Σε ένα πρώτο μου σχόλιο για τους αγανακτισμένους έγραφα „Η αγανάκτηση των πολιτών είναι δικαιολογημένη“ και αναρωτιόμουν, „τι θα συμβεί άραγε, όταν η αγανάκτηση αρχίσει να εξειδικεύεται;“
„Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες, μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις, Τρόικα, Τράπεζες, Μνημόνια, όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται και οι πολιτικές τους“. Με αυτό το αίτημα έκλεινε το ψήφισμα των αγανακτισμένων και ξεκινούσε η πρώτη προσπάθεια εξειδίκευσης στόχων.
„Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες, μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις, Τρόικα, Τράπεζες, Μνημόνια, όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται και οι πολιτικές τους“. Με αυτό το αίτημα έκλεινε το ψήφισμα των αγανακτισμένων και ξεκινούσε η πρώτη προσπάθεια εξειδίκευσης στόχων.
Λίγο η απειρία, λίγο ο αυθορμητισμός, δικαιολογούν σε ένα βαθμό συνθήματα που οδηγούν στο πουθενά. Γιατί άλλο είναι να λες ότι θα μείνουμε εδώ μέχρι να ανακαλέσετε την τάδε ή δείνα πολιτική και άλλο, ότι θα φύγουμε και εμείς, όταν όλοι σας μας αδειάσετε τη γωνιά.
Δύο ερωτήματα δημοκρατικής αρχής, αλλά και μέγιστης πρακτικής και ουσιαστικής για το μέλλον της χώρας σημασίας. Πρώτον, ποιος αποφασίζει περί αυτού και δεύτερον, όταν όλοι φύγουν και κλείσουν τις πόρτες, ποιος θα έλθει και με τι σκοπό; Δεν μπορεί! κάποιος ή θα μείνει ή θα έρθει. Επειδή στην πολιτική κενά δεν υφίστανται οφείλουν οι ηγέτες που θα ξεπηδήσουν από αυτό το κίνημα κάτι να έχουν κατά νου! Ειδάλλως κινδυνεύουν να μπερδευτούν στα γρανάζια του πιο επικίνδυνου λαϊκισμού. Και σίγουρα δεν πρόκειται να δώσουν ελπίδα στην ανώνυμη, το σχόλιο της οποίας φίλος για δημοσίευση μου έστειλε. Ποιος ξέρει, ίσως είναι ακόμη πολύ νωρίς!
„Σαν άνεμος που πέρασε ξαφνικά και με παρέσυρε, είναι τα λόγια σου. Σε ένιωσα μέσα μου, στις φλέβες μου. Αν σε παρηγορεί δεν είσαι μόνος. Είμαι 35 χρονών χωρίς ελπίδα. "Κλινικά νεκρή". Ευτυχώς που πρόλαβα να γίνω δωρήτρια οργάνων, μήπως και σωθεί κάποιος άλλος που δεν έχει σταματήσει να ελπίζει, που δεν έχει σταματήσει να ονειρεύεται... Αυτό που συμβαίνει, είναι η τελευταία παράσταση στην οποία παίρνω μέρος. Όταν κλείσει η αυλαία, εύχομαι το χειροκρότημα να είναι δυνατό. Τόσο δυνατό, που να μ' επαναφέρει πάλι πίσω στη ζωή.“ (ΓΠ)
„Σαν άνεμος που πέρασε ξαφνικά και με παρέσυρε, είναι τα λόγια σου. Σε ένιωσα μέσα μου, στις φλέβες μου. Αν σε παρηγορεί δεν είσαι μόνος. Είμαι 35 χρονών χωρίς ελπίδα. "Κλινικά νεκρή". Ευτυχώς που πρόλαβα να γίνω δωρήτρια οργάνων, μήπως και σωθεί κάποιος άλλος που δεν έχει σταματήσει να ελπίζει, που δεν έχει σταματήσει να ονειρεύεται... Αυτό που συμβαίνει, είναι η τελευταία παράσταση στην οποία παίρνω μέρος. Όταν κλείσει η αυλαία, εύχομαι το χειροκρότημα να είναι δυνατό. Τόσο δυνατό, που να μ' επαναφέρει πάλι πίσω στη ζωή.“ (ΓΠ)
1 σχόλιο:
Αυτοί που θα έρθουν και θα επανέρθουν στα πολιτικά προσκύνια της χώρας θα πρέπει να είναι προσγειωμένοι και δεν θα τάζουν πράγματα τα οποία δεν θα μπορέσουν από θέση εξουσίας να τηρήσουν. Θα είναι σεμνοί και ταπηνοί στους τρόπους τους, σηνεπείς όμως στα λόγια τους. Τα συνθήματά τους προς τον λαό θα πρέπει να είναι, ότι μόνο με την δική του βοήθεια θα είναι εις θέσην να φέρουν εις πέρας το πολιτικό έργo τους που επιθυμούν να αναλάβουν. Οι καλοί ηγέτες της εποχής μας δεν είναι αυτοί με τις λαμπερές παρουσίες και τους πλανόβιους και φανταχτερούς λόγους, αλλά εκείνοι οι οποίοι συζητάνε ανοιχτά τα επίκαιρα προβλήματα και οι οποίοι ανοίγουν διαλόγους επάνω σε αυτά με τον λαό και παρουσιάζουν στο τέλος ένα διαφανές σχέδιο λύσεων, πάντα με την επιφύλαξη, ότι κάποιες από τις προσπάθειες που θα καταβάλoυν ίσως και να αποτύχουνε. Ο απολογισμός στο τέλος της κυβερνητικής θητείας, θα πρέπει να είναι ένας απολογισμός τύπου κοινωνικού συμβολαίου, όπου ο κάθε πολίτης θα είναι εις θέσην να αναλογίζεται τις δικές του ευθύνες για τυχόν αποτυχίες του κυβερνητικού προγράμματος, αλλά και να χαίρεται ταυτοχρόνως και για τις επιτυχίες που προέκυψαν, γνωρίζοντας ότι μπόρεσαν και προέκυψαν επειδή συνέβαλε και αυτός με τον τρόπο του. Ακόμα και σε αυτό το ζήτημα ισχύουν τα σοφά λόγια του Καβάφη <.....γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν είναι πτωχοί, παλ εισ μικρόν γενναίοι, πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε, πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες......>
Δημοσίευση σχολίου