 |
Φωτο: Καλλιόπη Μέλιου από protagon.gr |
Για το δράμα των μεταναστών της Υπατίας μίλησε ο συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης παίρνοντας θέση υπέρ του διαλόγου και θυμίζοντας την αντίστοιχη θέση που είχαν οι Έλληνες σε προηγούμενες φάσεις της ιστορίας. Συγκεκριμένα είπε «είμαστε η χώρα που έχει τη μεγάλη τιμή να έχει επινοήσει τη λέξη «διάλογος» κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε όταν έχουμε να κάνουμε με τους μετανάστες».. Της Λίνας Παπαδάκη από protagon
Οξυμένο πρόβλημα η μετανάστευση και χρειάζεται λεπτούς και προπαντός υπεύθυνους χειρισμούς.
Το δράμα των απεργών πείνας στην οδό Υπατίας δεν είναι βέβαια το ίδιο όπως ισχυρίζεται ο κ. Αλεξάκης με τις ταλαιπωρίες των Ελλήνων μεταναστών στην Αυστραλία, την Αμερική, τη Νότιο Αφρική ακόμη και τη Γερμανία. Εκεί υπήρχε κατά κανόνα νόμιμη και ελεγχόμενη μεταφορά εργατικού δυναμικού. Ασύγκριτα μεταξύ τους μεγέθη. Τώρα που τα φώτα της δημοσιότητας ουσιαστικά φύγανε από πάνω τους, είναι ίσως η κατάλληλη στιγμή της λύσης του προβλήματος και η στιγμή της „ηρωικής" εξόδου όσων τους οδήγησαν εκεί. Λύση θα βρεθεί. Η κοινή γνώμη πάντως παρέμεινε αμετακίνητη. Όπως ακριβώς αντιμετώπισε το πρόβλημα από την αρχή. Λύπη από τη μια για τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης συνανθρώπων μας, αλλά και αδιαφορία μέχρις αγανάκτησης για τη μεθοδολογία απόκτησης των όποιων επίσης δικαιωμάτων τους. Σε σχετική συζήτηση άκουσα κάποιον να λέει. „Αφού είναι αποφασισμένοι μέχρι θανάτου για την απόκτηση των δικαιωμάτων τους, γιατί δεν παρέμειναν στην πατρίδα τους για να αγωνιστούν ενάντια στη φτώχια, τους εισβολείς και τα τυραννικά καθεστώτα που τους καταπιέζουν, αλλά σηκώνουν τη γροθιά στα δικά μου μούτρα;" Διάλογος λοιπόν το μόνο μέσο. Το μέτρο πρέπει να είναι το ζητούμενο. Λύση χωρίς προκλήσεις. Όλοι θα κριθούν εκ του αποτελέσματος. Και στους αρνητές θα ήθελα να επισημάνω, ότι η ιστορία της ανθρωπότητας, είναι πράγματι ιστορία μεταναστευτικών ρευμάτων. (ΓΠ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου