 |
| Με λίγες αλλά σίγουρες και καθαρές κουβέντες, χωρίς αστυνομικά σενάρια, περιέγραψε την οικονομική κρίση και έδωσε το στίγμα της διαδρομής εξόδου από αυτήν. Ο λόγος για τον Όσκαρ Λαφοντέν σε όσα μεταξύ άλλων και για τη χώρα μας αναφέρει στη συνέντευξή του στο ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ. "...Θα ζούμε κάτω από την δικτατορία των τραπεζών όσο οι ηγέτες της Ευρώπης δεν αποφασίζουν με γνώμονα τα δικά της συμφέροντα..." ενώ "...τα χρέη των κρατών είναι οι περιουσίες των πλούσιων χωρών" αναφέρει στη συνέντευξή του και συνεχίζει, ότι η λύση περνά μέσα από την "άμεση δανειοδότηση των υπερχρεωμένων χωρών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα". Ειδικά για την Ελλάδα θεωρεί απαραίτητη "...τη δραστική μείωση των δαπανών για τους εξοπλισμούς, καθώς και την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής των πλουσίων...". Εκτός από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής των πλουσίων που είναι εσωτερικό μας θέμα, τα άλλα δύο, δηλ. η δανειοδότηση από την ΕΚΤ και η μείωση των εξοπλισμών, ανήκουν κατά κύριο λόγο στις αποφάσεις των Βρυξελλών. Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Γιατί αυτά τα ουσιαστικά ζητήματα δεν αναδείχθηκαν ως ζητήματα εθνικής σημασίας και συνολικής εκπροσώπησης στις Βρυξέλλες; Γιατί δυστυχώς ο λαϊκισμός έχει αναχθεί σε εθνικό μας σπορ, που βέβαια ελάχιστη σχέση έχει με την ευρωπαϊκή αριστερά. (Γ.Π.) (ολόκληρη η συνέντευξη) |
www.eponima.blogspot.com - Email: eponima@gmail.com - Ιστολόγιο του Γιώργου Παπαδόπουλου
27/12/11
Περί ποιότητας συλλογισμών... !
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Συμμερίζομαι τις αντιλήψεις του κυρίου Λαφοντέν σε ότι αφορά τα αίτια της τωρινής οικονομικής κρίσεως στην Ευρώπη, επίσης εκτιμώ την πρόταση που δηλώνει για την αναγκαιότητα της δημιουργίας μίας κοινής ευρωπαϊκής οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής, της οποίας θα πρέπει όμως όπως πολύ σωστά τονίζει να προβαδίσει πρώτα και να αποπερατωθεί η λύση της κρίσεως των τραπεζών, για να υπάρχει σωτηρία για το Ευρώ. Το ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διαθέτει το ανάλογο οικονομικό μέγεθος και ανάστημα για να μπορέσει να παρέμβει στην τωρινή οικονομική κρίση της Ευρώπης με τον οικονομικό χειρισμό της παροχής δανείων και πιστώσεων υπό τους σωστούς όρους, το βλέπω επίσης ως σωστό. Το εάν αυτό αποτελεί όντως μαγική συνταγή, θα μας το δείξει ο χρόνος. Στην ουσία ο κύριος Λαφοντέν μας ξεκαθαρίζει ότι θα πρέπει να περιοριστεί και να εξουδετερωθεί η υπάρχουσα χρηματοπιστωτική βιομηχανία, η άγρια αισχροκέρδεια στα χρηματιστήρια και ιδιαίτερα η κρίση των τραπεζών. Όλως παραδόξως ο κύριος πρώην υπουργός οικονομικών της Γερμανίας, είχε γράψει και είχε κυκλοφορήσει ένα βιβλίο μερικούς μήνες προτού την εκλογή του στο υπουργικό αξίωμα το έτος 1998 που φέρει τον τίτλο Keine Angst vor der Globalisierung - Arbeit und Wohlstand für Alle, δηλαδή μεταφρασμένο στα ελληνικά ΜΗΝ ΦΟΒΟΣΑΣΤΕ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ - ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ, το οποίο το είχε συντάξει με την σύζυγό του, την κυρία Κρίστα Μούλερ. Με το βιβλίο αυτό στόχευε ο κύριος Λαφοντέν να αποτρέψει τον φόβο των πολιτών της Γερμανίας από τα αρνητικά επακόλουθα της παγκοσμιοποίησης. Προς αυτόν τον σκοπό περιέγραψε μέσα στο βιβλίο αυτό τους διάφορους κινδύνους, οι οποίοι θα μπορούσαν να γίνουν αφορμή για να χαθεί ο έλεγχος από τους αρμόδιους φορείς και τα υπεύθυνά των στελέχη, επάνω στην ροή και στην εξέλιξη της οικονομίας, ώστε να μπορέσει να δημιουργηθεί με αυτόν τον τρόπο μία ανεξέλεγκτη κατάσταση της οικονομίας, ακριβώς με τέτοια μορφή και διάσταση όπως την ζούμε στην ουσία τώρα. Οι οικονομικές του αναλύσεις στο βιβλίο, έχουν ακριβώς την ίδια δομή και τα ίδια χαρακτηριστικά που συμπεριλαμβάνει και η τοποθέτησή του στο άρθρο αυτής της ανάρτησης. Ο ανούσιος ανταγωνισμός των κρατών, στον οποίο αναφέρεται ο κύριος Λαφοντέν στο βιβλίο του, όπως και το πάσα θυσία χαμηλό κόστος παραγωγής των βιομηχανικών προϊόντων, η ασυντόνιστη και αυθαίρετη μισθωτική πολιτική , ιδίως η καθιέρωση της απαράδεχτα χαμηλής μίσθωσης, η έλλειψη συντονισμού και ανάπτυξης μίας ενιαίας ευρωπαϊκής πολιτικής, όπως και η έλλειψη της προώθησης μίας κουλτούρας εποικοδομητικού και ενισχυτικού διαλόγου από τους διάφορους κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες μέσα στις μικρομεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις της Γερμανίας όπως και της Ευρώπης γενικότερα, μας βρίσκουν τώρα ύστερα από δεκατέσσερα χρόνια, δηλαδή από την χρονική περίοδο της κυκλοφορίας του βιβλίου του κύριου Λαφοντέν, αντιμέτωπους και προβληματισμένους, λες και δεν γνωρίζαμε ποτέ τι επρόκειτο να προκύψει από τους αυθαίρετους και επιπόλαιους οικονομικούς χειρισμούς των οικονομικών παραγόντων σχεδόν όλου του δυτικού κόσμου.
Ακολουθεί το δεύτερο μέρος της τοποθέτησής μου επάνω στις πολιτικές αφηγήσεις του κυρίου Όσκαρ Λαφοντέν, περί της οικονομικής κρίσεως της Ευρώπης.
Πρέπει να παραδεχτούμε εδώ ότι ο κύριος Λαφοντέν προείδε και προανήγγειλε γραπτώς και δημοσίως κιόλας την οικονομική κρίση που διανύουμε αυτόν τον καιρό στην Ευρώπη προτού δεκατέσσερα χρόνια, εάν όχι με απόλυτη ακρίβεια, τότε τουλάχιστον με κατά 80% προγνωστική επιτυχία. Αυτό και μόνο δείχνει τις πολιτικές και οικονομολογικές του ικανότητες. Το ζήτημα είναι όμως αναμφίβολα το τι κάνουμε τώρα! Βάσει των προτάσεων του κυρίου Λαφοντέν θα πρέπει πρωτίστως να ρυθμιστεί ο δημόσιος ελεγκτικός μηχανισμός των τραπεζών και αμέσως μετά να ρυθμιστεί με αυστηρά μέσα η χρηματοπιστωτική βιομηχανία, η οποία αποτελεί μεγάλη μάστιγα τον τελευταίο καιρό για τους πολίτες της Ευρώπης. Ο κύριος Όσκαρ Λαφοντέν σε γενικές γραμμές, κάθε άλλο παρά κατά της παγκοσμιοποίησης είναι. Πιστεύει ακράδαντα στις ευεργετικές πλευρές της παγκοσμιοποίησης και είναι μάλιστα της γνώμης ότι θα μπορέσουν όλοι οι άνθρωποι που ζουν επάνω στον πλανήτη μας να ωφεληθούν από την παγκοσμιοποίηση, εφόσον όμως αυτή είναι εις θέσιν να ελέγχεται και να ρυθμίζεται κάθε τόσο από αρμόδιους κρατικούς, αλλά και μη κρατικούς οργανισμούς. Είναι θα λέγαμε ένας πεπεισμένος Ευρωπαϊστής αλλά και κοσμοπολίτης πολιτικός, με κευνεσιαστικές τάσεις, με ξεκάθαρες αντιλήψεις κατά του Νεοφιλελευθερισμού. Τελικά ο κύριος Λαφοντέν περιγράφει στο αναφερόμενο βιβλίο (το οποίο βέβαια δεν είναι το μόνο που έγραψε) διάφορα θετικά παραδείγματα από πετυχημένες οικονομικές συνεργασίες σε διάφορα μέρη του κόσμου, με τα οποία επιθυμεί να αποδείξει στον αναγνώστη με εμπεριστατωμένα στοιχεία, ότι στην ελεγχόμενη και ανθρώπινη παγκοσμιοποίηση κρύβονται
πολλές θετικές δυνατότητες για την δυναμική οικονομική εξέλιξη των κρατών. Μεταξύ άλλων αναφέρεται και στην τρομερή ανάπτυξη των κρατών της Ασίας (Tigerstaaten) όπως Σιγκαπούρη, Μαλαισία, Φιλιππίνες, Ταΐλάνδη κ.λ.π. κατά την δεκαετία του ενενήντα. Τι να σκέπτεται άραγε σήμερα ο κύριος Λαφοντέν από μέσα του βλέποντας και ζώντας την τωρινή ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομική κρίση; Μεταξύ άλλων σίγουρα θα δίνει δίκαιο ο ίδιος τον εαυτόν του, ρωτώντας τον που και που εντελώς μυστικά το γνωστό....δεν σου τάλεγα Όσκαρ;
Δημοσίευση σχολίου