Εκείνοι περίμεναν Μεσσία, δηλαδή έναν σωτήρα που με το μαγικό ραβδί του θα τους γλύτωνε από τα βάσανα του κόσμου, και Εκείνος τους πέταξε στο πρόσωπο το τρομερό: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι».
Με άλλα λόγια τους είπε: «Στην Ιερουσαλήμ ήρθα για να σωθώ ΕΓΩ, (ως άλλος Οιδίποδας). Αν ΕΣΕΙΣ θέλετε να σωθείτε ξεχάστε το δικό μου σταυρό και πάρτε το δικό ΣΑΣ στον ώμο».
Η ανθρώπινη φύση δεν μπόρεσε να κατανοήσει ότι δεν υπάρχει στιγμιαία σωτηρία από κάθε λογής σωτήρες, αλλά διαρκής προσωπικός αγώνας ανάβασης σε ένα όρος που φαίνεται να μην έχει κορυφή.
Η συνέχεια είναι γνωστή: οι σταυρωτές του και οι θεολόγοι εφηύραν εκείνο το «ὁ αἴρων τὰς ἁμαρτίας τοῦ κόσμου» μεταθέτοντας έτσι τη σωτηρία από το ΕΓΩ στο ο ΑΛΛΟΣ.
Ήταν η στιγμή που η ιστορία τράβηξε άλλο δρόμο.
Έκτοτε οι άνθρωποι κοιτούν, πιστεύουν και προσεύχονται πότε στο ουρανό και πότε στον ηγεμόνα.
Είναι η ταφόπλακα της κλασικής σκέψης και η αυγή μιας νέας εποχής.
ΠΗΓΗ: Δημήτρης Αλικάκος από το facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου