23/2/11

Στήριξη Κάστρο στον Καντάφι

Foto: Φιντέλ Κάστρο (enet.gr)
„Ο κόσμος βρίσκεται βυθισμένος σε πληροφορίες κάθε είδους“  ανέφερε σε γραπτή του δήλωση ο Κάστρο, προσθέτοντας, ότι τηρεί στάση αναμονής μέχρι να αποδειχθεί  "είτε η αλήθεια, είτε το ψεύδος" για τις σφαγές και πως «...τούτη τη στιγμή, η χειρότερη αδικία θα ήταν η σιγή των τίμιων ανθρώπων απέναντι στο έγκλημα που ετοιμάζεται να διαπράξει το ΝΑΤΟ κατά του λιβυκού λαού».
Για το αν συντελείται ή όχι έγκλημα κατά του λιβυκού λαού τώρα, οφείλουμε κατά τον ιστορικό ηγέτη ως τίμιοι άνθρωποι, να περιμένουμε. Ο χρόνος θα δείξει. Τόσο απλά.
Αν και κανείς δε γνωρίζει τη μετά - εποχή των εξεγέρσεων στον αραβικό κόσμο, εντούτοις πρέπει να θεωρείται βέβαιο, ότι οι μεγάλες δυνάμεις θα επιδιώξουν τον έλεγχο της όποιας νέας κατάστασης, που θα προκύψει. Από αυτήν την άποψη δεν έχει άδικο ο Κάστρο. Ούτε ότι ο κόσμος βρίσκεται βυθισμένος σε πληροφορίες κάθε είδους. Είναι αλήθεια, πως άπειρες φορές παραπλανήθηκαν οι κοινωνιες  από τη δύναμη της εικόνας. Εικόνες όμως κατασκευασμένες ή λογοκριμένες από τις αρχές καταστολής. Στη Λιβύη αντίθετα οι εικόνες έρχονται όχι από τις αρχές που δεν επιτρέπουν την είσοδο δημοσιογράφων, αλλά από τον απλό κόσμο. Αν τα πράγματα είναι διαφορετικά ας αφήσουν οι αρχές τους  δημοσιογράφους να κάνουν ελεύθερα τη δουλειά τους και να διαλευκάνουν το τοπίο. Η πλήρης απαγόρευση άλλα δείχνει. Γι΄ αυτό και δεν πιστεύω, ότι είναι σοφή η τακτική της αναμονής τουλάχιστον μεταξύ „φίλων“, για να αποδειχθεί „είτε η αλήθεια, είτε το ψεύδος“ για τις σφαγές. Και δεν πιστεύω, γιατί είναι σαφής η άποψη του Καντάφι για τον ούτε λίγο ούτε πολύ θεϊκό του ρόλο. " Ο Μουαμάρ Καντάφι δεν είναι ένας πρόεδρος, δεν είναι ένας κοινός άνθρωπος κατά του οποίου μπορεί να διαδηλώσει κάποιος" τονίζει στη δήλωσή του, καλώντας συγχρόνως τους οπαδούς του να  εκτελούν χωρίς έλεος τους αντιφρονούντες. Θαυμάστε δημοκρατική αντίληψη. Ο Καντάφι δυστυχώς αρνείται να κατανοήσει την πραγματικότητα, ότι η εποχή των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων έκλεισε τον κύκλο της και η παραμονή του στην εξουσία ως λαοπρόβλητου, μοναδικού και αδιαμφισβήτητου εθνικού ηγέτη δεν μπορούσε πλέον να είναι ανεκτή. Δυστυχώς αντί να δρομολογήσει διαδικασίες οικοδόμησης ενός σύγχρονου δημοκρατικού κράτους, επέλεξε τον εμφύλιο σπαραγμό. Το τέλος του είναι προβλέψιμο. Και  το αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων δεν είναι και η καλύτερη επιλογή με το να δηλώνει ότι είναι αποφασισμένος να πεθάνει ως μάρτυρας. Γιατί μετά από αυτόν θα μείνουν ανοιχτές οι πληγές ενός αλληλοσπαρασσόμενου λαού. Το διάγγελμά του είναι δηλωτικό της κατάστασης που επικρατεί. Δε χρειάζεται χρόνος αναμονής. Οι τίμιοι πρέπει να λύσουν τη σιωπή τους. (ΓΠ)

2 σχόλια:

Georgios Rougas είπε...

Με όλη την συμπάθεια και την ευθάρσεια του λόγου νομίζω Γιώργο οτι δεν εχεις δίκιο.Δεν προκύπτει απο πουθενά στη δήλωση Κάστρο στήριξη στον Καντάφι.Η αντίθεση στο ΝΑΤΟ και στο ρόλο του σε παρόμοιες περιπτώσεις που μάλλον τον δικαιώνει,δεν σημαίνει και την στήριξή του.Εκτός αν εφαρμόζεται η λογική του "ο εχθρός του εχθρού μου,φίλος μου".Καλό το σημείωμά σου αλλα ο τίτλος άστοχος αν μη τι άλλο...

ΓΠ είπε...

Φίλε Γιώργο ευχαριστώ για την παρατήρηση. Το σχόλιό μου στηρίχθηκε σε σχετικό άρθρο της ελευθεροτυπίας. Μπορεί να είναι ο τίτλος υπερβολικός. Αναρωτιέμαι όμως, ποιους εξυπηρετεί μια θέση αναμονής. Μιας καλυμμένης ουδετερότητας ας πούμε. Η αναμονή δεν είναι καταδίκη. Μια θέση ξεκάθαρη θα ήταν. „Καντάφι δεν δικαιούσαι να αιματοκυλήσεις τον λαό σου. Δώσε δημοκρατική διέξοδο στο πρόβλημα και υπεράσπισε την πατρίδα σου από όποιο μετερίζι δημοκρατικά ο λαός σε ορίσει από αυτά που έρχονται“. Πως μπορεί όμως να δικαιολογηθεί η άποψη περί αναμονής για να διαπιστωθεί κατά πόσο πρόκειται για γεγονότα αληθή ή όχι; Υπάρχει σήμερα καμία αμφιβολία γι΄ αυτό που γίνεται στη Λιβύη; Μιλάμε βέβαια για τον Κάστρο που έχει τη δυνατότητα να γνωρίζει και όχι για ένα απλό πολίτη που πιθανόν να παραπλανάται από μια εικονική πραγματικότητα και σοφά πράττει να αναμένει να μετρήσει πρώτα τους νεκρούς.