Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ!

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ Γ. ΜΑΜΕΛΗ*

Για μας τα παόκια, ανάμεσα στους εκτυλισσόμενους παραλογισμούς της πολιτικής συγκυρίας, τη σούπα που μας σέρβιρε προχτές η ευρωπαϊκή ηγεσία και τα ιστορικά τεκταινόμενα στην πλατεία Ταχρίρ στο Κάιρο, προέχει η πρόσφατη πρεμιέρα του θεατρικού έργου «Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ».

Ουδόλως θα συμφωνήσουμε με τους Θεσσαλονικείς αθλητικογράφους και άλλους σχολιαστές περί των κινήτρων της άκρως «διδακτικής» εισόδου στο υπόγειο του Κουν.

Δε θα προσυπογράψουμε τους (λίγους, είναι αλήθεια) κίτρινους απαντητικούς λιβέλους που διαχύθηκαν ραδιο-φονικά (ναι, κύριε διορθωτή, όπως το γράφω). Και δε θα καταγράψουμε τις υπαρκτές ερμηνείες περί της ταξικής, κοινωνιολογικής ή και ψυχιατρικής προελεύσεως του επεισοδίου, που οι εν λεκανοπεδίω βαθυστόχαστοι επιχειρούν (Αριστερά και χουλιγκανισμός ή η libido στο λιμάνι!).

Αντιθέτως, μετά το φρεσκάρισμα των ιστορικών δεδομένων του έθνους των Βανδάλων και της -διά κατασκαφής- ρωμαϊκής μεθόδου «εκπολιτισμού» της Καρχηδόνας, σπεύσαμε στη μελέτη του θεατρικού πονήματος του Σταύρου Τσιώλη.

Στις σελίδες του βρήκαμε τις φάτσες της σειράς μας (σειρά Κούδα), θυμηθήκαμε την υποχρεωτική αθλητική πατριδογνωσία (Φιλαδέλφεια, Καραϊσκάκη, Αλκαζάρ, τάφος Αλεξάνδρας κ.α.), τις μακαρονάδες στο «Λεβέντη», ρομαντικά περιδιαβαίνοντας τις ενδεκάδες, από τους μακαρίτες Θεοφανίδη, Φουντουκίδη και τον αδικοχαμένο Κατσούρη μέχρι τις πρόσφατες ψυχάρες Γκαρσία και Βιεϊρίνια.

Ξαναμπήκαμε στο «Μούσαις χάρισι θύε» την ώρα του Μαρωνίτη, όχι γι' αυτόν, μα για μια κορακοφρύδα παοκτσού με τα «πλούσια ελέη» να «διαμαρτύρονται» στο στηθόδεσμό της. Και δεν ξεχάσαμε ποτέ τον (έμπαινε) Γιούτσο που μας διέσυρε, 4-0 στην Τούμπα.

Ας είναι καλά τα «παλικάρια», οι-κατά Σαλιαρέλη- «επιστήμονες»! Εισελθόντες είτε ως συνεργείο κατεδαφίσεων είτε ως διαφημιστές της υπερ-σεξουαλικότητας του Θρύλου, είτε ως ανυπομονούντες θεατρόφιλοι, είτε ως προασπιστές της ελληνικότητας της Μακεδονίας από τους «Βουλγάρους», μας χάρισαν την υπεροχή του αδικημένου, κλασικό ελιξίριο για νίκες, διαχρονικό κεκτημένο των καταπιεζομένων.

Στις αλάνες της Tuba libre, στα καφέ της σκέτης φραπεδιάς, οι ultras fans, οι Μακεδόνες, η θύρα 4 και τα clubs έμαθαν για τον Κάρολο Κουν, συμπάθησαν το θέατρο Τέχνης, γουστάρισαν τη Μυρτώ Αλικάκη, οικτίροντας (σιχτίροντας) το «γαύρο».

Θυμόσοφα, όπως πάντα, πρώτοι και μόνοι συνθηματολόγοι του πλανήτη, αυτοί οι αυτοδίδακτοι απελεύθεροι «οργανικοί διανοούμενοι» των γηπέδων, τραγουδάνε τα ευφυή τους και όντας «έτοιμοι από καιρό» θα τιμήσουν τις σαλονικιές παραστάσεις με πολλά sold out!

ΠΗΓΗ: Δημοσιεύτηκε: Τετάρτη, 9 Φεβρουαρίου 2011 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