....ως πολίτης στα πλαίσια των δημοκρατικών μου δικαιωμάτων διαδηλώσω ειρηνικά ενάντια στην ασκούμενη πολιτική.....Άλλωστε ως εργαζόμενοι είμαστε έτσι και αλλιώς μαζί!
Είμαι της γνώμης ότι οι ειρηνικές διαδηλώσεις αποτελλούν ένδειξη ενός γνησίου και ταυτοχρόνως πολιτισμένου δημοκρατικού καθεστώτως, ή εάν θέλουμε αλλιώς μίας δημοκρατικής και πολυφωνικής δημοκρατίας. Πολλές φορές μάλιστα οι διαδηλώσεις όπως οι πορείες διαμαρτηρίας ή οι θεματικές εκφωνήσεις και οι υπενθυμίσεις μέσω μίας φρούρησης, μας εγγυόνται μάλιστα την σταθεροποίηση και την βελτίωση των δημοκρατικών θεσμών. Για μια πετυχιμένη διαδήλωση διαμαρτυρίας είναι πάντα αναγκαίο να διατηρούνε οι διαμαρτυρόμενοι μία ξεκάθαρη και ενιαία θέση απέναντι στο αντικείμενο για το οποίο διαμαρτύρονται. Θα πρέπει επίσης να τους παρακινούν αντικειμενικά και ορθολογικά κριτήρια, για να λαμβάνουν μέρος σε δημόσιες διαμαρτυρίες . Μόνον τότε υπάρχει η πιθανότητα να εισακουστούνε από τους κυβερνητικούς φορείς και να καταφέρουνε να περάσουν το αίτημά τους, δηλαδή συνδιάζοντας στις ειρηνικές των διαδηλώσεις με αντικειμενικά και εποικοδομητικά επιχειρήματα, έτσι ώστε να μπορέσουν να πείσουν τα όργανα του κράτους, αλλά και τους μη φίλους και οπαδούς των, να αναπτύξουν την ίδια γνώμη, ή να ταυτιστούν με την ίδια γνώμη αυτών, δηλ. των διαμαρτυρόμενων ατόμων. Αυτό που πολλές φορές όμως μπορούμε να διαπιστώσουμε εάν προσέξουμε και παρακολουθήσουμε από κοντά τις δημόσιες κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις , είναι το γεγονός ότι σπάνια είναι . Τι εννοώ με αυτό; Με αυτό θέλω να επισημάνω ότι τα κίνητρα των διαδηλωτών επάνω σε κάποιο συγκεκριμένο θέμα μπορεί να διαφέρει, όπως και μπορεί να διαφέρει σε τελική ανάλυση και η γνώμη των επάνω στο θέμα της συγκεκριμένης διαμαρτυρίας. Αυτοί οι δύο λόγοι δεν εμποδίζουν όμως τους συμμετέχοντες να κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις μαζί και να διαμαρτύρονται επίσης και με διαφορετικούς τρόπους ξαφνικά στην ίδια την εκδήλωση, για την οποία . Για να μην μακρηγορώ, θέλω να επισημάνω σε αυτό το σημείο, πως μία ειρηνική διαδήλωση πολύ εύκολα μπορεί να εξελιχθεί σε μακελιό, εάν ανάμεσα στα μέλη της υπάρχουν άτομα που γίνονται ξαφνικά κατά το διάστημα της διαδήλωσης επιθετικοί και αρχίζουν να σπάζουν και να ρημάζουν, αλλά και να προκαλούν ξηλοδαρμούς με αντιπάλους που τυχαίνει να παραβρίσκονται σε κοντινή υπαίθρια απόσταση, δηλαδή εννοώ κοντά στην αρχικά ειρηνική διαδήλωση, που δύναται να πετατραπεί με αυτόν τον τρόπο σε πεδίο άγριας και πολλές φορές ανέλεγκτης μάχης, παρόλο που σε αυτήν την περίπτωση φυσικά εμπλέκονται κάποια στιγμή και τα σώματα ασφάλειας, υποτίθεται για να περιορίσουν το κακό. Τι εικόνα δίνεται όμως στους παρατηρητές της διαδήλωσης, όταν η ίδια της έχει μία τέτοια αρνητική εξέλιξη, στην οποία δεν αποκλείονται πλέον και οι αιματοχυσίες, αλλά και τα χειρότερα; Μία τέτοια εκδήλωση παραμένει στην ανάμνηση των παρατηρητών λοιπόν ώς μία άκρως τρομοκρατική ενέργεια, την οποία δημιούργησαν και έπραξαν όλα τα άτομα μαζί που συμμετείχαν στην συγκεκριμένη διαδήλωση. Γιαυτόν τον λόγο πολλές φορές καταδικάζονται όλα τα άτομα που συμμετείχαν σε μία τέτοια εκδήλωση εξ ίσου αυστηρά, ως αναρχικά στοιχεία, παράσιτα της κοινωνίας, άχρηστα πλάσματα, κ.λ.π.. Είναι αυτή η κρίση όμως δίκαιη; Κατά δικής μου γνώμης όχι, διότι καταδικάζει και σταμπάρει αδίκως εκείνα τα άτομα τα οποία κατέβηκαν να διαμαρτυρηθούν πολιτισμένα και με τρόπο σωστό. Τι συμπέρασμα βγάζουμε λοιπόν από αυτό το φαινόμενο των διαδηλώσεων; Σίγουρα ότι η δημοκρατία μπορεί να γίνει πολύ εύθραυστη και πολύ ευαίσθητη και άδικη, όταν κάνουμε κατάχρηση των δικαιωμάτων που μας δίνει, αλλά και όταν δεν εξασφαλίζουμε εκ των προτέρων την αγνή και δημοκρατική διεκδίκηση των ατομικών αλλά και κοινών αιτημάτων που μας απασχολούνε και τα οποία τα συνδέουμε με την προσωπική μας ελευθερία και την ατομική μας ακεραιότητα.
1 σχόλιο:
Είμαι της γνώμης ότι οι ειρηνικές διαδηλώσεις αποτελλούν ένδειξη ενός γνησίου και ταυτοχρόνως πολιτισμένου δημοκρατικού καθεστώτως, ή εάν θέλουμε αλλιώς μίας δημοκρατικής και πολυφωνικής δημοκρατίας. Πολλές φορές μάλιστα οι διαδηλώσεις όπως οι πορείες διαμαρτηρίας ή οι θεματικές εκφωνήσεις και οι υπενθυμίσεις μέσω μίας φρούρησης, μας εγγυόνται μάλιστα την σταθεροποίηση και την βελτίωση των δημοκρατικών θεσμών. Για μια πετυχιμένη διαδήλωση διαμαρτυρίας είναι πάντα αναγκαίο να διατηρούνε οι διαμαρτυρόμενοι μία ξεκάθαρη και ενιαία θέση απέναντι στο αντικείμενο για το οποίο διαμαρτύρονται. Θα πρέπει επίσης να τους παρακινούν αντικειμενικά και ορθολογικά κριτήρια, για να λαμβάνουν μέρος σε δημόσιες διαμαρτυρίες . Μόνον τότε υπάρχει η πιθανότητα να εισακουστούνε από τους κυβερνητικούς φορείς και να καταφέρουνε να περάσουν το αίτημά τους, δηλαδή συνδιάζοντας στις ειρηνικές των διαδηλώσεις με αντικειμενικά και εποικοδομητικά επιχειρήματα, έτσι ώστε να μπορέσουν να πείσουν τα όργανα του κράτους, αλλά και τους μη φίλους και οπαδούς των, να αναπτύξουν την ίδια γνώμη, ή να ταυτιστούν με την ίδια γνώμη αυτών, δηλ. των διαμαρτυρόμενων ατόμων. Αυτό που πολλές φορές όμως μπορούμε να διαπιστώσουμε εάν προσέξουμε και παρακολουθήσουμε από κοντά τις δημόσιες κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις , είναι το γεγονός ότι σπάνια είναι . Τι εννοώ με αυτό; Με αυτό θέλω να επισημάνω ότι τα κίνητρα των διαδηλωτών επάνω σε κάποιο συγκεκριμένο θέμα μπορεί να διαφέρει, όπως και μπορεί να διαφέρει σε τελική ανάλυση και η γνώμη των επάνω στο θέμα της συγκεκριμένης διαμαρτυρίας. Αυτοί οι δύο λόγοι δεν εμποδίζουν όμως τους συμμετέχοντες να κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις μαζί και να διαμαρτύρονται επίσης και με διαφορετικούς τρόπους ξαφνικά στην ίδια την εκδήλωση, για την οποία . Για να μην μακρηγορώ, θέλω να επισημάνω σε αυτό το σημείο, πως μία ειρηνική διαδήλωση πολύ εύκολα μπορεί να εξελιχθεί σε μακελιό, εάν ανάμεσα στα μέλη της υπάρχουν άτομα που γίνονται ξαφνικά κατά το διάστημα της διαδήλωσης επιθετικοί και αρχίζουν να σπάζουν και να ρημάζουν, αλλά και να προκαλούν ξηλοδαρμούς με αντιπάλους που τυχαίνει να παραβρίσκονται σε κοντινή υπαίθρια απόσταση, δηλαδή εννοώ κοντά στην αρχικά ειρηνική διαδήλωση, που δύναται να πετατραπεί με αυτόν τον τρόπο σε πεδίο άγριας και πολλές φορές ανέλεγκτης μάχης, παρόλο που σε αυτήν την περίπτωση φυσικά εμπλέκονται κάποια στιγμή και τα σώματα ασφάλειας, υποτίθεται για να περιορίσουν το κακό. Τι εικόνα δίνεται όμως στους παρατηρητές της διαδήλωσης, όταν η ίδια της έχει μία τέτοια αρνητική εξέλιξη, στην οποία δεν αποκλείονται πλέον και οι αιματοχυσίες, αλλά και τα χειρότερα; Μία τέτοια εκδήλωση παραμένει στην ανάμνηση των παρατηρητών λοιπόν ώς μία άκρως τρομοκρατική ενέργεια, την οποία δημιούργησαν και έπραξαν όλα τα άτομα μαζί που συμμετείχαν στην συγκεκριμένη διαδήλωση. Γιαυτόν τον λόγο πολλές φορές καταδικάζονται όλα τα άτομα που συμμετείχαν σε μία τέτοια εκδήλωση εξ ίσου αυστηρά, ως αναρχικά στοιχεία, παράσιτα της κοινωνίας, άχρηστα πλάσματα, κ.λ.π.. Είναι αυτή η κρίση όμως δίκαιη; Κατά δικής μου γνώμης όχι, διότι καταδικάζει και σταμπάρει αδίκως εκείνα τα άτομα τα οποία κατέβηκαν να διαμαρτυρηθούν πολιτισμένα και με τρόπο σωστό. Τι συμπέρασμα βγάζουμε λοιπόν από αυτό το φαινόμενο των διαδηλώσεων; Σίγουρα ότι η δημοκρατία μπορεί να γίνει πολύ εύθραυστη και πολύ ευαίσθητη και άδικη, όταν κάνουμε κατάχρηση των δικαιωμάτων που μας δίνει, αλλά και όταν δεν εξασφαλίζουμε εκ των προτέρων την αγνή και δημοκρατική διεκδίκηση των ατομικών αλλά και κοινών αιτημάτων που μας απασχολούνε και τα οποία τα συνδέουμε με την προσωπική μας ελευθερία και την ατομική μας ακεραιότητα.
Δημοσίευση σχολίου