 |
| Ο συντονιστής για θέματα εξωτερικής πολιτικής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, γερμανός χριστιανοδημοκράτης βουλευτής Έλμαρ Μπροκ δήλωσε ότι «η στάση του Αντώνη Σαμαρά έναντι της χώρας του είναι ανεύθυνη» και κάλεσε τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας να αναλάβει ευθύνες. Και πρόσθεσε, ότι η άποψη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος είναι ξεκάθαρη «δεν υπάρχει τίποτε προς αναδιαπραγμάτευση» . Επειδή η Ευρώπη κυβερνάται από το αδελφό της ΝΔ κόμμα, με το οποίο και θα επιδιωχθεί η οποιαδήποτε διαπραγμάτευση όταν και όποτε γίνει Κυβέρνηση, είναι σημαντικό να απαντηθεί με ξεκάθαρο τρόπο το ερώτημα «με ποιον θα γίνει η επαναδιαπραγμάτευση και πότε;». Γιατί η «επαναδιαπραγμάτευση» δεν είναι απλά ένα γενικό θεωρητικό πρόταγμα, που επιδιώκει να καταδείξει μια αγωνιστικά και εθνικά υπερήφανη διάθεση, αλλά για κάτι πολύ περισσότερο, την δυνατότητα υπεύθυνης και ρεαλιστικής προσέγγισης των προβλημάτων της χώρας στο σημερινό ιδιαίτερα δύσκολο περιβάλλον. (Γ.Π.) |
www.eponima.blogspot.com - Email: eponima@gmail.com - Ιστολόγιο του Γιώργου Παπαδόπουλου
6/11/11
Με ποιον θα γίνει επαναδιαπραγμάτευση και πότε;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Καλή ερώτηση αυτή, αλλά είναι επίσης καλή και η ερώτηση εάν ουδέποτε μπορέσει να γίνει δυνατόν να διεκπεραιωθεί μία τέτοια επαναδιαπραγμάτευση.
Μα και φυσικά μπορεί να χαρακτηριστεί η στάση του κύριου Αντώνη Σαμαρά ανεύθυνη, λαμβάνοντας υπ όψιν την ιδιαίτερα κρίσιμη κατάσταση της Ελλάδος και της Ευρωπαϊκής Ένωσης γενικότερα. Ο κύριος Σαμαράς ασκεί πίεση κατά του Πρωθυπουργού, για να τον φέρει στο σημείο να παραιτηθεί, έτσι ώστε να μπορέσουν να κηρυχθούν το συντομότερο δυνατόν εθνικές εκλογές, από τις οποίες βέβαια σκοπεύει να βγει το δικό του κόμμα κερδισμένο, έτσι ώστε να μπορέσει να διεκδικήσει ο ίδιος την επόμενη πρωθυπουργία της Ελλάδος. Για να μπορέσει να το πετύχει αυτό πιο καλά, τον συμφέρει βέβαια να διεξαχθούν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα οι εθνικές εκλογές, ώστε να μην μπορέσει να προλάβει να κερδίσει ο πολιτικός του αντίπαλος έδαφος, στην δημόσια πολιτική γνώμη. Είναι πολιτικά κατανοητό ο κύριος Σαμαράς να αρνιέται να συνεργαστεί σε μία προσωρινή κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας με τον Γιώργο Παπανδρέου, διότι θα αναγκαζόταν σε αυτήν την περίπτωση να κάνει κάποιους πολιτικούς συμβιβασμούς, τους οποίους δεν θα επιθυμούσε σε καμία περίπτωση να κάνει με τον Γιώργο Παπανδρέου σε μία συγκυβέρνηση, ας είναι αυτή έστω και προσωρινή. Πέραν τούτου είναι φως-φανάρι ότι από μία προσωρινή συγκυβέρνηση θα έβγαινε πολιτικά κερδισμένος ο κύριος Γ. Παπανδρέου και όχι ο κύριος Σαμαράς, διότι ο Πρωθυπουργός είναι αυτός που τον καλεί για προσωρινή συγκυβέρνηση και ο κύριος Α. Σαμαράς απλώς τον ακολουθεί για να μην δημιουργηθεί στην περίπτωση της συνέχισης της αποστασίας του από τις κοινές ευθύνες απέναντι στην κρίση, μεγάλο πολιτικό κόστος για το κόμμα του. Τον κύριο Γιώργο Παπανδρέου πάλι από την άλλη πλευρά, από ότι φαίνεται τον ανάγκασαν οι ευρωπαϊκοί εταίροι να κάνει ιδιαίτερες παραχωρήσεις πολιτικών δικαιωμάτων προς αυτούς, σε περίπτωση που η Ελλάδα δεν θα είναι εις θέση να τηρήσει τις οικονομικές προδιαγραφές της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο προσεχές μέλλον, με το αποτέλεσμα ο κύριος Πρωθυπουργός να επιθυμεί επάνω στο ζήτημα της υπεύθυνης κυβερνητικής του πολιτικής στην Ελλάδα για το μέλλον, είτε την ψήφο εμπιστοσύνης του λαού (την ψήφο εμπιστοσύνης από την ελληνική βουλή την έλαβε ήδη με 153 ψήφους υπέρ του εαυτού του)είτε την επίσημη συμπαράσταση της αντιπολίτευσης της τρέχουσας κυβέρνησής του. Ακόμα καλύτερα για αυτόν θα ήταν όμως να καταφέρει να διεκπεραιώσει και τα δύο ζητήματα αυτά, έτσι ώστε να μπορεί στην συνέχεια να βάζει πιο εύκολα πολιτικούς όρους στην προσωρινή συγκυβέρνηση με τον Αντώνη Σαμαρά και με την Νέα Δημοκρατία στο πλευρό του, το οποίο θα σήμαινε τελικά για τον κύριο Γ.Παπανδρέου ότι θα είχε το δικαίωμα να πλάθει όνειρα για μία δεύτερη κυβερνητική τετραετία για το ΠΑ.ΣΟ.Κ και με τον ίδιο και πάλι στην κορυφή ως Πρωθυπουργό. Να όμως που ο κύριος Αντώνης Σαμαράς είναι και αυτός παλιά καραβάνα στον χώρο της πολιτικής και τα προβλέπει όλα αυτά και φυσικά αρνιέται να παίξει τον ρόλο του κομπάρσου για τον κύριο Γ. Παπανδρέου και στο τέλος να βγει ως καμένο χαρτί από όλην αυτήν την πολιτική και οικονομική κρίση. Ποιο είναι το ζητούμενο όμως στην προκειμένη περίπτωση; Είναι προτιμότερο να δώσουμε προτεραιότητα στις πολιτικές καριέρες του κάθε υποψηφίου, ή πρέπει να κοιτάξουμε με πάσα θυσία να σώσουμε την χώρα από τον οικονομικό της αφανισμό; Προσωπικά είμαι της γνώμης ότι θα πρέπει πρωτίστως να κοιτάξουμε το καλό της Ελλάδος και ποιες πραγματικές πιθανότητες μας απομένουν για να την σώσουμε. Αυτό το δύσκολο ερώτημα απαιτεί ομόνοια και συνεργασία όλων των πολιτικών και οικονομικών σωματείων της Ελλάδος, από την κορυφή έως την βάση, αλλά και με ξεκάθαρες διαπραγματεύσεις με τους ευρωπαϊκούς μας εταίρους, εννοώ με τους αρμόδιους αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σχετικά με το ζήτημα της ευρωπαϊκής κρίση
Δεύτερο μέρος της τοποθέτησής μου επάνω στο ερώτημα για την πιθανή επαναδιαπραγμάτευση.
Η διαχείριση όλου αυτού του θέματος προϋποθέτει όμως όπως έχω προαναφέρει και πριν πνεύμα συνεργασίας και ενότητας, πράγμα το οποίο δυστυχώς και πάλι δεν μας είναι δυνατόν να διαπιστώσουμε πως υπάρχει αυτόν τον καιρό στην Ελλάδα. Πέραν τούτου υπάρχει ανάγκη για πολύ λεπτούς διπλωματικούς και πολιτικούς διαχειρισμούς από πολλά ζητήματα και πολλές λεπτομέρειες που έχουν να κάνουν με αυτήν την εθνική και ευρωπαϊκή υπόθεση, έτσι ώστε οι απλοί Έλληνες πολίτες δεν θα είναι εις θέσιν να αντιληφθούν το κάθε λεπτό σημείο, θα πρέπει όμως να εμπιστεύονται τον πολιτικό τους αντιπρόσωπο ότι έχει τις ικανότητες να διαχειρίζεται όλα τα δύσκολα σημεία των διαπραγματεύσεων του σωστά, πέραν αυτού να είναι εις θέση να αποφεύγει τις λεγόμενες συμπληγάδες πέτρες εγκαίρως και να έχει το ένστικτο να αποφεύγει τις αόρατες παγίδες που δύναται να του στήσουν διπλωματικά οι πολιτικοί του συν- διαπραγματευτές,έτσι ώστε στο τέλος να καταφέρει να βγουν αποφάσεις οι οποίες να είναι πραγματοποιήσιμες για την Ελλάδα, δηλαδή να έχει η Ελλάδα την ικανότητα να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στους πολιτικούς της εταίρους, για να αρχίσουν να την παίρνουν επί τέλους κάποια στιγμή ως χώρα και πάλι στα σοβαρά. Η εικόνα που παρουσίασε η Ελλάδα τους τελευταίους μήνες στο διεθνές πολιτικό σκηνικό, είναι όχι μόνον αρνητική, είναι χείριστης μορφής και εξευτελιστική, διότι παρουσίασε της ανικανότητά της να διαχειριστεί τα εθνικά της ζητήματα σωστά και με επιτυχία. Λυπάμαι που το αναφέρω εδώ, αλλά ο Πρωθυπουργός μας έδωσε μία πολύ άσχημη εικόνα στους Ευρωπαίους, ως πολιτικός δίχως προγραμματισμό, δίχως οργάνωση, δίχως πυγμή και δίχως ένδειξη επιρροής επάνω στην αντιπολίτευση. Δεν δίνει εδώ την παρουσία του ένας Πρωθυπουργός στα διεθνή πολιτικά σκηνικά και στις συναντήσεις κορυφής οι οποίες διεξάγονται στα διάφορα ευρωπαϊκά κράτη, παρά μόνον βλέπουμε να παρουσιάζεται απλώς μία σκιά ενός ανθρώπου, με την οποία διασκεδάζουν οι υπόλοιποι αντιπρόσωποι των άλλων ευρωπαϊκών κρατών τοιουτοτρόπως, ώστε να μπορούν και να αποσπούν έτσι την προσοχή των επισήμων σωμάτων από τα δικά τους προβλήματα, δηλαδή αυτά από τις χώρες τις οποίες οι ίδιοι αντιπροσωπεύουν. Δηλώνω επίσημα σοσιαλδημοκράτης, αλλά αυτά τα αίσχη που παρουσιάζει η χώρα μας αυτόν τον καιρό απέναντι στην Ευρώπη, είναι κάτι περισσότερο από απαράδεχτα. Προσωπικά δεν θα ευχόμουν σε κανένα πολιτικό να περάσει αυτό το κανάλι που περνάει ο Γ. Παπανδρέου αυτόν τον καιρό. Έχει όμως ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης για την καταστροφική εξέλιξη της χώρας που αντιπροσωπεύει και κυβερνά, επίσης και για την εντελώς απαράδεχτη και ελεεινή κατάσταση του ελληνικού λαού, ο οποίος υποφέρει πολύ περισσότερο από αυτόν τον ίδιο. Ας τον φωτίσει κάποιο πνεύμα να διαχειριστεί την κρίση αυτήν στην συνέχεια πιο σωστά και πιο αποτελεσματικά και να κάνει για το καλό της Ελλάδος και της Ευρώπης τις σωστές πολιτικές κινήσεις και τους σωστούς διπλωματικούς ελιγμούς! Ότι αφορά τον μελλοντικό πολιτικό ρόλο του κυρίου Σαμαρά έχω τις επιφυλάξεις μου, διότι ο κύριος Σαμαράς ποτέ δεν έπαιξε στην πορεία της πολιτικής του καριέρας με ανοιχτά χαρτιά και συνήθως υπήρξε απρόβλεπτος στις πολιτικές του κινήσεις, όχι μόνον απέναντι στα αντίθετα κόμματα, αλλά ακόμα και μέσα στους πολιτικούς κόλπους της Νέας Δημοκρατίας. Αυτή η ιδιότητα είναι βέβαια χάρισμα για έναν πολιτικό, η κρίση την οποία διανύει όμως αυτήν την στιγμή η Ελλάδα, απαιτεί άλλες πολιτικές προδιαθέσεις, τις οποίες ο κύριος Σαμαράς όχι μόνον δεν τις επέδειξε, αλλά αντιθέτως προκάλεσε ο ίδιος του με την πολιτική στάση του γενικά, την μεγαλύτερη οργή του ελληνικού λαού, όπως και προώθησε σε ιδιαίτερο βαθμό την ούτως η άλλως υπάρχουσα αγανάκτηση και ένταση των ανθρώπων μέσα στην κοινωνία της Ελλάδος.
Δημοσίευση σχολίου