4/6/12

Το ΠΑΣΟΚ μόνο θα λογοδοτούσε, εάν τελικά οδηγούμασταν, στον όλεθρο της παύσης πληρωμών. Oι άλλοι και πάλι θα ''έκριναν"!


του Μιχάλη Καρχιμάκη

Είναι χρήσιμο αν επιχειρούσε κάποιος να ''διαβάσει'' την συμπεριφορά των πολιτικών κομμάτων καθ' όλη την τελευταία και ιστορικά δύσκολη τριετία, καθώς στα δύσκολα είναι που φαίνονται καθαρότερα τα πρόσωπα και πέφτουν τα προσωπεία.
Στα δύσκολα κρίνεται αξιοκρατικότερα η στάση όσων διεκδικούν την ψήφο των Ελλήνων.
Θα έβλεπε, λοιπόν, τα ακόλουθα:

Διάλεξε το δύσκολο δρόμο για να αποφύγει τον καταστροφικό. Ίσως, δεν κατάφερε να πείσει τον κόσμο για την αναγκαιότητά του, γι¨ αυτό και το πλήρωσε εκλογικά.
Αψήφισε, όμως, το εκλογικό κόστος γιατί δεν έταξε ότι ο γόρδιος δεσμός που μας κληροδότησε η Ν.Δ. και οι άλλοι, λύνεται κι αλλιώς. Με έναν άλλον τρόπο. Κοινωνικά ανώδυνο. Δεν επιδόθηκε σε άσκοπους και επικίνδυνους παλικαρισμούς, χτυπώντας για λογαριασμό 10.000.000 Ελλήνων, τη γροθιά στο μαχαίρι.
Και έτσι σήμερα μπορούμε, ακόμα τουλάχιστον, να μιλάμε για χρηματοδότηση της χώρας, για χαμηλό επιτόκιο, για πρωτοφανή διαγραφή του χρέους μας και για διατήρηση των μισθών και συντάξεων, έστω και υπολειπόμενων σε σχέση με την πριν του Μνημονίου εποχή.
Η Ν.Δ. επί δύο ακριβώς χρόνια, έχοντας την άνεση που της παρείχαν τα αντιπολιτευτικά έδρανα, στα οποία την οδήγησε η καταστροφική της πολιτική, έκανε εύκολη και αφ' υψηλού κριτική, σ' εμάς που κληθήκαμε να κυβερνήσουμε στο χειρότερο δυνατόν οικονομικό και διεθνές περιβάλλον. Όταν, όμως, τον Νοέμβρη του 11, τέθηκε επιτακτικά από την Ευρώπη στον κ. Σαμαρά το τελεσίγραφο, ή συνηγορεί στην πολιτική που λίγο πριν αποδοκίμαζε ο ίδιος, ή, η χώρα κατρακυλά στην χρεοκοπία με δική του ευθύνη, εκείνος προσκύνησε εν μια νυκτί, αυτά που πριν αναθεμάτιζε.
Όλοι το θυμόμαστε. Υπέγραψε και μετεκλογική αφοσίωση στους όρους του Μνημονίου.
Σήμερα, βιώνουμε κι άλλη αυτοαναίρεση του αρχηγού της. Μέσα στην αυταπάτη του ότι θα γινόταν πρωθυπουργός, οδήγησε τη χώρα σε εκλογές μέσα σε τόσο ρευστό οικονομικά κλίμα, με αποτέλεσμα τώρα να απειλούμαστε με ακυβερνησία και αστάθεια. Τώρα τον είδαμε, πάλι να βιάζεται (και δικαίως), να δημιουργηθεί κυβέρνηση και ενώ προεκλογικώς υποστήριζε επαναληπτικές εκλογές, τώρα τα στελέχη του αποκηρύσσουν (και δικαίως) το ενδεχόμενο τρίτης κατά σειρά εκλογικής αναμέτρησης.
Με άλλα λόγια, η πολιτική της αυτοαναίρεσης!
Ο ΣΥΡΙΖΑ, επίσης επί δυόμιση χρόνια πετροβολούσε βγάζοντας συγχρόνως άναρθρες κραυγές κατά του Γιώργου Παπανδρέου και του Βαγγέλη Βενιζέλου, την ώρα που έδιναν τη μάχη για να μην σταματήσει η μοναδική χρηματοδότηση της χώρας.
Την ώρα που το ΠΑΣΟΚ έδινε τη μάχη για να μην μας κλείσουν τη στρόφιγγα. Με λάθη, σίγουρα, με σκληρές πολιτικές, με καθυστερήσεις. Ήταν, όμως, το μόνο κόμμα που θα λογοδοτούσε εάν οδηγούμασταν, τελικά, στον όλεθρο της χρεοκοπίας και της παύσης πληρωμών.
Ο κ. Τσίπρας, τότε περιοριζόταν σε αλαλαγμούς και προσωπικές προσβολές του τότε πρωθυπουργού της χώρας. Πρότεινε όπως και τώρα, εύκολες λύσεις γιατί απλούστατα δεν ήταν εκείνος που διαπραγματευόταν με άκαμπτους δανειστές.
Το στοίχημα αν η πολίτες θα εξακολουθούν να πληρώνονται στο τέλος του μήνα ή όχι, δεν το είχε βάλει ο κ. Τσίπρας.
Ο Παπανδρέου και ο Βενιζέλος είχαν βάλει το χέρι στη φωλιά του φιδιού. Εκείνος απλά κραύγαζε.
Όταν, λοιπόν, στις 6 Μαϊου, ο κόσμος έδωσε στον κ. Τσίπρα δυναμική που του έδινε μέρος κυβερνητικής ευθύνης, εκείνος ξαφνιάστηκε, φοβήθηκε και περιήλθε σε σύγχυση, αντιφάσεις και αμηχανία.
Στο τέλος, το βαλε στα πόδια γυρίζοντας την πλάτη στην ευθύνη για διακυβέρνηση της χώρας, τη στιγμή μάλιστα που οι χρόνοι είναι πια αμείλικτοι.
Το ''θα σκίσουμε το μνημόνιο όπως ένας νοικάρης το συμβόλαιο του σπιτιού του, μπροστά στον ιδιοκτήτη'', κάτι που έλεγε, κορυφαίο και ιστορικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, 4 μέρες πριν τις εκλογές, έγινε ''εμείς λέμε να ξεκινήσουμε μία συζήτηση που θα έχει τα στοιχεία της διαπραγμάτευσης'' κάτι που ακούστηκε επί λέξει από το ίδιο στέλεχος μετεκλογικά και γράφτηκε από τον κ. Τσίπρα στην επιστολή του προς τους δανειστές. Τέτοια ανευθυνότητα!
Εάν δεν επρόκειτο για εκλογές που θα κρίνουν κυριολεκτικά τις επόμενες δεκαετίες για τη χώρα μας, θα ήταν πραγματικά για γέλια η ελαφρότητά αυτών των τοποθετήσεων!
Και είναι, στ΄ αλήθεια, κρίμα γιατί δεν έχουν αντιληφθεί καν ότι ένα υπολογίσιμο μέρος του κόσμου έχει αρχίσει να τους παίρνει στα σοβαρά.
''Δε λέμε άλλα προεκλογικά και άλλα μετεκλογικά'' έλεγε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, προ ημερών για να αλλάξει κι αυτό και να γίνει ''άλλο κόμμα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές, άλλο ήταν μετά τις εκλογές'', όπως διατύπωνε λίγο μετά, επίσης κορυφαίο επί των οικονομικών στέλεχος του κόμματός του, εκπλήσσοντας ακόμα και τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Πάμε, τώρα στο ΠΑΣΟΚ. Είναι το κόμμα που από την αρχή μέχρι το τέλος, δεν έταξε άλλον, εύκολο δρόμο. Απλούστατα, επειδή δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Δεν επιδόθηκε σε λεονταρισμούς. Δεν έπαιξε μονά-ζυγά το καθημερινό ψωμί και τα αυτονόητα αγαθά του πολίτη, όπως είναι ο μισθός του και η σύνταξή του.
Σήμερα λένε στο ΣΥΡΙΖΑ ότι ''οι δανειστές μας μπλοφάρουν''! Και παράλληλα λένε ,''απλά, απειλούν''! Και τους λες ''αν δεν απειλούν, έχετε διανοηθεί πόση ζημιά θα κάνετε στη χώρα''; Και σου απαντούν στα κανάλια: ''Εμείς είμαστε σίγουροι ότι απειλούν''!
Τι να πω; Ο ελληνικός λαός είναι ο μόνος αρμόδιος να τους αξιολογήσει.
Οι αντίπαλοί μας την περίοδο αυτή που η αγωνία του κόσμου διογκώνεται και οι ανάγκες των ανθρώπων πολλαπλασιάζονται, λανσάρουν με καμάρι ''εθνικολεβέντικες'' αξιώσεις και λανσάρονται οι ίδιοι ως περιφερόμενοι σωτήρες προτάσσοντας αντιφατικούς πολιτικούς ακροβατισμούς. Στρώνοντας το μεγαλοπρεπές χαλί για την είσοδο της χώρας προς την οικονομική κόλαση και την παύση πληρωμών.
Το ΠΑΣΟΚ, και αυτό οφείλουμε να το διακρίνουμε, μέσα από το μανιτάρι της τεχνητής διπολικής έκρηξης που είναι σε εξέλιξη, πορεύεται ανεπηρέαστο όλον αυτόν τον καιρό, χωρίς μικροκομματικές βλέψεις και χωρίς ρητορείες προς τέρψη των νοσταλγών της δραχμής. Κύκλων που παραμονεύουν ν' αρπάξουν τον πλούτο της χώρας κοψοχρονιά και να στερέψουν από ελπίδα τους ανθρώπους.
Γι' αυτό ακριβώς, ο Πρόεδρος ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος ως ο μόνος πολιτικός αρχηγός με απόλυτη επίγνωση του δύσκολου αντικειμένου που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ως χώρα, με καθαρή τεχνική μνήμη του προβλήματος, με βαθιά εμπειρία της διαπραγμάτευσης, δε λέει λόγια χωρίς περιεχόμενο.
