ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ Γ. ΜΑΜΕΛΗ
Τίτλος «ψαγμένος», εν όψει έλευσης του Αχμέτ Νταβούτογλου, σε χώρα -ο νοών νοείτω- όχι στα καλύτερά της, σε πόλη που το «επίσημο ενδιαφέρον» της περιορίζεται σε θέματα «χαμηλής» πολιτικής (τουρισμός). Δεν ξέρω αν η πόλη βάλει τα καλά της όταν υποδεχθεί τον υψηλό επισκέπτη. Προφανώς η υποδοχή θα γίνει με τους όρους του Ξενίου Διός, η επίσκεψη είναι (;) «ιδιωτική». Ξέρω, όμως, ότι η εξωτερική πολιτική (η άσκησή της) είναι πολύ σοβαρό αντικείμενο για να την εμπιστευθούμε σε αυτόκλητους «διπλωμάτες» που εζήλωσαν καριέρες στο Και ντ' Ορσέ.
Με την έννοια αυτή ό,τι σχολιαστεί γύρω από τον Τούρκο ΥΠΕΞ από εγχώριους Ταλεϋράνδους (πρόθυμοι χειροκροτητές - διθύραμβοι, απρόθυμοι αρνητές - τουρκοφάγοι) δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος θα συγκρουστούν μόνο για την επικοινωνιακή πρωτοκαθεδρία της υποδοχής του. Ισότιμα και ανιστόρητα, θα δώσουν τη «μάχη» τους για πρωτοσέλιδα και τηλεοπτικές ατάκες, μπροστά στον εξ Ικονίου (Konya) ορμώμενο «οργανικό διανοούμενο» της σύγχρονης Τουρκίας, πολυγραφότατο, καλά σπουδαγμένο στην Αμερική, καθηγητή.
Σε μας μένει, μαζί με τα καλωσορίσματα, να ερμηνεύσουμε το «καρντάσι», σκιαγραφώντας με φλασιές ένα σημαντικό άνθρωπο που ασκεί μιαν «εμπροσθοβαρή» πολιτική βαρύνουσας προοπτικής. Η επίγνωση αυτή εντάσσεται στο περιεχόμενο της εθνικής αυτογνωσίας για την οποία πολλά μας άφησε ως παρακαταθήκες ο δικός μας σπουδαίος διανοητής (δυστυχώς χαμένος πρόωρα) Παναγιώτης Κονδύλης.
Αποκωδικοποιούμε, λοιπόν, τον καλό γνώστη των στίχων του Τζελαλεντίν Ρουμί (των Μεβλεβί) αλλά και των Χομπς, Μακιαβέλι, ΣουνΤσου, Μπρεζίνσκι. Δεν είναι μόνο κάτι παραπάνω από τους μεγάλους προκατόχους του, Τσαγλαγιαγκίλ, Ερίμ, Τζεμ, αλλά παραγωγός και ταυτόχρονα εφαρμοστής του δόγματος για το στρατηγικό βάθος σε σχέση με τη διεθνή θέση της Τουρκίας.
Το συνοψίζει άριστα στο ομώνυμο βιβλίο του (σελ. 839): «Η Τουρκία έρχεται αντιμέτωπη με την υποχρέωση να σχηματίσει ένα νέο και με νόημα σύνολο μεταξύ του ιστορικού βάθους και του στρατηγικού βάθους της, καθώς και να το θέσει σε λειτουργία στο πλαίσιο ενός γεωγραφικού βάθους. Σε περίπτωση που η Τουρκία, που είναι μία αξονική χώρα, πετύχει, θα αποκτήσει τη θέση μιας κεντρικής χώρας που πέτυχε τη γεωπολιτική, γεωπολιτισμική και γεωοικονομική της ολοκλήρωση».
Ελευση-κλειδί. «Διδακτική νοηματοδότηση» της κοινωνικο - ϊστορικής θεώρησης της πόλης, μέσα στη διαλεκτική παράδοση (πολιτική σύλληψη) των Θουκυδίδη και Κλάουζεβιτς.
Δημοσιεύτηκε: Τετάρτη, 9 Μαρτίου 2011 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ
Με την έννοια αυτή ό,τι σχολιαστεί γύρω από τον Τούρκο ΥΠΕΞ από εγχώριους Ταλεϋράνδους (πρόθυμοι χειροκροτητές - διθύραμβοι, απρόθυμοι αρνητές - τουρκοφάγοι) δεν έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος θα συγκρουστούν μόνο για την επικοινωνιακή πρωτοκαθεδρία της υποδοχής του. Ισότιμα και ανιστόρητα, θα δώσουν τη «μάχη» τους για πρωτοσέλιδα και τηλεοπτικές ατάκες, μπροστά στον εξ Ικονίου (Konya) ορμώμενο «οργανικό διανοούμενο» της σύγχρονης Τουρκίας, πολυγραφότατο, καλά σπουδαγμένο στην Αμερική, καθηγητή.
Σε μας μένει, μαζί με τα καλωσορίσματα, να ερμηνεύσουμε το «καρντάσι», σκιαγραφώντας με φλασιές ένα σημαντικό άνθρωπο που ασκεί μιαν «εμπροσθοβαρή» πολιτική βαρύνουσας προοπτικής. Η επίγνωση αυτή εντάσσεται στο περιεχόμενο της εθνικής αυτογνωσίας για την οποία πολλά μας άφησε ως παρακαταθήκες ο δικός μας σπουδαίος διανοητής (δυστυχώς χαμένος πρόωρα) Παναγιώτης Κονδύλης.
Αποκωδικοποιούμε, λοιπόν, τον καλό γνώστη των στίχων του Τζελαλεντίν Ρουμί (των Μεβλεβί) αλλά και των Χομπς, Μακιαβέλι, ΣουνΤσου, Μπρεζίνσκι. Δεν είναι μόνο κάτι παραπάνω από τους μεγάλους προκατόχους του, Τσαγλαγιαγκίλ, Ερίμ, Τζεμ, αλλά παραγωγός και ταυτόχρονα εφαρμοστής του δόγματος για το στρατηγικό βάθος σε σχέση με τη διεθνή θέση της Τουρκίας.
Το συνοψίζει άριστα στο ομώνυμο βιβλίο του (σελ. 839): «Η Τουρκία έρχεται αντιμέτωπη με την υποχρέωση να σχηματίσει ένα νέο και με νόημα σύνολο μεταξύ του ιστορικού βάθους και του στρατηγικού βάθους της, καθώς και να το θέσει σε λειτουργία στο πλαίσιο ενός γεωγραφικού βάθους. Σε περίπτωση που η Τουρκία, που είναι μία αξονική χώρα, πετύχει, θα αποκτήσει τη θέση μιας κεντρικής χώρας που πέτυχε τη γεωπολιτική, γεωπολιτισμική και γεωοικονομική της ολοκλήρωση».
Ελευση-κλειδί. «Διδακτική νοηματοδότηση» της κοινωνικο - ϊστορικής θεώρησης της πόλης, μέσα στη διαλεκτική παράδοση (πολιτική σύλληψη) των Θουκυδίδη και Κλάουζεβιτς.
Δημοσιεύτηκε: Τετάρτη, 9 Μαρτίου 2011 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου