Οδηγεί η κρίση στην εμφάνιση ακραίων συντηρητικών φαινομένων ή κομμάτων;

Η κρίση και οι απαντήσεις σε αυτήν τροποποιούν τα δεδομένα. Οδηγούν καθημερινούς ανθρώπους σε απόγνωση, εκπαιδεύουν άλλους στη μη νομιμότητα, παράγουν βία «χωρίς στόχους» και κινήματα «χωρίς αιτήματα». Η κρίση αποδυναμώνει τις αξίες και τη θεσμική πλαισίωση των συμπεριφορών. Τα προηγούμενα δεν στερούνται πολιτικού νοήματος ή πολιτικών συνεπειών. Αριστερές και δεξιές ιδεολογίες, σοβαρές και μη, ενισχύονται σε βάρος του κεντροαριστερού και κεντροδεξιού mainstream. Η κρίση δεν ευνοεί ούτε τη συντήρηση ούτε την πρόοδο. Ευνοεί, και μάλιστα με μεγάλη ιστορική γενναιοδωρία, τις πολιτικές δυνάμεις και ιδεολογίες - συντηρητικές ή προοδευτικές - που θα αποδειχτούν φορείς καινοτόμων και αποτελεσματικών λύσεων για την υπέρβασή της. Απουσία τέτοιων δυνάμεων, ευνοούνται συγκυριακά οι δυνάμεις της κριτικής και της διαμαρτυρίας, δεξιές και αριστερές. Κάτι που θα αποτυπωθεί στις επόμενες εκλογές. (Απόσπασμα από άρθρο του α. καθηγητή Γεράσιμου Μοσχονά στο ΒΗΜΑ 18.03.2012)