Πέρασα σήμερα για μια δουλειά μέσα από το πανεπιστήμιο. Κάποιοι διαδήλωναν για τις περικοπές των οικονομικών των ιδρυμάτων! Φοιτητές και φοιτήτριες μπροστά στις σχολές σε πηγαδάκια τσακώνονταν, συζητούσαν, πειράζονταν. Όπως εκείνο τον παλιό καλό καιρό! Στα πρόσωπά τους είδα όλους εμάς. Με μακριά πλούσια μαλλιά, γένια, τζιν και τζάκετ. Είδα εσένα, τον Ηλία, τη Μαρία, τη Λίτσα, το Μανόλη, το Λαγό, το Βασίλη, την Πόπη, τη Λενιώ! Όλη εκείνη την παρέα, τότε που "συνομοτούσαμε" για να αλλάξουμε τον κόσμο! Χθες αργά έμαθα για τον χαμό του Ηλία! Έφυγε κι΄ αυτός πριν ένα χρόνο και δεν το έμαθε κανείς μας. Βιαζόμουν να πάω στο γραφείο για να σου τηλεφωνήσω. Είχα έτοιμα και δυο πορτραίτα σου που θα τα έφερνα στις 28 Οκτώβρη. Δεν πρόλαβα να σου τηλεφωνήσω. Στο κινητό μου έφερνε τη θλιβερή είδηση άλλος φίλος. Έφυγες το πρωί. Αύριο θα πούμε το στερνό αντίο. Φίλε Κώστα ήσουν και έμεινες αγνός ιδεολόγος, αγωνιστής και έντιμος σε όλη σου τη ζωή. Η τύχη δυστυχώς δεν σε αντάμειψε όπως το άξιζες! Καλό ταξίδι φίλε! Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη και βαθιά εκτίμηση! Όρθιο, όπως εκείνο τον παλιό αξέχαστο καιρό της νιότης!
Γιώργος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου