Φοβάμαι

του Μάκη Καραγιάννη

Φοβάμαι τους ανθρώπους που 30 χρόνια  έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και ένα ωραίο βράδυ μεσούντος του Μάη  βγήκαν στις πλατείες κραυγάζοντας «Κλέφτες Κλέφτες».

Φοβάμαι εκείνους που δεν πληρώνουν φόρους, -δηλαδή 6 στους 10 έλληνες- και ταυτόχρονα οδύρονται για τα χρέη και τα ελλείμματα του κράτους.

Φοβάμαι εκείνους που βγάζουν μεγάλους λόγους για την  εθνική ανεξαρτησία και την εθνική αξιοπρέπεια επαιτώντας τα δανεικά των ευρωπαίων.

Φοβάμαι εκείνους που διορίστηκαν  εις βάρος των άλλων, γλείφοντας τους πολιτικούς, και τώρα μουτζώνουν τη βουλή.

Φοβάμαι εκείνους που γέμιζαν προεκλογικά τις πλατείες της μεταπολίτευσης, κραδαίνοντας τις πλαστικές σημαίες του πελατειακού κράτους έτοιμοι για το μεγάλο πλιάτσικο, και τώρα τις γεμίζουν πάλι αγανακτισμένοι.

Υποκλίνομαι μόνον στα πραγματικά θύματα: τους άνεργους και τους νέους χωρίς ελπίδα.

Φοβάμαι όταν βλέπω τον λαϊκισμό της νέας εποχής, με τα γλυκά λόγια του Μίκη και τα χρυσοποίκιλτα άμφια του Άνθιμου, να απλώνει το βαρύ χέρι πάνω τους.

Και χθες φοβήθηκα ακόμη περισσότερο.

 

ΠΗΓΗ: Πολιτική Επιθεώρηση