“Άϊ σιχτίρ” λέω εγώ! Τα επαγγελματικά
του δεν του πήγαν και τόσο καλά! Δεν
τηρήθηκε το συμβόλαιό του. Ο Κριστιάνο
για να εγκαταλείψει τη Μάντσεστερ και
να μετακομίσει στη Μαδρίτη, είχε θέσει
ως όρο, να είναι πάντα ο πιο ακριβοπληρωμένος
ποδοσφαιριστής. Ο Ετό και ο Ιμπραΐμοβιτς
παίρνουν κάτι τις παραπάνω και ο φουκαράς
έμεινε στα 10 εκ. € το χρόνο από την ομάδα
του και σε άλλα 25 εκ. από διαφημίσεις.
Και όλα αυτά τα ωραία, την ώρα που στην
Ισπανία αλλά και στην πατρίδα του, οι
ουρές στα συσσίτια αυξάνονται
δραματικά.
Ποιος είπε ότι λεφτά δεν υπάρχουν; Και
από που δικαιούται μια κοινωνία να
ανέχεται τέτοιες αντιθέσεις; Γιατί
σιωπούν οι πάντες και περιορίζονται
μόνο σε πολιτικούς, Διοικητές κλπ; Αυτά
που αυτοί κερδίζουν είναι ψίχουλα μπροστά στα
αμύθητα ποσά του κάθε Ρονάλντο. Θα μου
πείτε, “απορία ψάλτου βήξ!” Ποιος έχει
τα κότσια όμως να τα βάλει με τους
πολλούς; Με τους ψηφοφόρους του; Κάθε φορά που έρχονται στην
επικαιρότητα αυτά τα μυθικά ποσά,
επανέρχεται στη μνήμη μου, μια ιστορία,
που μας διηγήθηκε ο Κοτρίδης, αμυντικός
της παλιάς και ένδοξης Δόξας Δράμας.
Παίζανε στις Σέρρες και χάνανε στο πρώτο
ημίχρονο. Τότε ο Πρόεδρος της ομάδας,
τους υποσχέθηκε πως αν κερδίσουν, θα
έχουν στο γυρισμό όχι μόνο διπλή μερίδα φαγητό αλλά και γλυκό! Άλλα χρόνια θα μου
πείτε. Αν παρέμβουμε θα χάσουμε το
υπερθέαμα λένε συχνά! Σιγά που παλιά το
στερούμασταν! (ΓΠ)
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου