Έχει περάσει ένας, σχεδόν, μήνας από τις πρόσφατες εκλογές, στις
οποίες το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών πήρε μέρος, αποτυγχάνοντας να
εξασφαλίσει την είσοδό του στη Βουλή. Πρόκειται, προφανώς, για αποτυχία,
το βάρος της ευθύνης φέρουν κάποιοι, με πρώτο τον ίδιο τον Πρόεδρο του
ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, ο οποίος έκανε και τις τελικές επιλογές.
Ευθύνη φέρουν, βέβαια και όσοι συνηγόρησαν και συμβούλεψαν τον Γιώργο
Παπανδρέου να προχωρήσει στο συγκεκριμένο εγχείρημα, χωρίς καμία
προετοιμασία και χωρίς επαρκή χρόνο για αποκτήσει μια υποτυπώδη
οργανωτική συγκρότηση. Η επιλογή της αυτοοργάνωσης ήταν μια επιλογή, η
οποία, όπως αποδείχθηκε, κινητοποίησε τους «κολλημένους» παπανδρεϊκούς,
αλλά το ενδιαφέρον ήταν πολύ περιορισμένο στον υπόλοιπο κόσμο της
Δημοκρατικής Παράταξης.
Το αποτέλεσμα των εκλογών έδειξε ότι οι φανατικοί «παπανδρεϊκοί», σε
αυτή τη συγκυρία, μόλις φθάνουν στο 2,5% του εκλογικού σώματος. Το θέμα
είναι αν αυτό εκλαμβάνεται ως ικανοποιητικό ποσοστό απήχησης των
απόψεων, ιδεών και αρχών του Γ. Παπανδρέου, Διότι, αν θεωρείται
ικανοποιητικό, η αντίστροφη μέτρηση θα αρχίσει οσωνούπω.