Τα έχω με τους δικαστικούς και τους δημοσιογράφους!

Με όλους αυτούς που εκπροσωπώντας υποτίθεται ανεξάρτητους θεσμούς κοσμούν σήμερα με την παρουσία τους τα ψηφοδέλτια κομμάτων. Τόσο ανεξάρτητοι! Εισαγγελέας και Δημοσιογράφοι ηγούνται του Επικρατείας της ΝΔ. Δημοσιογράφος του ΛΑΟΣ. Χωρίς αμφιβολία άλλοι τόσοι γνωστοί και άγνωστοι είναι υποψήφιοι στα υπόλοιπα κόμματα. Και όλα αυτά σε μια εποχή, που η κρίση δεν είναι  μόνο οικονομική, αλλά και κρίση εμπιστοσύνης στην ενημέρωση και στην αδέκαστη και απαλλαγμένη από κομματικές και πολιτικές σκοπιμότητες λειτουργία της δικαιοσύνης. Τα παραδείγματα πάμπολλα και δεν χρειάζεται καμία ιδιαίτερη αναφορά! Ο γνωστός Αμερικάνος δημοσιογράφος Μπομπ Γουντγουορτ, που με το ρεπορτάζ του για το Γουότεργκειτ οδήγησε στην παραίτηση του Ριτσαρτ Νίξον το 1974, όχι απλά δεν δέχεται να είναι υποψήφιος, αλλά το πάει ακόμη πιο πέρα. Δεν ψηφίζει, γιατί πιστεύει, ότι όταν ασκεί ένας δημοσιογράφος τις πολιτικές του πεποιθήσεις στις εκλογές, αυτές θα του βγουν και στο κείμενο ή στον αέρα! Το ίδιο ισχύει και για τους δικαστικούς. Ακραία άποψη; Ίσως! Αλλά και εδώ βρισκόμαστε αναμφίβολα στο άλλο άκρο! Όταν η αντικειμενικότητα ΜΜΕ και Δικαιοσύνης αμφισβητείται έντονα στην κοινωνία, το η "γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι τίμια αλλά και να φαίνεται τίμια" αποκτά ιδιαίτερη αξία και σημασία! (Γ.Π.)