Αγχέμαχο

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ Γ. ΜΑΜΕΛΗ

Αρκετά με το παρελθόν. Οπως κι αν ονομαστεί, κατά τις εγχώριες υπερβολές (φαύλο, μαύρο, καταστροφικό ή ονειρικό, αξέχαστο), μας έφερε εκόντες - άκοντες στη στιγμή της αλήθειας.

Το μέλλον αποτελεί τη «μεγάλη εικόνα» της χώρας και του λαού μας. Και αλήθεια αποτελεί η γνώση της διαμόρφωσης του μέλλοντος της χώρας και των ανθρώπων της.

Μόλις ξεφύγουμε από την κοντόθωρη «μικρή εικόνα», που μας απομυζεί μέρα τη μέρα, με την άκριτη αντιπαράθεση, την εισαγόμενη κατάθλιψη, την επιβαλλόμενη τεχνητή φοβία, μας περιμένει το «ενώπιος ενωπίω».

Και οι ώρες πλησιάζουν με βηματισμό ταχύ, τραχύ, τετελεσμένο.

Όσοι ισχυρίζονται ότι τους ανήκει η ιστορία πρέπει να μιλήσουν χωρίς περιστροφές.

Θα δούμε μπροστά μας «τους εμπόρους να εισπράττουν σκύβοντας το κέρδος των δικών τους πτωμάτων»*, με ό,τι αυτό συνεπάγεται ή θα αστράψουν στα μάτια μας «τα πελέκια στον αέρα σκίζοντας προτομές Αυτοκρατόρων και Στρατηγών»;*.

Σκληρός νεοφιλελευθερισμός με σαφή ιδεολογική αφετηρία και περιτύλιγμα νομοτέλειας («αυστηρά» οικονομικό μέγεθος, «σωτήρια» μαθηματική εξίσωση) ή άλλος αξιόπιστος, προοδευτικός δρόμος εξόδου από την κρίση;

Και ποιος, με ποιους, πότε, πώς;

Η ευρωπαϊκή καθοδηγητική ελίτ αποδέχεται «έντιμο συμβιβασμό» εκτός των ορίων του στρατηγικού της σχεδιασμού;

Μήπως τα όριά της είναι επώδυνα,ταπεινωτικά, σαν «τα βήματα των Ευμενίδων» που πολλοί, «πλην Λακεδαιμονίων», «εμάντευσαν, ησθάνθησαν, εγνώρισαν»;

Στην ουσία του το μέλλον της χώρας, χωράει κι επιδέχεται - αναλόγως της οπτικής γωνίας - αριστερής ή δεξιάς - (στο βαθμό που υπάρχει η συνείδηση της ανάγκης για τον προσδιορισμό του), πολλαπλών απαντήσεων.

Αρκεί να υπάρχει οπτική γωνία κι όχι σφαλιστά μάτια, αδιαφορία, άρνηση, παραίτηση.

Αρκεί αυτές οι γνωστές δυο λέξεις (αριστερά - δεξιά) να μη χάνουν το νόημά τους, το ιστορικό τους φορτίο, την ιδεολογική τους κατεύθυνση, το πολιτικό τους οπλοστάσιο.

Γι' αυτό αξίζει να μιλήσουμε, σε αυτό αρμόζει να συγκεντρώσουν οι μέχρι τώρα σιωπηλοί πνευματικοί ταγοί τις προτάσεις τους, επί αυτού να εστιάσει το ενδιαφέρον του ο λαός μας.

Μα πιο πολύ να το διεκδικήσουν τα παιδιά μας, με την ξέφρενη αποκοτιά της νιότης τους οδηγό, κρατώντας παραμάσχαλα τη σύνεση, άλλοτε ως αμαρτία της συντήρησης κι άλλοτε ως αγχέμαχο της προόδου.

* Αξιον Εστί -Ο. Ελύτης

Δημοσιεύτηκε: Τετάρτη, 13 Μαΐου 2015 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