπόψιν...

ΠΗΓΗ: ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΗ

Κυρία Ακριβοπούλου, προσβάλετε την αισθητική μας…

Μπράβο παλικάρι! Είπα και εγώ. Δε θα βρεθεί κάποιος να πει δημόσια και τηλεοπτικά αυτού του δημοσιαγραφικού σούργελου, όσα ανώνυμοι πολίτες καθημερινά και όχι τόσο ευγενικά της σέρνουν;(Γ.Παπ.)

<<Η Κατερίνα Ακριβοπούλου, σχολιάστρια του πιο «κίτρινου» δελτίου της ελληνικής τηλεόρασης (ΣΚΑΙ – Ευαγγελάτος), δέχτηκε επίθεση από έναν πολίτη, που ήταν στο κοινό της εκπομπής του Χατζηνικολάου.
«Κυρία Ακριβοπούλου, προσβάλετε την αισθητική μας με το…μένος, που αντιμετωπίζετε τον κ. Παπανδρέου».

Ξαφνιάστηκε εκείνη. «Τι, δεν έχω δικαίωμα να το κάνω;».

Και ο πολίτης: Φυσικά έχετε, αλλά η χολή που βγάζετε καθημερινά, προσβάλλει την αισθητική μας.

Λέγαμε και μείς, πως δεν την έχουν πάρει χαμπάρι!..>>

ΠΗΓΗ:http://nonews-news.blogspot.gr/2014/03/blog-post_7162.html

Κοψοχέρηδες για τελευταία φορά!

του Παντελή Οικονόμου

Το σημερινό σκηνικό της πολιτικής παρακμής το ξέρουμε: αόριστες αναφορές, ψευδείς εντυπώσεις, διχαστική παρελθοντολογία, σχολιασμοί χωρίς προτάσεις. Σ αυτό το φόντο, περίσσεψαν οι «αρπαχτές»: κάθε μέρα ιδρύεται ή διαλύεται κάποιο κόμμα, κάποια κίνηση ή κάποια συνεργασία για να «κατεβεί» στις ευρωεκλογές. Κοντεύουν να εξαντληθούν πια οι συνδυασμοί όλων με όλους και όλων εναντίον όλων.  

Από αυτό το θορυβώδες τίποτα, κανείς δε μπαίνει στο κόπο  να μας πει τι θα έκανε για μας, εάν του δίναμε τη ψήφο μας. Αντιθέτως, δεν κρύβει τι θα έκανε για τον εαυτό του. Άλλος θέλει να μείνει πρωθυπουργός, άλλος να γίνει πρωθυπουργός, άλλος να μείνει αρχηγός, άλλος να γίνει αρχηγός και άλλοι να μας δέσουν χειροπόδαρα με διάφορους τρόπους. Αυτό το τοξικό χαρμάνι ιδιοτέλειας και κυνισμού πρέπει να αποδοκιμαστεί. Την επομένη των ευρωεκλογών ο «εξευτελισμός τους να γίνει τέλειος».

Δυστυχώς όμως πολλοί από εμάς θα είμαστε κοψοχέρηδες. Ας είναι η τελευταία φορά. Επειδή άλλος χρόνος για χάσιμο σε παραπολιτική δεν υπάρχει. Έχουμε ανάγκη από δουλειές, σταθερότητα και ελευθερία. Και δικό μας σχέδιο για το πως μπορούμε να τα πετύχουμε. Δηλαδή Πολιτική!

ΠΗΓΗ: Ιστοσελίδα Παντελή Οικονόμου

Μιχάλης Καρχιμάκης: ΚΥΡΙΕ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΣΕ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΑ ΒΡΑΔΥΑ ΣΤΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΑΦΟΡΜΕΣ ΝΑ ΒΡΙΖΟΥΝ.

Διαβάσαμε στην στήλη του Πρετεντέρη κάτι περί "αείμνηστου ",ο οποίος είχε πει οτι "λεφτά υπάρχουν "αλλα τελικά δεν υπάρχουν και έτσι δεν μπορεί να πληρωθεί η εγγύηση του Καρχιμακη.
Καλή η απλήρωτη πλάκα ,αλλα κάποιος πρέπει να ενημερώσει αυτόν τον κύριο οτι λεφτά υπάρχουν.
Ποιοι τα πήραν; Όλοι εκείνοι που εχουν μάθει να παρασιτουν ,δεν πληρώνουν τις δανειακές τους υποχρεώσεις και οι προσωπικές τους περιουσίες μια χαρά κρατούν. Και επι πλέον θέλουν να κυβερνούν και την χώρα.

Δικαιώνεται ο Παπανδρέου;

O Παπανδρέου σταθερά μέρα με τη μέρα, δικαιώνεται, για μερικούς ίσως με αργούς ρυθμούς, γι άλλους γρηγορότερα από όσο υπολόγιζαν. Αυτό που είναι απαραίτητο είναι η υπομονή.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που σήμερα έχουν την άποψη ότι ο Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να επιστρέψει στην ηγεσία του κόμματος, καθώς η παράταξη βρίσκεται σε κατάσταση νευρικής κρίσης με τη νέα της ηγεσία να μην έχει σχέδιο και να λειτουργεί σαν να βρίσκεται σε προηγούμενες δεκαετίες.

Τα νέα και οι δημοσκοπήσεις!

Του Αντώνη Βγόντζα

Έχουν ενδιαφέρον οι δημοσκοπήσεις. Αρκεί να μην τις εμπιστευθείς στο εκατό τοις εκατό. Σε βοηθάνε να μυρίζεσαι τις διαθέσεις της κοινής γνώμης. Αυτό, όμως, δεν αρκεί για να προβλέψεις τις αντιδράσεις του εκλογικού σώματος. Άλλο κοινή γνώμη, άλλο εκλογικό σώμα. Το τελευταίο αποφασίζει. Και καμιά φορά συμφωνεί με την κοινή γνώμη.

Τι να πρωτοθυμηθώ; Στις περιόδους της ηγεμονικής κυριαρχίας του Ανδρέα Παπανδρέου, στις δημοσκοπήσεις και στις δημοφιλίες τον ξεπερνούσαν διάφορα πρόσωπα, που σήμερα δεν τα θυμόμαστε καν. Να ξεχάσω τον Δημήτρη Αβραμόπουλο; Με το περίφημο Κίνημα Ελεύθερων Πολιτών. Το Κ.Ε.Π.! Είχε χτυπήσει το 20%. Τέτοια ποσοστά δεν διεκδικεί σήμερα η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ; Μόνο που το Κ.Ε.Π. δεν κατάφερε να φτάσει μέχρι τις εκλογές. Κάπου βούλιαξε σε ένα τραπέζι με γεύμα του Αβραμόπουλου με τον Κώστα Καραμανλή στο «Διόνυσο» με θέα την Ακρόπολη. Να θυμηθώ το Νίκο Κωνσταντόπουλο, που για πολλά χρόνια ήταν ο δημοφιλέστερος πολιτικός. Το μόνο που κατάφερε ήταν να βάλει μετά βίας τον Συνασπισμό στη Βουλή. Με τρία κόμα κάτι τοις εκατό.

Πρέπει να το ομολογήσουμε. Ο κόσμος είναι κουρασμένος. Και ζαλισμένος. Δεν έχει καθόλου κέφι ν’ ακούει τα κόμματα και τους πολιτικούς των. Ξέρει από τα πριν τι θα πουν. Αυτή η ανία τους διευκολύνει να χαζεύουν ό,τι καινούργιο τους σερβίρουν. Βέβαια, ο λαός μας πάντα ψάχνει. Η πρώτη κουβέντα μετά την ανάγνωση του καινούργιου είναι καθιερωμένη. Τι κρύβεται πίσω από αυτό;

Και αυτό θα περάσει. Και το επόμενο θα περάσει. Όπως πέρασαν τόσα και τόσα προηγούμενα. Τη στιγμή της κρίσης οι περισσότεροί μας θα αποδειχθούμε συνετοί. Και σώφρονες.

ΠΗΓΗ: Νέα Kρήτη, τα Καθημερινά, Τρίτη 11.3.2014

ΕΛΙΑ: Δύο δρόμοι και μια υποσημείωση!

ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ: Διαφωνείς με την ασκούμενη από το ΠΑΣΟΚ πολιτική, αποχωρείς και εντάσσεσαι στη ΔΗΜΑΡ, από την οποία επίσης αποχωρείς επειδή διαφωνείς με την απόφασή της, να μη συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ που διαφωνούσες!

ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ: Διαφωνείς με την ασκούμενη από το ΠΑΣΟΚ πολιτική, αποχωρείς και δημιουργείς δικό σου Κόμμα και αφού επανειλημμένα πιάνεις πάτο στις δημοσκοπήσεις και το μέλλον σου είναι σκοτεινό χωρίς ελπίδα, επανέρχεσαι με το “κύρος” αρχηγού και συνδιαλέγεσαι ως ισότιμος συνιδρυτής, με το κόμμα που διαφωνείς, για συνέχιση της πολιτικής που επίσης διαφωνούσες!