Πιστεύω βαθιά, ότι το ΠΑΣΟΚ είναι που μπορεί να εγγυηθεί την σταθερότητα της εθνικής μας οικονομίας και την ασφάλεια της πατρίδας μας, που είναι οι βασικές προϋποθέσεις για την πολυπόθητη και αναγκαία ανάπτυξη.
Όχι όμως, με κραυγές που επιδεινώνουν την ψυχολογία των ανθρώπων, μέσα από την ένταση μιας διεκδικητικής παλίρροιαςστυγνών κομματικών συμφερόντων.
Όχι μέσα από ταξίματα που υιοθετούν όσοι γνωρίζουν ότι αυτά τα ταξίματά τους δεν έχουν αντίκρισμα και είναι κρίμα, πραγματικά, που μπορούν και κάνουν κάτι τέτοιο!
Και σε τέτοιες ώρες!
Το ΠΑΣΟΚ ήταν και είναι παρών στην κρίση, μέσα από το κάλεσμα όλων των κοινωνικών δυνάμεων. Όλων των φορέων.
Των συνομιλητών και των εκπροσώπων της οργανωμένης δημόσιας ζωής.Των θεσμών.
Των πολιτών, των αρχόντων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των τραπεζιτών, των επιχειρηματιών, των δικαστικών.
Προέτρεπε και ως κυβέρνηση στα δύσκολα, αλλά και τώρα.
Κορυφαίοι θεσμοί να αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί. Όπως η Δικαιοσύνη που οφείλει να είναι ακριβοδίκαιη και να λειτουργεί χωρίς καθυστερήσεις, εκπληρώνοντας απόλυτα και όχι εν μέρει τον σημαντικό της ρόλο και την βαθιά ευθύνη της.
Γιατί όταν υπάρχουν 160.000 περίπου ανεκδίκαστες φορολογικές υποθέσεις και χιλιάδες άλλες που αφορούν στην ανάπτυξη, στην δημόσια και στην ιδιωτική σφαίρα, τότε προκαλείται ανάσχεση της εθνικής αναπτυξιακής προσπάθειας και ένα υφεσιακό σπιράλ που μετακυλά το κόστος στους πολίτες, μειώνει τη ζήτηση της εργασίας αι εξανεμίζει τις ελπίδες των ανθρώπων.
Γιατί και οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης πρέπει επιτέλους ν' αντιληφθούν, ότι και αυτοί είναι πολίτες που κρίνονται. Που έχουν την ευθύνη η οποία τους έχει ανατεθεί και γίνεται νευραλγικότερη ειδικότερα σε αυτόν τον ιδιαίτερο εθνικό πόλεμο κατά της κρίσης. Και δεν είναι μόνο οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης που όφειλαν και οφείλουν να βάλουν πλάτη στην εθνική υπόθεση που λέγεται ''έξοδος από την κρίση''. Είναι όλες αυτές οι κατηγορίες που προανέφερα και ακόμα περισσότερες.
Αλλά ας ξανάρθουμε στο σήμερα. Σήμερα όπου εμείς υπενθυμίζουμε, ότι ναι! Όλη αυτή την περίοδο το ΠΑΣΟΚ, επειδή αντιλαμβάνεται πως στο σήμερα κρίνονται οι επόμενες δεκαετίες, είναι το μοναδικό κόμμα που δέχθηκε όλες τις πιθανές λύσεις για κυβέρνηση εθνικής ενότητας, με μοναδικό όρο να παραμείνουμε στην Ευρώπη και στο Ευρώ, επειδή αυτό προστάζει η λαϊκή βούληση.
Το ΠΑΣΟΚ όλη αυτή την περίοδο, είναι το μοναδικό κόμμα που έχει κάνει βαθιά και δημόσια αυτοκριτική, σε αντίθεση με όλες τις άλλες πολιτικές δυνάμεις που στήνουν πολιτικές καριέρες πάνω στην καταγγελία των πάντων, στην υπερβολή, στην διγλωσσία, και πάνω στην αδίστακτη εκμετάλλευση του πατριωτισμού.
Ας αντιληφθούμε και ας κάνουμε συνείδηση όλοι ότι η έξοδος από το σκοτεινό αυτό τούνελ, είναι υπόθεση όλων και ευθύνη όλων.
Δεν υπάρχουν αυτοί που είναι αδιάφοροι ή ηθικοί αυτουργοί και εκείνοι που τους οφείλει η Ιστορία την ιδιότητα του ρολίστα τιμητή, μόνιμου κριτή και προφορικού μόνο εγγυητή των λαϊκών δικαίων.
Ένα ΠΑΣΟΚ, ως το κόμμα που είχε την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας, κατά συνέπεια, την ευθύνη να πείσει ότι τα δύσκολα μέτρα που έλαβε ήταν η μοναδική εναλλακτική οδός από την αναπόφευκτη παύση πληρωμών.

ΠΗΓΗ:
ROMIANEWS


Δεν υπάρχουν σχόλια: