Τα δύο πιο ανώφελα συναισθήματα που όχι μόνο δε μας προάγουν σαν άτομα αλλά μας κρατούν εντελώς ακινητοποιημένους είναι τα συναισθήματα της ενοχής και της αγωνίας.
Τα ενοχικά συναισθήματα αναφέρονται σε καταστάσεις που έχουν λάβει χώρα ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ενώ το συναίσθημα της αγωνίας είναι μια επινόηση που μας βασανίζει για κάτι που θα συμβεί ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ! Και ενώ αναφέρονται στο παρελθόν και στο μέλλον, μπλοκάρουν την ΤΩΡΙΝΗ ΣΤΙΓΜΗ μας και δεν μας αφήνουν να λειτουργούμε σωστά!
Η ενοχή και η αγωνία είναι η πιο κοινή μορφή άγχους στη σημερινή εποχή. Καταναλώνουν αλύπητα την ενέργειά μας, μάς εξουθενώνουν και δεν μας αφήνουν να χαιρόμαστε το παρόν.
Για ποιον λόγο αποδεχόμαστε τις ενοχές και τις αγωνίες που μας φορτώνουν; Προφανώς έχει να κάνει με το "νοιάξιμο" μας απέναντι στους άλλους. Μας έχουν διδάξει ότι είναι "κακό" να μην έχουμε ενοχές κι εξίσου "κακό" το να μην αγωνιούμε. Αν δεν υπάρχουν αυτά τα δύο δεν νοιαζόμαστε αρκετά.
Φυσικά κανείς δε λέει ότι δεν πρέπει να αξιολογούμε τις παρελθοντικές συμπεριφορές μας, να διδασκόμαστε από αυτές και να επανορθώνουμε όπου χρειάζεται.
Ούτε θα πρέπει να μπερδεύουμε την αγωνία με τον προγραμματισμό του μέλλοντος, ο οποίος συνετά θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε την καθημερινότητα.
Μιλάμε για ενοχή ή αγωνία όταν είμαστε νευρωτικά ακινητοποιημένοι στο παρελθόν ή στο μέλλον αντίστοιχα.
Οφείλουμε εν τέλει να καταλάβουμε ότι η ενοχή και η αγωνία ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ είναι το να δυσκολεύουν τη ζωή και να καταστρέφουν τις σχέσεις μας και ότι σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να θεωρούνται απόρροιες της αγάπης και του νοιαξίματος.
Το κλειδί είναι να είμαστε απόλυτα παρόντες στην τωρινή στιγμή και να παρατηρούμε συναισθήματα και σκέψεις. Έτσι θα καταφέρουμε να αποφεύγουμε σκέψεις που μας ακινητοποιούν στο παρελθόν ή στο μέλλον.
ΠΗΓΗ: Maria Pinoti και 7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας
Τα ενοχικά συναισθήματα αναφέρονται σε καταστάσεις που έχουν λάβει χώρα ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ενώ το συναίσθημα της αγωνίας είναι μια επινόηση που μας βασανίζει για κάτι που θα συμβεί ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ! Και ενώ αναφέρονται στο παρελθόν και στο μέλλον, μπλοκάρουν την ΤΩΡΙΝΗ ΣΤΙΓΜΗ μας και δεν μας αφήνουν να λειτουργούμε σωστά!
Η ενοχή και η αγωνία είναι η πιο κοινή μορφή άγχους στη σημερινή εποχή. Καταναλώνουν αλύπητα την ενέργειά μας, μάς εξουθενώνουν και δεν μας αφήνουν να χαιρόμαστε το παρόν.
Για ποιον λόγο αποδεχόμαστε τις ενοχές και τις αγωνίες που μας φορτώνουν; Προφανώς έχει να κάνει με το "νοιάξιμο" μας απέναντι στους άλλους. Μας έχουν διδάξει ότι είναι "κακό" να μην έχουμε ενοχές κι εξίσου "κακό" το να μην αγωνιούμε. Αν δεν υπάρχουν αυτά τα δύο δεν νοιαζόμαστε αρκετά.
Φυσικά κανείς δε λέει ότι δεν πρέπει να αξιολογούμε τις παρελθοντικές συμπεριφορές μας, να διδασκόμαστε από αυτές και να επανορθώνουμε όπου χρειάζεται.
Ούτε θα πρέπει να μπερδεύουμε την αγωνία με τον προγραμματισμό του μέλλοντος, ο οποίος συνετά θα μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε την καθημερινότητα.
