ΕΚΛΟΓΙΚΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ

Κώστας Μαμέλης

Μπροστά στην απαρχή ενός νέου πολιτικο-ιστορικού κύκλου πλήθος ερμηνευτές των μηνυμάτων της κάλπης, βαρύγδουποι  αναλυτές του συρμού, με έντονη ακαδημαϊκότητα, «αποκωδικοποιούν» τα ενδότερα της ψήφου.

Και «προσαρμόζουν» τους αριθμούς στις σύνθετες και ευεξήγητες επιδιώξεις τους, που εν τέλει στοχεύουν να κανοναρχήσουν τις πολιτικές εξελίξεις σε (φανερές ή κρυμμένες) κομματικο-οικονομικές ιδιοτέλειες.

Λησμονούν ότι οι αριθμοί δεν επιδέχονται ανταπόδειξης, αμφισβητήσεων, προσαρμογών και λειάνσεων, αλλά μόνον δημιουργικής ανάγνωσης και κριτικής αποτίμησης του σχηματισμού τους.

Εξ άλλου, επί του εκλογικού αποτελέσματος «σωτήρες» και  «κιγκινάτοι» δηλώνουν παρουσία,  (αν και όταν «κληθούν»), ενώ ευάριθμοι «διανοούμενοι», προσφέρουν αζημίως υπηρεσίες στην επιδερμική, δοκησίσοφη και  - συνήθως - διπλής ανάγνωσης καταγραφή της εκλογικής συμπεριφοράς, με χρήση «προκρούστειων» μεθόδων.

Αν δεσπόζουσα θέση στην πολιτική ανάλυση κάθε εκλογικού αποτελέσματος κατέχει η γνώση της σύγχρονης διάρθρωσης των τάξεων, άλλο τόσο σε σημαίνουσα θέση βρίσκεται, στους κρίσιμους πολιτικούς χρόνους μας, η ενσυνείδητη συλλογική περισυλλογή , η θεσμική ενδοσκόπηση, η ψύχραιμη αποτίμηση της μεγάλης εικόνας.  

Ωστόσο σε μια χώρα με έντονα χαρακτηριστικά της «νόθας αστικοποίησης» στην κοινωνικο-οικονομική  αρχιτεκτονική της ιστορικής της συγκρότησης, είναι αναγκαίος ο προσδιορισμός της εκλογικής συμπεριφοράς των μικροαστικών (και μεσοαστικών) κοινωνικών στρωμάτων που προϋποθέτει ασφαλώς μια αναλυτικά δομημένη θεωρητική επεξεργασία για τις κοινωνικές τάξεις και τις διαστρωματώσεις τους και την μεταπολιτική συγκυρία, εντός της οποίας,  αποκτούν νέα  μορφή ιδεολογικής έκφρασης και πολιτικής εκπροσώπησης.

Η θέση τους στον σημερινό (μνημονιακού σχεδιασμού) καταμερισμό εργασίας,  παραπέμπει στην «ιστορικότερη» στιγμή μετάλλαξης του ελληνικού καπιταλισμού. Έχοντας διευρυμένο πολιτικό και αριθμητικό  βάρος, τέμνονται σχηματικά από τον εφαρμοσμένο νεοφιλελευθερισμό και αποτελούν ουσιαστικά δύο κυρίαρχες κοινωνικές ομάδες, με  αποκλίνοντα συμφέροντα, άρα και διαφορετικές πολιτικές επιλογές.

Η εκλογική τους στάση ανάγεται   σε κοινωνικές και ταξικές διαφοροποιήσεις και κατ΄ επέκταση σε  ιδεολογικές  προσδοκίες σε σχέση με την προοπτική της κοινωνικής  υποβάθμισης, ένταξης ή και ανέλιξης.

Όσο, λοιπόν, τα συλλογικά υποκείμενα δε νοιάζονται (από μορφωτική υστέρηση;) για τη συγκρότηση  μιας τέτοιας θεωρίας  άλλο τόσο θα ασπάζονται με δέος «αλλότριες και δοτές» ιδιοτελείς ερμηνείες του εκλογικού αποτελέσματος, άλλο τόσο θα πορεύονται θνησιγενώς, χωρίς πολιτικό σχέδιο.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ 28.5.2014