Από τα στρατόπεδα του ’21 ως τις επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ – μια μικρή εθνική συνέχεια!
Τελικά, δεν είναι το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ πρωτοποριακό. Αντίθετα, θα λέγαμε πως είναι παραδοσιακό, σχεδόν λαογραφικό. Έχει πίσω του ιστορικό βάθος.
Πρώτα διδάξαν οι οπλαρχηγοί του ’21, όχι βέβαια όλοι. Άλλωστε στα «πάρτυ» συμμετέχουν οι αετονύχηδες. Όταν η προσωρινή διοίκηση αποφάσισε να πληρώνει μισθούς στους αγωνιστές από το πρώτο δάνειο, εμφανίστηκαν οπλαρχηγοί που δήλωναν πενταπλάσιους άνδρες απ’ όσους είχαν. Όταν το κράτος έστελνε ανθρώπους για να ελέγξουν, έβρισκαν όντως εκατοντάδες στρατιώτες — που όμως «μεταφέρονταν» από στρατόπεδο σε στρατόπεδο, ανάλογα με το πού γινόταν η καταμέτρηση.
Η κομπίνα αποκαλύφθηκε όταν πρότειναν να τους μετρήσουν όλους ταυτόχρονα. Εκεί, έληξε το θαύμα. Κι όπως έγραψε ο Δηληγιάννης στα Απομνημονεύματά του:
«Τώρα ίσως η περίστασις μας αναγκάζει να κάμωμεν και τον τυφλόν και τον κωφόν. Εάν τρέξωμεν όμως εις αυτόν τον δρόμον, δέκα δάνεια να κάμωμεν πάλιν δεν επαρκούν.»!
Δύο αιώνες αργότερα, τα κόλπα εκσυγχρονίστηκαν αλλά η λογική παρέμεινε η ίδια.
Ένα πούλμαν πάει οπαδούς στη συγκέντρωση – πληρώνονται τρία!
Ένας σύλλογος δηλώνει ότι τάχα τρέχει σεμινάρια – πληρώνεται κανονικά, με πιστοποιήσεις!
Τα «θαλασσοδάνεια» γνωστά!
Αεροδρόμια ελαιώνες με πλουσιοπάροχα επιδόματα!
Ανύπαρκτοι αγρότες, το σύνηθες, και ο κατάλογος δεν έχει τέλος!
Κι έτσι, λίγο-λίγο, το δημόσιο χρήμα γίνεται λάφυρο. Όχι από τους λίγους και ισχυρούς μόνο, αλλά από πολλούς, σε μικρές δόσεις. Κι αυτό είναι το πιο ανησυχητικό: δεν πρόκειται μόνο για διαφθορά από πάνω — αλλά και για διάχυση της απάτης ως κανονικότητας.
Ο καθένας στον τομέα του. Το σύστημα δουλεύει με τρόπο σχεδόν οργανωμένο. Σιωπηλή συνενοχή, δημιουργική λογιστική, και η αίσθηση ότι «δεν τρέχει και τίποτα». Το κράτος άλλωστε – το λέμε συχνά – «είναι απρόσωπο, άδικο, μας χρωστάει».
Έτσι όμως δεν έχουμε κράτος. Έχουμε ένα ταμείο που το ανοίγει όποιος προλάβει.
Η τραγωδία δεν είναι το σκάνδαλο καθαυτό. Είναι ότι δεν σοκαριζόμαστε πια. Το θεωρούμε σχεδόν φυσιολογικό. Σηκώνουμε τους ώμους, ρίχνουμε ένα «έλα μωρέ» και προχωράμε.
Μέχρι το επόμενο δάνειο. Που πάλι δεν θα επαρκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου