Δηλ. «Mη ρωτάς, μη μιλάς». Κινδυνεύει η Ελλάς (;).
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ Γ. ΜΑΜΕΛΗ*
kmamelis@the. forthnet.gr
Ενας patriot act με περιεχόμενο «salus rei publicae suprema lex esto» εξελίσσεται φθινοπωριάτικα (συνοδιά με τον Σεφέρη, τριγυρνά στο -στερνό, της Κόρδοβας- ταξίδι στην πληγωμένη Ελλάδα).
Οι πολίτες του φτηνού πεδίου βολής (όπου «ασκούνται φτύνοντας ξένοι φαντάροι»), θυμωμένοι, στα κεραμίδια.
Ομως, οι φληναφούντες των elite (τρομάρα τους!) σε μιαν άπελπι προσπάθεια να δουν το ονοματάκι τους στην ιστορία, ψεύδονται. Με αντιφατικά, ανιστόρητα, απλοποιημένα -και εν τέλει- συντηρητικά επιχειρήματα προσδίδουν μυθικές διαστάσεις σε (ανύπαρκτες) νομοτέλειες, (μεθοδευμένες) συγκυρίες, συνθήκες (βίαιης) ωρίμανσης και υπερτονίζουν τις αριθμητικές διαστάσεις του πολιτικο-οικονομικού γεγονότος, αντί να ακτινογραφούν τις συλλογικές συμπεριφορές και να τις μετατρέπουν σε δύναμη κοινωνικού μετασχηματισμού.
Αντί να συνθέτουν, διαιρούν. Αντί να ανατρέπουν, διαχειρίζονται. Αντί να προηγούνται, έπονται, ως απλοί θεατές του Λεβιάθαν (της ΕΕ). Κι η αυξομείωση των τόνων για τους κινδύνους (φτώχειας, αναξιοπρέπειας, εθνικής υποχώρησης) ευθέως δυσανάλογη με τους ρυθμούς της ζητούμενης (;) ανάπτυξης.
Αυτή η συμπαθής -κατά τα άλλα- Ευρωπαία ιθύνουσα δύναμη ερμηνεύει τη συστημική οικονομική κρίση με φορτισμένους ντετερμινιστικά ιδεολογικούς όρους και -μετατρέποντας την πρόθεσή της σε ιδεολόγημα- προσδίδει, μεταφυσικά, ιστορική διάσταση στη διαχειριστική τακτική της, αντί να αναζητά πολιτικές στρατηγικού βάθους και ορίζοντα.
Πολιτικές αλλαγών, ρήξεων, αλληλεγγύης. Η κρίση διαστρέφεται συνειδητά. Από εγγενής κρίση του συστήματος μετατρέπεται σε κρίση των λαών που καλούνται σε συνενοχή και εν τέλει σε μοναδικά υποζύγια των επιπτώσεων μιας διαχρονικής, άκριτης, ανίκανης, «μικρής» ευρωπαϊκής διεύθυνσης. Δήθεν κατάπληκτοι ηγήτορες, φοβικοί και αλαζονικοί ταγοί, αδυνατούν να σηκώσουν το ψυχολογικό φορτίο του διαφαινόμενου αδιεξόδου και της ένοχης συνείδησης ότι η οικονομία πορεύεται αργά προς το θάνατο.
Το παρακμιακό πολιτικό προσωπικό της Ευρώπης νόθευσε τα θετικά, πνίγει όσους υγιείς απέμειναν, κατεδάφισε το κοινό σπίτι. Οι κατ' ευφημισμόν «αγοραίοι» μονεταριστές, οι αργυρώνητες επιρροές, τα πολυποίκιλα διαπλεκόμενα, που κινούνται εντός - εκτός της, οι γνωστοί «τσάτσοι» των παγκοσμιοποιημένων εξουσιών, αμύνονται, σε γραμμή Μαζινό. Καμιά σιωπή δεν τους σώζει.
Ρωτήστε, λοιπόν, μιλήστε. «Πώς θα σωθούμε εμείς μ' αυτά και να σκηματιστούμεν εις την κοινωνίαν του κόσμου ως άνθρωποι;». Αλλιώς, «Ο Θεός ας κάμη το έλεός του να μας γλητώση από τον μεγάλον γκρεμνόν όπου τρέχομεν να τζακιστούμεν» (Ι. Μακρυγιάννης).
