STOP εδώ ορθόδοξη Ελλάς!

Τι μου θύμισε ο διορισμός του Πάνου Παναγιωτόπουλου στο υπουργείο Πολιτισμού! Μην πάει το μυαλό σας στα γενικά, πασίγνωστα και θλιβερά, ότι, δηλαδή, συνήθως βάζουν πόδι στην Μπουμπουλίνας άνθρωποι αδιάφοροι και ανενημέρωτοι. Ή ότι εσχάτως μόνο με καραμπόλα βρίσκεται κάθε φορά ο υπουργός Πολιτισμού από εκείνους που μένουν ξαφνικά ξέμπαρκοι και ψάχνουν οπωσδήποτε ένα υπουργείο να χώσουν το καλομαθημένο τους κεφαλάκι. 

Όχι. Ο νέος υπουργός Πολιτισμού Πάνος Παναγιωτόπουλος μου θύμισε κάτι πολύ πιο άγριο και τρομακτικό. Τον αφορισμό του Θόδωρου Αγγελόπουλου τον Δεκέμβριο του 1990 από τον μητροπολίτη Φλωρίνης Καντιώτη. Το σενάριο του «Μετέωρου βήματος του πελαργού» είχε φτάσει, άγνωστο πώς, στα χέρια του φονταμενταλιστή γέροντα, κι αυτός που έβλεπε παντού Σκοπιανούς πράκτορες (εκτός από πόρνες) το διάβασε σαν αμφισβήτηση των εθνικών μας συνόρων.

Ο νέος μας υπουργός Πολιτισμού ήταν τότε ανερχόμενος τηλεοπτικός αστέρας. Και κάλεσε στην εκπομπή του τον Τεό. Που αν τον έπιανες από τη μύτη θα έσκαγε. Όχι για την απειλή του αφορισμού. Γιατί πήγαινε με τον Μαστρογιάνι στη λατρεμένη του Φλώρινα να γυρίσει την ταινία του και χτυπούσαν πένθιμα οι καμπάνες, σημαίες ανέμιζαν, εμβατήρια ακούγονταν και οργανώνονταν μεσαιωνικές τελετουργίες και σκοταδιστικές διαδηλώσεις. Άντε να κάνει τη δουλειά του.

Και τι έκανε τότε ο νέος μας υπουργός Πολιτισμού; Προσπάθησε να πείσει τον σκηνοθέτη ότι τα επιχειρήματα του Καντιώτη μπορεί να έχουν βάση σε καιρούς που αναβιώνουν οι γύρω μας εθνικισμοί και απειλούνται τα βόρεια σύνορά μας (!). Ο Τεό, ψύχραιμος, αλλά βλοσυρός, απάντησε: «Όλα αυτά είναι φανατισμοί και μισαλλοδοξίες. Άλλωστε ο Φλωρίνης δεν έχει δει καν την ταινία». «Ναι, αλλά έχει διαβάσει το σενάριο», απάντησε ο νέος μας υπουργός Πολιτισμού. «Κύριε Παναγιωτόπουλε, στη χώρα αυτή έχει καταργηθεί η προληπτική λογοκρισία», τον ενημέρωσε ο Τεό.

Θυμάμαι το σκοτεινό, υπεροπτικό, οργισμένο βλέμμα του μεγαλύτερου σκηνοθέτη που έβγαλε αυτή η χώρα. Θυμάμαι εξίσου καλά και την ταύτιση του κατά είκοσι τρία χρόνια νεότερου τότε υπουργού Πολιτισμού με τις εθνικιστικές ανοησίες ενός καθυστερημένου ιεράρχη. Το κακό είναι ότι και να τα θυμόταν όλα αυτά ο Αντώνης Σαμαράς, μάλλον καρφί δεν θα του καιγόταν.

Της Βένας Γεωργακοπούλου (Από το Facebook)