7/5/13

Το SPD και η σοσιαλιστική διεθνής

του Κώστα Τάτση
 "...Η παγκοσμιοποιημένη κοινωνία επιβάλει στα κόμματα του δυτικού κόσμου ως κανόνα επιβίωσης να εκπροσωπούν τα καθαρά εθνικά συμφέροντα ακόμα κι αν αυτά πολλές φορές έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν.
Έτσι δεν ταυτίζονται τα συμφέροντα των Συντηρητικών της Μεγ. Βρετανίας με αυτά της Δεξιάς της Γερμανίας, ενώ  ταυτίζονται της Μέρκελ με του Ολάντ.
Με αυτή την λογική δεν δέχτηκαν οι σοσιαλιστές πρωθυπουργοί Γκονζάλες και Σόκρατες την πρόταση να γίνει κοινό μέτωπο με την Ελλάδα γιατί θεωρούσαν ότι τα συμφέροντά τους ήταν στην "άλλη πλευρά".
Γι αυτό και δεν έχουν ίδια γραμμή "πλεύσης" το LINKE και ο ΣΥΡΙΖΑ παρότι ανήκουν στην ίδια ιδεολογική ομάδα..."
 >=<
(Ολόκληρο το άρθρο) 

>=< 
Μέσα στον προεκλογικό πυρετό (Σεπτέμβριος του 2013) και λίγες μέρες πριν τον εορτασμό της επετείου 150 χρόνων από την ίδρυση του, το SPD αισθάνθηκε ξαφνικά την ανάγκη να στραφεί στη διεθνή κοινότητα και να δείξει ενδιαφέρον για την παγκόσμια σοσιαλιστική και σοσιαλδημοκρατική κοινότητα. Και πραγματικά πέτυχε να στρέψει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας, αφού προκάλεσε με την απόφασή του να αναλάβει πρωτοβουλία για τη δημιουργία ενός νέου φορέα,  με την αιτιολογία ότι πλέον, η Σοσιαλιστική Διεθνής τα τελευταία χρόνια έχει χάσει την δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης.


Σε κάποια άλλη μακρινή εποχή, δηλαδή τότε που πιστεύαμε ότι για τα σοσιαλιστικά και γενικότερα τα αριστερά κόμματα λειτουργούσαν με γνώμονα τις ανάγκες της διεθνούς Κοινότητας,  που πραγματικά προείχαν των εθνικών, μπορεί να έβλεπε κανείς θετικά την πρωτοβουλία του SPD και να επικροτούσε την ανάγκη (εφόσον διαπιστωμένα υπήρχε) ενός νέου φορέα / φόρουμ διαλόγου.

Σήμερα όμως, εν μέσω της κρίσης στην ευρωζώνη είναι τουλάχιστον υποκριτικό το SPD να χρεώνει στην Σ.Δ, έναν συμβουλευτικό και όχι αποφασιστικό φορέα, την αδυναμία της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας και αριστεράς να καταθέσει πρόταση για τα μεγάλα και καίρια ζητήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα. Γιατί απλά, με πρώτο και καλύτερο το SPD, και τα ίδια τα σοσιαλιστικά κόμματα λειτουργούν πρώτα ως κόμματα εθνικά και έπειτα (και αν αυτό) δεν εναντιώνεται στο εθνικό συμφέρον, υπάρχει χώρος για τα διεθνή. To SPD άλλωστε, ήταν στην κυβέρνηση από το 1998 και συμμετείχε και στην πρώτη κυβέρνηση Μέρκελ από το 2005 μέχρι το 2009. Συμμετείχε, δηλαδή, με εκπροσώπους του σε παγκόσμια φόρα όπως το G20, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Κομισιόν και είχε ως κόμμα του ΕΣΚ το μεγαλύτερο αριθμό βουλευτών στο ευρωκοινοβούλιο κλπ.

Τι προώθησε εκείνο το διάστημα που να εκπροσωπεί ιδεολογικά τα σοσιαλιστικά κόμματα και τη σοσιαλδημοκρατία ;

Ποιες διαφορετικές πολιτικές από αυτές της Μέρκελ και του Σαρκοζί προωθήθηκαν;

Μήπως στις παγκόσμιες διασκέψεις για το περιβάλλον;
Ποιες οι παρεμβάσεις του SPD για τις κλιματολογικές αλλαγές, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, την αποψίλωση των δασών, την ερημοποίηση, τις πλημμύρες, το λιώσιμο των πάγων, τον αφανισμό τόσων ειδών του πλανήτη μας.

Ποιες διαφορετικές παρεμβάσεις έκανε για τις αγορές που πιέζονται από τις δυνάμεις του κεφαλαίου, οι οποίες αδυνατούν να λάβουν υπόψη το δημόσιο καλό, το κοινό καλό, τον κοινό πλούτο της ανθρωπότητας και του πλανήτη μας;
Υπήρξαν προτάσεις για τη διαφάνεια στο πιστωτικό σύστημα, ώστε να μην μπορούν να υπάρξουν ξανά τοξικά ομόλογα και να μην υπάρξουν ξανά "φούσκες" από τις οποίες θησαυρίζουν τα "golden boys" στην πλάτη των εργαζομένων και συνταξιούχων ; Μήπως επενέβη για την έλλειψη αποτελεσματικών διεθνών ρυθμίσεων και εφαρμοστικών μηχανισμών, για την αναχαίτιση της φοροαποφυγής και της φοροδιαφυγής που σήμερα κλέβει από τις εθνικές οικονομίες τρισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο;

Ποια η διαφορετική πολιτική του SPD για το τραπεζικό απόρρητο, τα κέντρα offshore και τους φορολογικούς παραδείσους που  ληστεύουν από τις εθνικές οικονομίες κεφάλαια ζωτικής σημασίας για την κοινωνική ευημερία και τη βιώσιμη ανάπτυξη;
Ποια η θέση του SPD για την πρόταση του φόρου Τόμπιν δηλαδή, την επιβολή ενός φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών; Μήπως προώθησε την πρόταση της Ελλάδας για ευρωπαϊκό ομόλογο ;
Και μήπως θυμόμαστε πότε υιοθετήθηκε η απόφαση, με δικαιολογία την εξασφάλιση του εθνικού συμφέροντος,  οι πρόσφυγες να επιστρέφουν στις χώρες από τις οποίες εισήλθαν στην ΕΕ δηλ πχ στην Ελλάδα. Ήταν μια απόφαση που διέπεται από σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικα ιδεώδη και αξίες ή εξυπηρετούσε απλά τα εγχώρια συμφέροντα;

Αλλά ας έρθουμε και στην Γερμανία.

Πολύ πρόσφατο είναι το προγραμματικό συνέδριο του κόμματος που υπερψήφισε το κυβερνητικό πρόγραμμα. Με εξαίρεση την καθιέρωση του κατώτατου μισθού όλες οι άλλες αποφάσεις εύκολα μπορούν να υιοθετηθούν και από μια συντηρητική κυβέρνηση.

Η παγκοσμιοποιημένη κοινωνία επιβάλει στα κόμματα του δυτικού κόσμου ως κανόνα επιβίωσης να εκπροσωπούν τα καθαρά εθνικά συμφέροντα ακόμα κι αν αυτά πολλές φορές έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν.
Έτσι δεν ταυτίζονται τα συμφέροντα των Συντηρητικών της Μεγ. Βρετανίας με αυτά της Δεξιάς της Γερμανίας, ενώ  ταυτίζονται της Μέρκελ με του Ολάντ.
Με αυτή την λογική δεν δέχτηκαν οι σοσιαλιστές πρωθυπουργοί Γκονζάλες και Σόκρατες την πρόταση να γίνει κοινό μέτωπο με την Ελλάδα γιατί θεωρούσαν ότι τα συμφέροντά τους ήταν στην "άλλη πλευρά".
Γι αυτό και δεν έχουν ίδια γραμμή "πλεύσης" το LINKE και ο ΣΥΡΙΖΑ παρότι ανήκουν στην ίδια ιδεολογική ομάδα.

Συμπέρασμα: Η φωτοβολίδα του SPD για τη δημιουργία άλλου φορέα πιο αποτελεσματικού από αυτού της Σοσιαλιστικής Διεθνούς είναι υποκριτική και απλά επιβεβαιώνει την αδυναμία της παγκόσμιας Αριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας να ξεφύγει από τα εθνικά σύνορα και να παρουσιάσει μια συνολική πρόταση για το αύριο της ανθρωπότητας. Και όπως είναι γνωστό, το αντίδοτο για την έλλειψη πολιτικής  είναι η δημιουργία επιτροπών και οργανισμών.


2 σχόλια:

Anestis Moutafidis είπε...

