Ακούω πως ο Βενιζέλος
“μάλωσε άγρια” τον Παπανδρέου γιατί
δεν ψήφισε την ανακεφαλαίωση των
τραπεζών. Τι σημαίνει όμως για τους
μετόχους, τη ρευστότητα και την τραπεζική
ευρωπαϊκή ένωση η ανακεφαλαίωση; Η μη
ψήφιση του Άρθρου 2 από ένα πρώην
Πρωθυπουργό και Πρόεδρο κόμματος σίγουρα
δεν είναι θέμα άνευ σημασίας. Και ούτε
μπορεί να μείνει στη σιωπή! Σίγουρα θα
υπάρχουν πολλοί και σημαντικοί λόγοι.
Άλλωστε ο τρόπος ανακεφαλαιοποίησης
των τραπεζών αποτελούσε ανέκαθεν φλέγον
οικονομικό, πολιτικό, ιδεολογικό αλλά
και ηθικό ζήτημα. Απασχόλησε έντονα την
κυβέρνηση Παπανδρέου, στη συνέχεια την
προηγούμενη κυβέρνηση Παπαδήμου και
τώρα την κυβέρνηση Σαμαρά! Πιστεύω πως
όχι τυχαία “πνιγήκαμε” όλες αυτές τις
ημέρες στο γάλα και “κατάπιαμε” αμασητί
την ανακεφαλαίωση των τραπεζών.
Ανακεφαλαίωση λοιπόν με “μετοχές με
ψήφο” και άρα κρατική παρέμβαση στην
πολιτική των τραπεζών; ή “μετοχές χωρίς
ψήφο” και άρα ανεξέλεγκτη τραπεζική
πολιτική των τραπεζιτών; Διάβασα το
άρθρο 2 του Νόμου. Η ψήφος του Ταμείου
Χρηματοδότησης ως μετόχου στο υπό
ανακεφαλαίωση πιστωτικό ίδρυμα
περιορίζεται από πολλά “εφόσον”. Το άρθρο 2 ήτανε το διακύβευμα που έπρεπε να
αναδειχθεί στην κοινωνία και που
δυστυχώς “πνίγηκε” στο γάλα και
ακόμη δυστυχέστερα μπουρδουκλώθηκε στους
άστοχους και πολιτικά αψυχολόγητους
διαδικαστικούς τακτικισμούς μιας
ανώριμης αξιωματικής αντιπολίτευσης!
Ο λαός έμεινε ως συνήθως στο σκοτάδι.
Γι΄ αυτό, αν αυτοί δεν μπόρεσαν ή δεν
θέλησαν να το αναδείξουν, μας το οφείλουν
άλλοι. ΆΜΕΣΑ,! (Γιώργος Παπ.)
