“Η
μετονομασία της Τρόικας σε Θεσμούς, του
Μνημονίου σε Συμφωνία και των Δανειστών
σε Εταίρους, όπως και όταν βαφτίζεις το
κρέας ψάρι, δεν αλλάζεις την προηγούμενη
κατάσταση. Δεν αλλάζεις, βέβαια, και την
ψήφο του Ελληνικού Λαού, που ψήφισε
αυτό που υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ: καταργούμε
το καθεστώς της λιτότητας, που δεν
αποτελεί μόνο στρατηγική της ολιγαρχίας
της Γερμανίας και των άλλων δανειστριών
χωρών της ΕΕ, αλλά και της ελληνικής
ολιγαρχίας. Καταργούμε τα Μνημόνια και
την Τρόικα, καταργούμε όλους τους νόμους
της λιτότητας. Την επομένη των εκλογών
με ένα νόμο καταργούμε την Τρόικα και
τις συνέπειές της...Από την πλευρά μου
ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ από τον Ελληνικό Λαό
διότι συνήργησα σ΄αυτή την ψευδαίσθηση...”, δήλωνε αμέσως μετά την συμφωνία ο Μανώλης Γλέζος. Ο
Γλέζος βέβαια δεν λέει τίποτε
διαφορετικό, από ότι έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν
τις εκλογές, όταν ανέπτυσσε τον
αντιπολιτευτικό του λόγο εκμεταλλευόμενος
τις στερήσεις και αγανάκτηση του
ελληνικού λαού. Η κυβέρνηση σήμερα κάνει
αυτό που στην πραγματική ζωή γίνεται
και όχι ότι στην εικονική ισχυρίζονταν.
Η κυβέρνηση έδωσε ελπίδες και γι΄ αυτό
οφείλει να λάβει πολύ σοβαρά τη ρήση
του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: «Δυστυχώς,
όταν η ελπίδα φθίνει, το μίσος συχνά
στρέφεται εντονότερα εναντίον εκείνων
που είχαν εμπνεύσει την ελπίδα... Αυτοί
οι άνθρωποι είναι τώρα επιθετικοί
εναντίον μου, επειδή βλέπουν το όνειρο
που τους υποσχέθηκα και το οποίο τόσο
πρόθυμα είχαν ασπαστεί, να δίνει τη θέση
του σε έναν εφιάλτη» (Γ.Π.)
Ενδιαφέρον και πολύ κατατοπιστικό το
άρθρο του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΥ
σχετικά με την απόφαση του EUROGROUP “ΓΙΑΤΙ
ΧΑΙΡΟΝΤΑΝ Ο ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ;”
στη
συνέχεια