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ: Έτσι και αλλιώς κανείς δε θα ρωτήσει, σε τι μέχρι τώρα διαφωνούσες, πόσους και τι εκπροσωπείς! Άλλωστε στην Ελλάδα ζούμε! Κι΄ αν δηλώνεις αρχηγός, ε! δε γίνεται, πρέπει να το αποδεχτώ! Μάλλον είσαι αρχηγός και κομιστής του νέου και της ελπίδας! (Γ.Π.)

Και τι θα κάνετε στον «δεύτερο γύρο» εκλογών;

Του Χάρη Τσιόκα

Στην αντιπαράθεση κομμάτων και παρατάξεων για τις αυτοδιοικητικές εκλογές εκτός των θεμάτων που περιέγραψα σε προηγούμενο άρθρο, τίθεται και το ερώτημα: -"και τι θα κάνετε στον «δεύτερο γύρο» εκλογών; αν δεν είστε εσείς; Ποιο συνδυασμό και γιατί θα στηρίξετε;" Πρόκειται για ένα ερώτημα με πολλές αναγνώσεις αφού μ αυτό τον τρόπο επιχειρείται να οδηγηθεί ο κάθε συνδυασμός, η παράταξη, ή το κόμμα, σε μειονεκτική θέση και ο πολίτης σε κομματική περιχαράκωση-φανατισμό! Είναι όμως και ένα υπαρκτό ερώτημα που ζητά καθαρή απάντηση όταν τίθεται καλοπροαίρετα! Και αυτό γιατί ο ρόλος και η αποστολή της αυτοδιοίκησης, για την συνοχή, την ανάπτυξη, την πρόσβαση στα δημόσια αγαθά, την δημοκρατία στα κέντρα αποφάσεων με διαφάνεια -έλεγχο και αποτελεσματικότητα , είναι καθοριστικός!

8 Μαρτίου! Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας!

Στη γυναίκα ανήκει το μισό του ουρανού. Οφείλει να το κατακτήσει! (Μάο Τσε Τουνγκ)!

Θεωρία και Πράξη!

Οι 58 κατασκευαστές ... Πολιτικής

Του Χάρη Τσιόκα

Μια πολιτική παρέμβαση μπορεί να χαρακτηρισθεί νέα και να έχει κοινωνικό , παραγωγικό και οικονομικό ενδιαφέρον , όταν επιχειρεί η να στηρίξει ,συμπληρώσει η να αλλάξει το περιεχόμενο των ασκούμενων πολιτικών! Όταν δηλαδή δεν δημιουργεί συνθήκες κοινωνικής σύγχυσης στα διλήμματα πολιτικής και αναπτυξιακής διεξόδου!
Αλλιώς ..δεν την σώζουν οι 58 "μάστορες- κατασκευαστές" με τελική κατάληξη να την παίρνει το...."ποτάμι" των πραματευτάδων του εντυπωσιασμού!
Πολιτική παρέμβαση με ... «ολίγον απ όλα» δεν λέγεται "καινούργια" και αν δεν είναι υποκριτική ,είναι τουλάχιστον αδιάφορη γιατί:

Ραγκούσης: Ως εδώ και μη παρέκει : Εξεταστική τώρα για το πως φτάσαμε στην χρεοκοπία του 2009.

Πρέπει ο ελληνικός λαός στου οποίου τη ζωή ήρθαν ξαφνικά τα "πάνω κάτω" να μάθει όλη την αντικειμενική κι επιστημονική αλήθεια.
Πρέπει η ελληνική κοινωνία που παρακολουθεί εμβρόντητη "το διαρκές ξέπλυμα" αυτών που διαχρονικά μας χρεοκόπησαν - Πρωθυπουργών, Υπουργών, Προέδρων ΔΕΚΟ, λ.χ. στα ΕΛΠΕ - να μάθει την σύγχρονη ιστορία της ώστε να κατανοήσει τις αιτίες της οικονομικής τραγωδίας που ζει .
Πρέπει η ελληνική νέα γενιά να μάθει όλη την αλήθεια για να συνειδητοποιήσει πόσο βαθύ και σύνθετο είναι το εθνικό μας πρόβλημα καθώς και πόση επίπονη και κυρίως ομαδική δουλειά απαιτεί η επίλυσή του.
Πρέπει όσοι κυβέρνησαν την Ελλάδα πριν το 2009 να αναλάβουν τις ατομικές και συλλογικές τους ευθύνες.