Μιλάμε για ενοχή ή αγωνία όταν είμαστε νευρωτικά ακινητοποιημένοι στο παρελθόν ή στο μέλλον αντίστοιχα.
Οφείλουμε εν τέλει να καταλάβουμε ότι η ενοχή και η αγωνία ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ είναι το να δυσκολεύουν τη ζωή και να καταστρέφουν τις σχέσεις μας και ότι σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να θεωρούνται απόρροιες της αγάπης και του νοιαξίματος.
Το κλειδί είναι να είμαστε απόλυτα παρόντες στην τωρινή στιγμή και να παρατηρούμε συναισθήματα και σκέψεις. Έτσι θα καταφέρουμε να αποφεύγουμε σκέψεις που μας ακινητοποιούν στο παρελθόν ή στο μέλλον.
ΠΗΓΗ: Maria Pinoti και 7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας
1 σχόλιο:
Αυτά τα δύο συναισθήματα πηγάζουν κατά κύριο μέρος από την διαπαιδαγώγησή μας. Ζούμε στην εποχή της αυτοπραγμάτωσης, των ραγδαίων εξελίξεων και των ιδιαίτερα υψηλών και απαιτητικών στόχων και σκοπών. Για αυτόν τον λόγο πιεζόμαστε για να καταφέρουμε να πραγματοποιήσουμε τους προσωπικούς μας στόχους και να ζήσουμε τα ιδανικά μας, παραδειγματιζόμενοι επίσης από τα προσωπικά μας πρώτυπα. Θα πρέπει όμως να είμαστε κάθε φορά και προετοιμασμένοι για την περίπτωση της αποτυχίας. Θα πρέπει να προσέξουμε σε περίπτωση μίας αποτυχίας να μην μας παρασείρει η απαγοήτευσή μας σε τέτοιο βαθμό ώστε να χάσουμε την υγεία μας και την χαρά μας για τα απλά πράγματα της ζωής και για τις όμορφες στιγμές της καθημερινότητας. Αναμφισβήτητα είναι ωραίο πράγμα να θέλει κανείς να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της ζωής. Είναι όμως και τέχνη το να καταφέρνει ο ίδιος ή η ίδια να μην γίνεται θύμα των προσδοκιών του/της και να ζεί παρόλες τις έντονες πρωτοβουλίες και προσπάθειές για ένα καλλίτερο αύριο, μία ήρεμη και χαρούμενη ζωή, δίχως κάποιο κακοειδές άγχος και υπερβολικές τύψεις για κάποια αποτυχία που έχει συναντήσει, είτε στον επαγγελματικό, είτε στον ιδιωτικό τομέα. Η ζωή εφαρμόζει πολλές φορές δικούς της κανόνες και μας δοκιμάζει με έναν ιδιαίτερα δυσμενή τρόπο. Όταν καταστρώνουμε ένα προσωπικό σχέδιο για την ζωή μας, θα πρέπει να λαμβάνουμε υπ όψιν ότι θα πρέπει να αφήνουμε περιθώρια για απρόβλεπτες εξελίξεις και καταστάσεις, επίσης θα πρέπει να έχουμε υπ όψιν ότι τα λάθη είναι για μας τους ανθρώπους και ότι θα πρέπει να ήμαστε εις θέσην να συγχωρούμε τον εαυτό μας και τους συνανθρώπους μας, σε περίπτωση που διαπιστώνουμε ότι υπερτιμούμε τις δυνάμεις μας και δεν εκτιμήσαμε σωστά κάποια κατάσταση για την οποία επενδύσαμε πολύ χρόνο και προσωπική ενέργεια, αλλά και επίσης όταν δεν δείχνουν οι συνάνθρωποί μας την ανάλογη εκτίμηση προς εμάς τους ίδιους μερικές φορές, έτσι όσο θα επιθυμούσαμε εμείς οι ίδιοι. Όλες και όλοι μας θα θέλαμε σε κάτι να ξεχωρίζουμε σε αυτήν την ζωή και ιδίως να ήμαστε ιδιαίτερα χρήσιμοι σε κάτι. Με την σεμνότητα, τον σεβασμό και την εκτίμηση απέναντι στους πλησίους μας, αλλά και με τον ανάλογο αυτοσεβασμό για τις προσωπικές μας θετικές ικανότητες, θα είμαστε εις θέσην να αποκτήσουμε αυτό που λένε αυτοπεποίθηση και θάρρος, για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες της ζωής.
Δημοσίευση σχολίου