Την τοποθέτησή σου την κρίνω προσωπικά ως σωστή Κώστα, και για αυτό υπάρχουν πολλά αίτια που θα μπορούσαμε εδώ να αναφέρουμε παραδειγματικά, τα ποία αποδεικνύουν ότι την σοσιαλιστική διεθνής για τους πολιτικούς της ελιγμούς έως και για την δεκαετία του ογδόντα του περασμένου αιώνα θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε ως οργάνωση με διεθνή πολιτική επιρροή και εμβέλεια. Ήδη από την δεκαετία του ενενήντα, όπου μας είχαν αφήσει πολιτικοί αστέρες όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου, Ο Βίλλυ Μπράντ και ο Όλοφ Πάλμε, η σοσιαλιστική διεθνής παρέμεινε πολιτικά στο περιθώριο και δεν συμμετείχε ουσιαστικά σε καμία από τις προσπάθειες για την αποκλιμάκωση των μεγάλων κρίσεων, όπως π.χ. αυτές του Ιράκ, του Αφγανιστάν, κ.λ.π. Όπως πολύ σωστά περιγράφεις προήρθε η μεγάλη ύφεση για την SPD (και των άλλων σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων των άλλων χωρών γενικότερα) με την εξέλιξη της παγκοσμιοποίησης στην Ευρώπη, στην Ασία και στην Αμερική). Αντιθέτως οι χώρες τις Νότιας Αμερικής γνώρισαν με το άνοιγμα των αγορών μία ανοδική πορεία στην οικονομία τους και βγήκαν κερδισμένες από τις παγκόσμιες ανακατατάξεις των τελευταίων είκοσι ετών. Η αδράνεια και η σιωπή της σοσιαλιστικής διεθνής απέναντι στα μεγάλα πολιτικά θέματα του νέου αιώνα που διανύουμε είναι κάτι παραπάνω από αισθητή, ιδίως και τώρα τελευταία πάλι με την Αραβική Άνοιξη και την ακμάζουσα κρίση στις Άνω και Μέση Ανατολή. Υπάρχουν υποθέτω ισχυρά πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα που συγκρούονται με τους αρχικούς στόχους της σδ. Σε περίπτωση όμως που αυτά τα συμφέροντα είναι και εκείνα τα οποία ευθύνονται για την μεγάλη παγκόσμια οικονομική και τραπεζική κρίση του 2008 και των μετέπειτα διαστημάτων, τότε οφείλω να πω πως η διεθνής σοσιαλιστική είναι συνυπεύθυνη για την οικονομική εξέλιξη η οποία έλαβε χώρα στα κράτη του Ευρώ, δηλαδή την μεγάλη τραπεζική κρίση και κατά συνέπεια επιβαρύνεται και με ένα μέρος της υπευθυνότητας για την οικονομική και πολιτική κρίση της Ελλάδος, θέλουμε ή όχι. Κατ επέκτασιν έχεις και στο άλλο το σημείο δίκαιο όταν γράφεις κατά έννοια, ότι η σδ. δεν είχε να παρουσιάσει ένα σχέδιο έμπρακτης και εναλλακτικής πολιτικής για την καταπολέμηση των μεγάλων πολιτικών και οικονομικών κρίσεων, στις τελευταίες δύο δεκαετίες. Για αυτόν τον λόγο φυσικά υπήρχαν κατά διαστήματα και σημαντικές απώλειες μελών και ψηφοφόρων στις οργανώσεις των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, είτε της Γερμανίας είτε της Ελλάδος, κ.λ.π. Οι κομματικές διαροές από τα μέλη των σοσιαλιστικών κομμάτων προήλθαν λόγω της έλλειψης μίας εποικοδομητικής και αποτελεσματικής πολιτικής, της ηγεσίας των. Ακόμα και ο Σρέντερ στην Γερμανία με την περιβόητη πολιτική του της Αγκέντα 2010, δεν είχε καταφέρει σε τελική ανάλυση να πείσει όλους τους βετεράνους ψηφοφόρους της SPD για την αναγκαιότητα και σπουδαιότητα της νέας τύπου πολιτικής για τα τότε δεδομένα.

Anestis Moutafidis είπε...

Τέλος διαπιστώνουμε ότι τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, πληρώνουν το κάθε ένα ξεχωριστά σε εθνικό επίπεδο κατά διαστήματα ένα μεγάλο πολιτικό κόστος και τίμημα, διότι έχουν κατά κάποιον τρόπο σταματήσει να εφαρμόζουνε μία πολιτική που να πείθει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, στην οποία ψηφίζονται. Τις πολιτικές των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων τα οποία είναι και μέλη στην σ.δ. τις χαρακτηρίζει σε γενικές γραμμές η τεχνοκρατία, η αντιπροσώπευση των πολιτικών συμφερόντων των πλέον ευκατάστατων και αστών πολιτών και η έλλειψη δημιουργίας ενός πραγματικού πολιτικού αντίβαρου σε σύγκριση με τα φιλελεύθερα και συντηρητικά κόμματα. Με άλλα λόγια ο σοσιαλδημοκρατισμός θα έχει και πάλι πραγματική άνοδο και επιτυχία στην πολιτική του επιρροή και δράση, εφόσον απομακρυνθεί και πάλι ο εφιάλτης της οικονομικής κρίσεως και επανέλθει πάλι η οικονομική ευημερία στα κράτη- μέλη εντός της Ευρωζώνης, αλλά και εκτός αυτής. Η SPD της Γερμανίας έχει ως κόμμα αντιπολίτευσης, εν όψει των ερχόμενων εκλογών του ομοσπονδιακού κοινοβουλίου της Γερμανίας στις 22.09.2013 να αναδείξει προς το παρόν ένα καλό εκλογικό πρόγραμμα, το οποίο θα μπορούσε εύκολα με την ανάλογη επεξεργασία, να μετατραπεί και στην πορεία σε ένα καλό και εποικοδομητικό κυβερνητικό πρόγραμμα, που θα είναι άξιο των περιστάσεων και των προσδοκιών των ψηφοφόρων του. Θα φανεί σύντομα το κατά πόσο θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί αυτό, τουλάχιστον μπορούμε ακόμα προς το παρόν να ελπίζουμε.
Σε χαιρετώ,
Ανέστης Μουταφίδης