Επάγγελμα Ολυμπιονίκης

Δεν αντιλήφθηκε ποτέ ότι η πολιτική είναι και αποστολή. Διαμαρτυρόταν στα κανάλια σαν συμβασιούχος ορισμένου χρόνου που δεν τον μονιμοποίησαν. Όμως ο Γιώργος δεν ήταν άνθρωπος που κρατάει κακίες (τότε). Την ξανακατέβασε υποψήφια Περιφερειάρχη, μολονότι το δημόσιο προφίλ της πια, κυρίως στα εθνικά θέματα, μάλλον ήταν περισσότερο συμβατό με του παλιού συγκατοίκου του. Τι να κάνουμε, εκείνος δεν της είχε κάνει πρόταση. Έκανε έναν προεκλογικό αγώνα παραβγαίνοντας τον Ψωμιάδη σε εθνικισμό και έχασε από το πρωτότυπο.

Τώρα είναι υποψήφια με τον αντάρτη της δεξιάς. Άλλο ένα χαμηλό εμπόδιο στην κούρσα εξαργύρωσης του παλιού μεταλλίου. Και ασφαλώς θα κάνει ό,τι χρειαστεί για να κερδίσει. Ακόμα και να χαϊδέψει τα αυτιά των χρυσαυγιτών- καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή.

Ολόκληρο το άρθρο

Μιά στιγμή, μιά ζωή. ΄Ηταν από εκείνες τις στιγμές που, όπως θα έλεγαν οι διαβασμένοι, συνωμότησε το σύμπαν. Έγινε σύνθημα, έγινε τραγούδι, έγινε θρύλος.΄Εγινε επάγγελμα.

Δεν είχε ούτε προηγούμενο ούτε επρόκειτο να έχει επόμενο- το γνώριζε και η ίδια γι' αυτό φρόντισε να αλλάξει άθλημα. Άλλες επιτυχίες δεν ήρθαν ποτέ, παρόλο που η ίδια έμεινε για υπερβολικά μεγάλο χρονικό διάστημα στην πρώτη κατηγορία των αθλητών της Εθνικής Στίβου. Απολαμβάνοντας τα όχι αμελητέα προνόμια της εποχής, δικαίως ασφαλώς τα πρώτα χρόνια, μάλλον καταχρηστικά όταν πια είχε μεγαλώσει και η πιθανότητα νέων επιτυχιών ήταν ανύπαρκτη. Ήταν βεβαίως η Βούλα Πατουλίδου, το κορίτσι που είχε κάνει μια χώρα να παραληρεί το καλοκαίρι του ΄92, και ποιος θα μιλούσε για αυτήν τη μάταιη παράταση; Έλεγες είναι η δίψα του αθλητισμού.

Τα χρόνια που πέρασαν φώτισαν αλλιώς τη χρυσή Ολυμπιονίκη της Βαρκελώνης. Στην αρχή ακολούθησε τη σίγουρη εικονική καριέρα αξιωματικού, που η διεστραμμένη αντίληψη που είχαμε τότε για τα πράγματα την έκανε να φαντάζει φυσιολογική εξέλιξη του μεταλλίου. Παρέμεινε για καιρό μία από τις, αγνώστου ενασχολήσεως,  περσόνες του δημοσίου βίου, μέχρι που την τράβηξε ο στίβος της πολιτικής.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, παροιμιώδης για τις επιλογές ουσίας που έκανε, της πρότεινε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας κι εκείνη δέχτηκε. Στο μεταξύ τα γκάλοπ δεν ήταν τόσο ευνοϊκά και η θέση άρχισε να φαίνεται όχι και τόσο εκλόγιμη. Τότε βγήκε δημοσίως και συγκρούστηκε με τον αρχηγό, διότι, όπως κατήγγειλε,  την παρέσυρε να παραιτηθεί από τη σίγουρη καριέρα της αξιωματικού χωρίς να της διασφαλίζει τη σιγουριά της  τακτοποίησης στη Βουλή.

Δεν αντιλήφθηκε ποτέ ότι η πολιτική είναι και αποστολή. Διαμαρτυρόταν στα κανάλια σαν συμβασιούχος ορισμένου χρόνου που δεν τον μονιμοποίησαν. Όμως ο Γιώργος δεν ήταν άνθρωπος που κρατάει κακίες (τότε). Την ξανακατέβασε υποψήφια Περιφερειάρχη, μολονότι το δημόσιο προφίλ της πια, κυρίως στα εθνικά θέματα, μάλλον ήταν περισσότερο συμβατό με του παλιού συγκατοίκου του. Τι να κάνουμε, εκείνος δεν της είχε κάνει πρόταση. Έκανε έναν προεκλογικό αγώνα παραβγαίνοντας τον Ψωμιάδη σε εθνικισμό και έχασε από το πρωτότυπο.

Τώρα είναι υποψήφια με τον αντάρτη της δεξιάς. Άλλο ένα χαμηλό εμπόδιο στην κούρσα εξαργύρωσης του παλιού μεταλλίου. Και ασφαλώς θα κάνει ό,τι χρειαστεί για να κερδίσει. Ακόμα και να χαϊδέψει τα αυτιά των χρυσαυγιτών- καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή.

ΠΗΓΗ: του Ανδρέα Πετρουλάκη από το protagon