Οι μισθοί μειώνονται, η ανεργία αυξάνει, αλλά οι τιμές μένουν σταθερές. Το φαινόμενο εξηγείται οικονομικά και η Ελλάδα παρά την ύφεση συνεχίζει να είναι η πλέον ακριβή χώρα της Ευρώπης. Η κοινωνία των δύο τρίτων είναι παρούσα και τείνει να εμφανιστεί στην πιο ακραία της μορφή. Ολοένα και περισσότεροι αναζητούν βοήθεια. Οι άστεγοι γίνονται πολλοί και η "εικόνα" συνήθεια που κινδυνεύει να κινηθεί στη σφαίρα του αυτονόητου. Η αλληλεγγύη απαραίτητη αλλά χωρίς συγκρότηση δεν επαρκεί. Πολιτεία, Φορείς και Κοινωνία οφείλουν να αντιδράσουν και να ανταποκριθούν άμεσα στις υποχρεώσεις τους. Η Πολιτεία οφείλει να ελέγξει τις τιμές και η Κοινωνία να αναπτύξει την καταναλωτική της συνείδηση. Η Πολιτεία οφείλει να μεριμνήσει για την προστασία των αναξιοπαθούντων, την μείωση των αιτιών του φαινομένου και την επανένταξή τους στην οργανωμένη κοινωνία και οι πολίτες για την ανάπτυξη της αλληλεγγύης. Η περιγραφή του προβλήματος και οι μεγαλόπνοοι στόχοι από μόνοι τους δεν επαρκούν. Το πρόβλημα είναι εδώ και δεν μετατίθεται στο μέλλον. (Γ.Π.) |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου