***
Ένα από τα πολλά που μου έκαναν εντύπωση όταν πρωτοήρθα εδώ ήταν ότι οι άνθρωποι δεν ήξεραν να ράψουν ούτε ένα κουμπί, να διορθώσουν ένα ποδόγυρο. Έτσι γνώρισα την Ρόζα ως ράφτρα - αυτοχαρακτηρισμός της ίδιας -στο καθαριστήριο της γειτονιάς μου. Ιταλίδα μετανάστρια πρώην εργάτρια σε μια από τις πολλές βιοτεχνίες ρούχων του Μόντρεαλ ώσπου μια - μια έκλεισαν όλες για να μεταφερθούν στην Κίνα. Στο prime της παραγωγικής της ηλικίας με υποχρεώσεις η αναζήτηση δουλειάς την έφερε στην γειτονιά μου. Βρήκα δουλειά έλεγε, είμαι καλά. Έχω τα χέρια μου, το μεράκι μου, την εμπειρία μου. Την υγεία μου να έχω και όλα παλεύονται.
Τα χρόνια περνούσαν! Η Ρόζα έκλεισε το καθαριστήριο! Αποφάσισε να το κρατήσει ως ραφτάδικο στην εξυπηρέτηση της γειτονιάς! "Δεν παράγουμε άλλο πια Γκρέκα, υπηρεσίες προσφέρουμε μόνο!"
Αυτή είναι η οικονομία του μέλλοντος στη χώρα που ήρθαμε. Αλλάζουν όλα, αλλάζουμε και μεις. Έτσι πρέπει δεν γίνεται αλλιώς ..πας με το ρεύμα.
Κοίτα εμένα την Ρόζα, που απ το πουθενά, από εργάτης έγινα επιχειρηματίας, αφεντικό. Έγινα γιατί έτσι έπρεπε, ίσως γιατί έτσι ήταν να γίνει. Δεν μετανιώνω. Έμαθα πολλά, μαθαίνω κάθε μέρα. Από αυτή τη δουλειά σπούδασα τα παιδιά μου, βάζω φαΐ στο τραπέζι μου, έκανα το κουμάντο μου για τα γεράματα μου.
Πέρασα τις προάλλες να μου κάνει μια δουλειά, που δεν μπορώ να κάνω μόνη μου. Στην καρέκλα της Ρόζας ήταν μια Κινεζούλα, ανησύχησα δεν το κρύβω. Η Ρόζα μου στο παρασκήνιο πίσω από το εμπριμέ της κουρτινάκι. Μας σύστησε με την Τζίνη - Λη την νέα ιδιοκτήτρια. Θα μείνω κοντά της και δίπλα της Γκρέκα, ώσπου να σας γνωρίσει όλες και όλους, όπως εγώ όλα αυτά τα χρόνια. Έψαξα στην παροικία μου, στις παροικίες όλων μας να το δώσω. Ρώτησα γνωστούς φίλους γείτονες πριν βάλω μεσίτη. Βλέπεις προοδεύσαμε ως παροικίες, δεν μάθαμε ούτε εμείς στα παιδιά μας να ράβουν κουμπιά, να στενεύουν ρούχα.
Άλλοι τα κάνουν αυτά ...άλλοι κάνουν αυτές τις απλές καθημερινές "υπηρεσίες " και μετά απ αυτούς θα έρθουν άλλοι. Πάντα έτσι γίνεται. Από αυτούς που έχασα την πρώτη μου δουλειά, σε αυτούς την πούλησα Γκρέκα.
Άλλη μια εργάτρια έγινε αφεντικό, έτσι το βλέπω!
"Αχ βρε Ρόζα θα μου λείψεις! Καλά 70 και απόλαυσε τους καρπούς των κόπων σου!"
ΠΗΓΗ: Nitsa Chatzi (Από το facebook)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου