Σήμερα το πρωί στο MEGA
Σαββατοκύριακο. Δόλλης, Θεοδωράκης,
Τζαμτζής και Τζαβέλα για τις ΜΚΟ. Ο
Δόλλης ως συνήθως δεν έλεγε τίποτε ή
καλύτερα δεν έκανε τίποτα για να μας
διαφωτίσει -τελικά η επιλογή του ένα
από τα λάθη του Παπανδρέου-. Τον Θεοδωράκη
που γνώριζε το θέμα δεν τον άφησαν ποτέ
να ολοκληρώσει γιατί η ολοκλήρωση δεν
οδηγούσε στην ενοχή Παπανδρέου. Ο
Τζαμτζής αφού μας μίλησε για τα
αγριογούρουνα που ξεκοίλιασε με τον
καταλληλότερο, άφηνε ολόκληρη εποχή και
απέδιδε ευθύνες στον Παπανδρέου- το
θέμα γαρ-. Η Τζαβέλα ήτανε η μόνη τελικά
που γνώριζε και συγκροτημένα και
ουσιαστικά διαφώτισε χωρίς να αφήνει
περιθώρια μικροπολιτικής εκμετάλλευσης.
Είπε λοιπόν σε γενικές γραμμές:
1) Οι ΜΚΟ
είναι απαίτηση των Ηνωμένων Εθνών και
επομένως υποχρέωση της χώρας.
2) Οι χώρες
υποχρεούνται να διαθέτουν το 0,7 του
προϋπολογισμού τους για ανάπτυξη
προγραμμάτων σε χώρες που έχουνε ανάγκες.
Η Ελλάδα διαθέτει αυξητικά περίπου το
0,2-3%.
3) Οι επιλογές και οι στόχοι
καθορίζονται από την εξωτερική πολιτική
της εκάστοτε χώρας.
4) Ακόμη και σε
περιπτώσεις που φαίνεται οι δράσεις να
μην έχουν άμεσο ενδιαφέρον, μπορεί να
συσχετίζονται με ευρύτερες συνεργασίες
και μελλοντικούς σχεδιασμούς της
εξωτερικής μας πολιτικής.
5) Δεν απέκλεισε
την εκμετάλλευση του θεσμού και την
διασπάθιση δημόσιου χρήματος και ζήτησε
δραστικούς και ουσιαστικούς ελέγχους.
Διαφωνεί κανείς; Τι
σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με τις
συστηματικές προσπάθειες και την λάσπη
που άπλετα στον ανεμιστήρα χύνεται τις
ημέρες αυτές; Αλλά είπαμε. Δεν τους ενδιαφέρουν ο έλεγχος και ανάγκη ή όχι ύπαρξης των ΜΚΟ. Ο στόχος είναι συγκεκριμένος (Γ.Π.)