* Ο ΚΩΣΤΑΣ Γ. ΜΑΜΕΛΗΣ είναι δικηγόρος
Δημοσιεύτηκε στον ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ 04.12.2010
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ Γ. ΜΑΜΕΛΗ*
kmamelis@the. forthnet.gr
Ενας patriot act με περιεχόμενο «salus rei publicae suprema lex esto» εξελίσσεται φθινοπωριάτικα (συνοδιά με τον Σεφέρη, τριγυρνά στο -στερνό, της Κόρδοβας- ταξίδι στην πληγωμένη Ελλάδα).
Οι πολίτες του φτηνού πεδίου βολής (όπου «ασκούνται φτύνοντας ξένοι φαντάροι»), θυμωμένοι, στα κεραμίδια.
Ομως, οι φληναφούντες των elite (τρομάρα τους!) σε μιαν άπελπι προσπάθεια να δουν το ονοματάκι τους στην ιστορία, ψεύδονται. Με αντιφατικά, ανιστόρητα, απλοποιημένα -και εν τέλει- συντηρητικά επιχειρήματα προσδίδουν μυθικές διαστάσεις σε (ανύπαρκτες) νομοτέλειες, (μεθοδευμένες) συγκυρίες, συνθήκες (βίαιης) ωρίμανσης και υπερτονίζουν τις αριθμητικές διαστάσεις του πολιτικο-οικονομικού γεγονότος, αντί να ακτινογραφούν τις συλλογικές συμπεριφορές και να τις μετατρέπουν σε δύναμη κοινωνικού μετασχηματισμού.
Αντί να συνθέτουν, διαιρούν. Αντί να ανατρέπουν, διαχειρίζονται. Αντί να προηγούνται, έπονται, ως απλοί θεατές του Λεβιάθαν (της ΕΕ). Κι η αυξομείωση των τόνων για τους κινδύνους (φτώχειας, αναξιοπρέπειας, εθνικής υποχώρησης) ευθέως δυσανάλογη με τους ρυθμούς της ζητούμενης (;) ανάπτυξης.
Αυτή η συμπαθής -κατά τα άλλα- Ευρωπαία ιθύνουσα δύναμη ερμηνεύει τη συστημική οικονομική κρίση με φορτισμένους ντετερμινιστικά ιδεολογικούς όρους και -μετατρέποντας την πρόθεσή της σε ιδεολόγημα- προσδίδει, μεταφυσικά, ιστορική διάσταση στη διαχειριστική τακτική της, αντί να αναζητά πολιτικές στρατηγικού βάθους και ορίζοντα.
Πολιτικές αλλαγών, ρήξεων, αλληλεγγύης. Η κρίση διαστρέφεται συνειδητά. Από εγγενής κρίση του συστήματος μετατρέπεται σε κρίση των λαών που καλούνται σε συνενοχή και εν τέλει σε μοναδικά υποζύγια των επιπτώσεων μιας διαχρονικής, άκριτης, ανίκανης, «μικρής» ευρωπαϊκής διεύθυνσης. Δήθεν κατάπληκτοι ηγήτορες, φοβικοί και αλαζονικοί ταγοί, αδυνατούν να σηκώσουν το ψυχολογικό φορτίο του διαφαινόμενου αδιεξόδου και της ένοχης συνείδησης ότι η οικονομία πορεύεται αργά προς το θάνατο.
Το παρακμιακό πολιτικό προσωπικό της Ευρώπης νόθευσε τα θετικά, πνίγει όσους υγιείς απέμειναν, κατεδάφισε το κοινό σπίτι. Οι κατ' ευφημισμόν «αγοραίοι» μονεταριστές, οι αργυρώνητες επιρροές, τα πολυποίκιλα διαπλεκόμενα, που κινούνται εντός - εκτός της, οι γνωστοί «τσάτσοι» των παγκοσμιοποιημένων εξουσιών, αμύνονται, σε γραμμή Μαζινό. Καμιά σιωπή δεν τους σώζει.
Ρωτήστε, λοιπόν, μιλήστε. «Πώς θα σωθούμε εμείς μ' αυτά και να σκηματιστούμεν εις την κοινωνίαν του κόσμου ως άνθρωποι;». Αλλιώς, «Ο Θεός ας κάμη το έλεός του να μας γλητώση από τον μεγάλον γκρεμνόν όπου τρέχομεν να τζακιστούμεν» (Ι. Μακρυγιάννης).
* Ο ΚΩΣΤΑΣ Γ. ΜΑΜΕΛΗΣ είναι δικηγόρος
Δημοσιεύτηκε στον ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ 04.12.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου