Ένα φάντασμα!

<<Το σημερινό πολιτικό σύστημα είναι πλέον αντίπαλος της κοινωνίας, με ό,τι αυτό, αργά ή γρήγορα, συνεπάγεται. Και αυτό γίνεται πλέον συνείδηση, μέρα με τη μέρα, από ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας.>>

 

Του Κώστα Μαμέλη

  

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα (παραφράζοντας την εισαγωγή στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο). Το πολιτικό σύστημα της χώρας μέσα στο σκηνικό της εξελισσόμενης κρίσης, αποστεωμένο από νέα πρόσωπα και νέες ιδέες, πανικόβλητο από τις κοινωνικές επιπτώσεις της, εθελοτυφλεί και συρρικνώνεται σε κομματικό σύστημα ολιγαρχικού τύπου.

Αναζητεί σωσίβιο στο «άρχον» οικονομικό και επικοινωνιακό σύστημα (εγχώριο και διεθνές). Θυσιάζει το σύνολο των πολιτικών εφεδρειών του υπέρ μιας άνισης μάχης χαρακωμάτων. Ηθικολογία, λαϊκισμός, κυνήγι μαγισσών, επικοινωνισμός, αποπροσανατολισμός, επιστρατεύονται για τη διάσωσή του.

Αγνοεί στην πραγματικότητα τα προβλήματα των ανθρώπων, τα προσπερνάει αδιάφορα και πολλές φορές στέκεται απέναντι, χωρίς να κατανοεί το αδιέξοδό του. Προφανές αδιέξοδο, αφού είτε επιλέγει την πολιτική των αριθμών αντί της πολιτικής των ανθρώπων, είτε προσαρμόζει τους αριθμούς στον ανιστόρητο και επικίνδυνα γενικευμένο βολονταρισμό του με ψεύτικες υποσχέσεις.

Το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα είναι πλέον εμπόδιο στις αλλαγές και ανάχωμα στην κίνηση προς το μέλλον. Αυτο-περιορίζεται στον κόσμο του, περικυκλωμένο από ψευδο-ελίτ που το τροφοδοτούν με πολιτικό προσωπικό, αφήνοντας έξω την πραγματική ζωή και τα προβλήματά της. Διαχειρίζεται (ανεπιτυχώς) τη συγκυρία, αντί να πολιτεύεται (μεταρρυθμιστικά) το σχεδιασμό εξόδου και αλλαγής.

Μέσα σε αυτό το σύνολο των κοινωνικο-πολιτικών συνθηκών, η ανησυχία, η ανασφάλεια και ο φόβος για το αύριο δυναμώνουν στις ψυχές των ανθρώπων, τους απομακρύνουν από κάθε συμμετοχή που θα οδηγούσε σε πραγματικές αλλαγές και θα αμφισβητούσε στην πράξη τις ασφυκτικές λειτουργίες του πεπερασμένου πολιτικού συστήματος. Το σημερινό πολιτικό σύστημα είναι πλέον αντίπαλος της κοινωνίας, με ό,τι αυτό, αργά ή γρήγορα, συνεπάγεται. Και αυτό γίνεται πλέον συνείδηση, μέρα με τη μέρα, από ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας.

Το στρατηγικό και ταυτόχρονα υπαρξιακό δίλημμα των πολιτών είναι αν θα γίνουν άμεσα και αποτελεσματικά εφικτά η έκφραση και στη συνέχεια ο προοδευτικός προσανατολισμός ισχυρών κοινωνικών δυνάμεων προς την κατανόηση των νέων δεδομένων που δημιουργήθηκαν από την κρίση και το πώς θα πρέπει να τοποθετηθεί η χώρα απέναντι στις νέες αυτές εξελίξεις.

Με ποιο σχέδιο. Με ποιο όραμα. Με τι κόμμα. Με τι πρόσημο.

Δημοσιεύτηκε: Τετάρτη, 17 Οκτωβρίου 2012 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