Η ανυπακοή και το έμφραγμα

Μίκης Θεοδωράκης - (Ανυπακοή)

Θαρραλέο το άρθρο του κυρίου Μανδραβελη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ "Η ανυπακοή και το έμφραγμα" να αναφερθεί σε ένα θέμα που πολλοί μεν σιγοψιθύριζαν αλλά κανείς δεν τόλμησε να αγγίξει. Όχι βέβαια από φόβο, αλλά από βαθύ σεβασμό στο πρόσωπο του κυρίου Θεοδωράκη. Η αποστασιοποίηση του κόσμου από τη „διακήρυξη“ του μεγάλου κατά τα άλλα μουσικοσυνθέτη, που υπερβαίνει αναμφισβήτητα τα παγκόσμια σύνορα, είναι ενδεικτική του βαθμού αποδοχής της και οι θεωρίες συνομωσίας που  διακινούνται στο διαδίκτυο, ευτυχώς δεν παίρνονται πλέον στα σοβαρά.  Τουλάχιστον από τους πολλούς. Άλλωστε ο κόσμος έχει πολύ πιο σοβαρά προβλήματα να αντιμετωπίσει. Η πιο ανέξοδη αλλά και αδιέξοδη απάντηση στη κρίση είναι η άποψή, ότι είμαστε ο περιούσιος λαός, που οι πάντες επιβουλεύονται. Ευτυχώς που η ιστορία διαθέτει ισχυρά φίλτρα, ικανά να παραδώσουν τον Μίκη  γι΄ αυτό που πράγματι είναι απογυμνωμένο από ενδύματα που δεν του πάνε. (Γ.Π.)
   

Η ανυπακοή και το έμφραγμα

Tου Πασχου Μανδραβελη

Θα μείνει αιώνια αναπάντητο το φιλοσοφικό ερώτημα αν και κατά πόσο ο πιτσιρικάς του γνωστού παραμυθιού του Αντερσεν είχε το ηθικό δικαίωμα να φωνάξει «ο βασιλιάς είναι γυμνός και οι ράφτες του είναι ψεύτες». Στο κάτω κάτω της γραφής, ο μικρός πιθανώς να ήταν και ανάγωγος. Με τον βασιλιά σίγουρα θα τον χώριζε μια τετρακονταετία. Από σεβασμό και μόνο στα άσπρα του μαλλιά, ο πιτσιρικάς έπρεπε να σιωπήσει. Αλλά δεν το έκανε...

Κάποιος μικρός, λοιπόν, κι εδώ ίσως πρέπει να φωνάξει ότι ο Μίκης Θεοδωράκης είναι γυμνός από επιχειρήματα και η συρραφή διαφόρων «πληροφοριών» που αλίευσε στο Διαδίκτυο (και τα παρουσίασε ως ιδρυτική διακήρυξη της «Σπίθας») είναι ψευτιές. Πέρα από τον γνωστό μύθο περί του καημού που είχε ο Κίσινγκερ για να πλήξει την ελληνική γλώσσα, το κείμενο των 17.500 λέξεων, που δημοσίευσε το Σάββατο (4.12.2010) η «Ελευθεροτυπία», βρίθει κοινοτοπιών που απαντώνται στα καφενεία κι ανοησιών που κυκλοφορούν ως spam στα ηλεκτρονικά ταχυδρομεία.

Δηλαδή, όσο κι αν κάποιος λατρεύει τη «Ρωμιοσύνη», μάλλον πρέπει να ζητήσει από τον κ. Θεοδωράκη μια λογική εξήγηση για τις προθέσεις της Κίνας, η οποία, σύμφωνα με τον ίδιο, ήθελε «να μας ξεπληρώσει όλο το δημόσιο χρέος, χωρίς αντάλλαγμα». Οσο κι αν συγκινείται κάποιος από τον «Επιτάφιο», πρέπει να αναρωτηθεί από πού έχει τις πληροφορίες ο μεγάλος συνθέτης όταν λέει ότι η Ρωσία ήθελε να μας προσφέρει «οιαδήποτε βοήθεια, οικονομική και μη, με προϋπόθεση να ενεργοποιηθεί η συμφωνία του περίφημου αγωγού και να της δοθεί η δυνατότητα επισκευής πολεμικών πλοίων της στη Σύρο». Να σημειώσουμε εδώ ότι ο πρόεδρος της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ επίσημα δήλωσε: «Συναντήθηκα με τον Ελληνα πρωθυπουργό και του συνέστησα να απευθυνθεί στο ΔΝΤ και στην Παγκόσμια Τράπεζα για να λύσει τα προβλήματα του ελληνικού κράτους» (15.2.2010). 

Τέλος, όσο κι αν σέβεται κάποιος τον μουσουργό Μίκη Θεοδωράκη, δεν μπορεί παρά να παραξενευτεί από τη λογική συνοχή του συλλογισμού του: «Τα αίτια που την προκάλεσαν (σ.σ. την κρίση)... σχεδιάστηκαν και εφαρμόστηκαν με πρωτοφανή ευρηματικότητα, εφευρετικότητα και ταχυδακτυλουργική ακρίβεια, ώστε ο κατά τα άλλα έμπειρος και καχύποπτος ελληνικός λαός, όχι μόνο να μην μπορέσει να αντιληφθεί τίποτα αλλά, αντιθέτως, ο μισός πληθυσμός να γίνει συμμέτοχος με ενθουσιασμό στην αυτοκαταστροφή του και ο άλλος μισός να παρακολουθεί ανυποψίαστος και αμήχανος, εντελώς τυφλωμένος από την εκτυφλωτική λάμψη της πρωτοφανούς απάτης... Και αφού πρώτα μας γλύκαναν με τα Σχέδια Μάρσαλ, Ντελόρ κ.λπ., έφτασε η ώρα της πληρωμής. Τώρα τη σκυτάλη την πήραν οι παλιοί μας γνώριμοι, οι Γερμανοί».

Το πρόβλημα είναι η θεωρία συνωμοσίας του κ. Θεοδωράκη, για τους κακούς ξένους που μας πλήρωναν, ώστε να παχύνουμε και μετά να πεθάνουμε από έμφραγμα. Είναι περίεργο ότι την περίοδο που συνέβαιναν όλα αυτά δεν κήρυξε τον αγώνα της «ανυπακοής». Τότε έπρεπε να πούμε στους ξένους «δεν θέλουμε τα λεφτά σας», όχι τώρα που πρέπει να τα ξεπληρώσουμε. Διότι θα μπερδευτούν και τον ευγενή στόχο της «ανυπακοής» θα τον μπερδέψουν με το μπαταχτσιλίκι.