8/7/12

“Η Ελλάδα απειλείται από καταστροφική θύελλα!”

Σύμφωνα με την Handelsblatt , ο Αμερικανός οικονομολόγος Ρουμπινί, που προέβλεψε την οικονομική κρίση, προβλέπει τώρα και την κατάρρευση του ευρώ μέσα σε τρεις έως έξι μήνες. Σε πρόσφατη συνέντευξή του μάλιστα, κατήγγειλε την συνεχιζόμενη αδυναμία της πολιτικής έναντι της οικονομίας και προειδοποίησε για την επερχόμενη καταιγίδα. Κατά τον Ρουμπινί η Ευρώπη με τα πρόσφατα μέτρα ενίσχυσης των τραπεζών, απλά αγόρασε χρόνο. Δεν έλυσε
το πρόβλημα. Το χρηματιστήριο ανεβαίνει θεαματικά, όχι όμως γιατί ανταποκρίνεται στην ανάπτυξη της οικονομίας, αλλά γιατί προηγουμένως η καγκελάριος Μέρκελ φρόντισε με μεγάλη μαεστρία να το οδηγήσει στην πτώση. Αυτή όμως η ανακούφιση είναι προσωρινή.”
Γι΄ αυτό μην έχουμε αυταπάτες. Η επαναδιαπραγμάτευση, η επιμήκυνση και ότι άλλο καταφέρουμε, είναι μεν χρήσιμα και μπορούν να ανακουφίσουν το λαό, αλλά από μόνα τους δεν επαρκούν. Η κρίση είναι ευρωπαϊκή και πρέπει συνολικά να επιλυθεί. Πάντως αν δεν με απατά η μνήμη και κάποιος άλλος μίλησε γι΄ αυτό! (Γ.Π.)

2 σχόλια:

Anestis Moutafidis είπε...

Πρώτο μέρος της τοποθέτησης:

Σίγουρα θα έχει τον λόγο του ο κύριος Ρουμπινί για να δηλώνει επισήμως και δημοσίως ένα τέτοιο καταστρεπτικό σενάριο για την οικονομία της ευρωζώνης. Είναι γεγονός όμως ότι την ευρωπαϊκή οικονομία την χαρακτηρίζει ακόμη μία μεγάλη αστάθεια σε ότι αφορά την καταπολέμηση των χρέων των ευρωπαϊκών κρατών. Το να μεταφέρονται μεγάλα ποσά στις εθνικές τράπεζες των κρατών μελών και μόνο δεν είναι αρκετό για να μπορέσει να σταθεροποιηθεί η οικονομία των. Απαραίτητα είναι μία σειρά από επιπρόσθετα οικονομικά μέτρα, για να μπορέσουν να δημιουργηθούν παραγωγικοί τομείς με σύγχρονες και καινοτόμες τεχνολογίες, οι οποίες θα καταφέρουν να επιφέρουν ένα ανάλογο κέρδος στα κράτη παραγωγής, για να μπορέσουν και αυτά να ενισχύσουν τα κράτη πώλησης με ανάλογες χρηματικές επενδύσεις και να συνδιάσουν τις επενδύσεις των αυτές με τα διάφορα οικονομικά πακέτα υποστήριξης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, τα οποία εώς ένα μεγάλο βαθμό προωθούνε την δημιουργία καινούργιων υποδομών που θα επιτρέπουνε στο μέλλον μία στενή οικονομική συνεργασία των ευρωπαϊκών κρατών και μία ομαλή και συντονισμένη λειτουργία της γενικής οικονομίας μέσα στον χώρο της Ευρωζώνης. Για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο όμως θα πρέπει να διανύσουμε ακόμα μεγάλα χρονικά διαστήματα και να ξεπεράσουμε επίσης μεγάλες οικονομικές ανισότητες μέσα στον ευρωπαϊκό χώρο, οι οποίες αποτελλούν μάστιγα ως προς την δημιουργία μίας σταθερής ευρωπαϊκής οικονομίας. Τα κύρια αίτια είναι κατά την δική μου άποψη η έλλειψης σύγχρονων υποδομών σε πολλά κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επίσης η έλλειψη μηχανισμών ελέγχου για ότι αφορά την μετακίνηση των χρηματικών και πιστωτικών κεφαλαίων μέσα στην ευρωζώνη, τον έλεγχο των πολυάριθμων λόμπι που συνδέουν την εκάστοτε βουλευτική πολιτική των κρατών με τα διάφορα οικονομικά συμφέροντα μεγαλοεμπόρων, πολυεθνικών επιχειρήσεων και ανώνυμων κερδοσκόπων, οι οποίοι αποβλέπουν μόνο στην αισχροκέρδια και τίποτα παραπάνω. Ομολογώ πως μου αρέσουν πολύ αυτές τις ημέρες οι προσπάθειες των γερμανών πολιτικών, ως προς το να καταφέρουν να συνδιάσουν κατόπιν συνεργασίας με τους πολιτικούς των άλλων ευρωπαϊκών κρατών, την ταμειακή συμμαχία (Fiskalpakt) με τον λεγόμενο φόρο μετακίνησης χρημάτων (Finanztransaktionssteuer) μέσα στον χώρο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Πέραν τούτου υπάρχει ταυτόχρονα από την πλευρά των γερμανών σοσιαλδημοκρατών η προσπάθεια για την δημιουργία μίας αναπτυξιακής πολιτικής, δηλ. μίας πολιτικής της οικονομικής αύξησης, μέσω της μεταφοράς μεγάλων οικονομικών φόντων από ιδιαίτερα κονδύλια, τα οποία προβλέπονται για έργα διαφόρων υποδομών προς τον εργασιακό χώρο και προς τον χώρο της επαγγελματικής κατάρτησης νέων ανθρώπων. ¨Εχουμε από την μία πλευρά λοιπόν τον ταμειακό έλεγχο των κρατών από την ταμειακή συμμαχία και από την άλλη τον έλεγχο της μεταφοράς των κεφαλαίων μέσα στον χώρο της Ευρώπης σε συνδιασμό με τις ιδιαίτερες επενδύσεις προς τον εργασιακό χώρο υπό τέτοιου τύπου, ώστε να αφομοιώνονται οι νέες γενεές των ευρωπαίων στην αγορά εργασίας της Ευρώπης.

