Εδώ και μερικούς μήνες έχει αναπτυχθεί ένα μαζικό κίνημα, πρώτα στην Πάρο και στην Νάξο και τώρα και στην Χαλκιδική, στην Κρήτη, στην Ρόδο και σε άλλα μέρη της Χώρας με στόχο να προστατευθούν οι παραλίες στην περιοχή δράσης του κινήματος και να ελευθερωθούν από τις παρανομίες διαφόρων επιτήδειων που τις έχουν καταλάβει. Και ήδη έχουν τις πρώτες επιτυχίες : Το κίνημα μεταδόθηκε και μαζικοποιήθηκε και σε άλλα μέρη, χωρίς κεντρικό συντονισμός. Έχει ενεργοποιηθεί ο χρόνια κοιμώμενος και βραδυκίνητος κρατικός μηχανισμός. Και πολλοί επιχειρηματίες (κάτω από τον φόβο των προστίμων ) έχουν αποσύρει τις ομπρέλες και τα καθίσματα από τις παραλίες. Βέβαια βρισκόμαστε ακόμη μακριά από την επίτευξη του τελικού στόχου των κινημάτων. Τρεις παρατηρήσεις :
1.) Το κίνημα για την απελευθέρωση της παραλίας και όχι το”κίνημα της πετσέτας”, όπως θέλουν μερικοί να το χαρακτηρίζουν, φοβούμενοι την εξάπλωση του και σε άλλες δραστηριότητες, ξεκίνησε ως αυθόρμητη αντίδραση των πολιτών σε αυθαιρεσίας στις παραλίες και με αυτόν τον στόχο κέρδισε τη συμπάθεια και τη συμπαράσταση πολλών. Τελευταία υπάρχει μια προσπάθεια από διάφορα κόμματα να καπελώσουν το κίνημα για να αποκομίσουν κομματικά οφέλη. Και είναι απορίας άξιο, γιατί μέχρι σήμερα τόσα χρόνια τα κόμματα αυτά δεν έκαναν τίποτε για να αποτρέψουν αυτήν την κατάντια. Για αυτόν τον λόγο είναι ανάγκη τα κινήματα να εμποδίσουν το κομματικό καπέλωμα των προσπαθειών τους.
2.) Είναι φανερό ότι το κίνημα απέκτησε μαζικότητα, ξαπλώθηκε σε πολλά μέρη και έχει και τις πρώτες επιτυχίες του. Και θέλω να βάλω το ερώτημα : Γιατί δεν μπορούν ομάδες πολιτών να ενωθούν και να αποτελέσουν την αντίδραση σε άλλες αυθαιρεσίας της Πολιτείας και του βαθύ κράτους, όχι αναγκαστικά σε ζητήματα τοπικού χαρακτήρα αλλά και σε ζητήματα πανελλήνιας εμβέλειας. Και δεν χρειάζεται να υπάρξει κάποιος μπροστάρης ή διοργανωτής για να αρχίσει μια δράση, αλλά μέσα από τα μέσα κοινής δικτύωσης μπορούν να αναπτύξουν ομάδες τον προβληματισμό τους και να καλέσουν ενδιαφερόμενους να συμμετέχουν στην όποια προσπάθειά τους. Ένα παράδειγμα για το αντικείμενο συσπείρωσης ομάδων σε πανελλήνιο επίπεδο είναι η κλιματική αλλαγή, που εδώ και μερικά χρόνια την βλέπουμε μπροστά μας και που τόσες καταστροφές έχει επιφέρει στην Χώρα. Όχι μόνο σε περιβαλλοντολογικά θέματα αλλά και σε οικονομικό επίπεδο. Μπορούν να μπουν στόχοι, να δημοσιοποιηθούν και μετά υπάρχει ο δρόμος για συσπείρωση και δράση.
3.) Δεν μπορεί να ξεφεύγει την προσοχή κανενός, ότι οι κυβερνητικές αυθαιρεσίες και το βαθύ κράτος έχουν ισχυροποιηθεί και αποθρασυνθεί και χρησιμοποιούν κάθε μέσο και μέτρο για να παραμείνουν κυρίαρχα. Ιδιαίτερα μάλιστα τώρα που δεν υπάρχει αξιόπιστη αντιπολίτευση στην Κυβέρνηση της Ν.Δ., αυτά τα φαινόμενα τείνουν να αυξηθούν και να μεγιστοποιηθούν. Γι’ αυτό και ο ρόλος του ενεργού πολίτη, που σημαίνει του ενημερωμένου πολίτη, για τα δικαιώματα και για τις υποχρεώσεις του, αποκτά κομβική σημασία.
Έτσι η πίεση στην πολιτεία προϋποθέτει την αφύπνιση και την οργανωμένη και συγκροτημένη συλλογικότητα. Και είναι καλό όλοι μας να γνωρίζουμε, ότι για να έχουμε αποτέλεσμα στις όποιες ενέργειές μας, χρειάζεται να έχουμε υπομονή και επιμονή στον στόχο μας. Χρειάζεται να γνωρίζουμε, ότι για την αποτελεσματικότητα των δράσεων μας, θα χρειαστεί να δώσει ο καθένας μας, ενεργητικότητα, κόπο, μερικές θυσίες από την καθημερινότητα του και κυρίως διάθεση για συνεργασία με αυτούς που από κοινού βάζουμε στόχους. Δεν χρειάζονται εκρήξεις, που θα αποφέρουν άστοχα και ατελέσφορα αποτελέσματα, αντιπαραθέσεις χωρίς πολιτικό περιεχόμενο. Δεν χρειάζεται ο θυμός μόνο να καθοδηγεί τις δράσεις μας και τις ενέργειές μας. Χρειάζεται να πρυτανεύει η λογική, η γνώση των όποιων δυνατοτήτων μας, οριοθέτηση των στόχων, συγκεκριμενοποίηση των τακτικών και στρατηγικών ενεργειών μας και στόχοι πραγματοποιήσιμοι και όχι μαξιμαλιστικοί
Και ας γνωρίζουμε, ότι ενεργός πολίτης δεν γίνεται κάποιος «δωρεάν» και αλά καρτ, χωρίς προσπάθεια, μέθοδο και γνώση.
