Μια ανάγνωση της Συνόδου Κορυφής

του Αντώνη Βγόντζα    Έχουμε εδώ στην Ελλάδα μια εσφαλμένη εικόνα και κατανόηση για τις Συνόδους Κορυφής στην Ευρώπη. Εξίσου εσφαλμένη είναι η κατανόησή μας για το ουσιαστικό περιεχόμενο των συναντήσεων κορυφαίων πολιτικών αρχηγών στη διεθνή κοινότητα. Κατά κανόνα τίποτα δε συμβαίνει. Καμιά ανατροπή της πραγματικότητας. Τουλάχιστον στο πλαίσιο της ενωμένης Ευρώπης. Οι αρχηγοί κρατών συναντώνται για να επικυρώσουν αποφάσεις που έχουν ληφθεί προηγουμένως. Όχι αυθαίρετα. Όχι απρόβλεπτα. Όχι χωρίς διαδικασίες.  Ο κανόνας είναι απλός. Οι αποφάσεις έχουν προετοιμαστεί από καιρό. Έχουν τεχνικά τεκμηριωθεί. Και τα ζητήματα έχουν επιλυθεί μέσα από μια αμφίδρομη μεταξύ υπηρεσιακών παραγόντων και πολιτικών στελεχών διαδικασία. Ελάχιστα πράγματα μένουν ανοιχτά για τους αρχηγούς κρατών. Τα οποία, κατά κανόνα, δεν έχουν διευκρινισθεί στην προηγούμενη διαβούλευση και συνεργασία.  Λίγοι είναι εκείνοι που περίμεναν μια ουσιαστική απόφαση στη Σύνοδο Κορυφής που ξεκίνησε χθες και συνεχίζεται σήμερα. Προφανώς δεν έχουν επιλυθεί εκείνα τα ζητήματα που έχει θέσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η τελευταία 'στροφή' της Μέρκελ πρέπει να οφείλεται σε κάποια σταθερά και σκληρά μηνύματα από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Ομπάμα δεν είναι νεοφιλελεύθερος. Είναι όμως προσεκτικός στην πορεία του για την επανεκλογή του ως Προέδρου των ΗΠΑ. Το ΔΝΤ δεν είναι τόσο ανεξάρτητο, όσο νομίζουν μερικοί. Η επιρροή σε αυτό του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ είναι τεράστια. Όλοι αυτοί πρέπει να ξανασυναντηθούν. Και να καταλήξουν σε μία πολιτική απόφαση. Συμφέρει στην Ελλάδα, αλλά πιο πολύ συμφέρει και στους ίδιους να παραμείνει η χώρα μας στη ζώνη του ευρώ.