Anestis Moutafidis είπε...

Δεύτερο μέρος της τοποθέτησης:

Όπως ανέφερα και ποιο πάνω, παραμένει αναγκαία η παρακαλούθηση, αλλά και ο σχετικός έλεγχος των αντιπροσώπων των διαφόρων οικονομικών λόμπι, οι οποίοι κινούνται ευθαίρετα με αποκλειστικά και μόνο κερδοσκοπικό σκοπό, δίχως το παραμικρό ενδιαφέρον για τις διάφορες παράπλευρες οικονομικές απώλειες, τις οποίες δύναται να δημιουργήσουν με τις οικονομικά πολύμορφες παρεμβάσεις τους. Τελικά είναι απαραίτητο να ελέγχεται το τραπεζικό σύστημα σε κάθε κράτος μέλος, για να είναι επί μονίμου βάσεως οι τράπεζες εις θέσην να στηρίξουν την εκάστοτε εθνική οικονομία σε τέτοιο βαθμό, που να είναι εις θέσην ακόμα και σε μεγάλες οικονομικές διαταράξεις, να καταφέρει να ξεπεράσει την οικονομική κρίση που δύναται να προκύψει ως επακόλουθο αυτών. Για την διατήρηση της σωστής οικονομικής λειτουργίας των τραπεζών, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν ευρωπαϊκά πρακτορεία - Rating, τα οποία όμως θα πρέπει να είναι πιο αποτελεσματικά και εξοπλισμένα με ιδιαίτερες δυνατότητες παρεμβάσεων, για μία πετυχιμένη στήριξη του τραπεζικού συστήματος της εκάστοτε κρατικής οικονομίας των κρατών μελών. Η δυσκολία όμως σε όλα αυτά τα μέτρα είναι η εφαρμογή των σχεδίων στην πραγματικότητα. Συνήθως τέτοια σχέδια τερματίζουνε έπειτα από μία ψηφοφορία σε κάποια βουλή λόγω έλλειψης της αναγκαίας πλεοψηφίας για την εισαγωγή των μέσα στο κυβερνητικό πολιτικό πρόγραμμα των ενδιαφερομένων κρατών. Σε ότι αφορά αυτό έχει δυστυχώς δίκαιο ο κύριος Ρουμπινί! Από την άλλη πλευρά όμως είναι γνωστό και επόμενο, ότι τέτοιου είδους διαδικασίες και εξελίξεις είναι πρώτον χρονοβόρες και δεύτερον σκληρές σε ότι αφορά την διαπραγμάτευσή των. Συνιστάται υπομονή λοιπόν και όχι καταστροφικές προβλέψεις.