8/9/11

Εισαγωγή... ελαιόλαδου από τη Γερμανία

Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Αρχή εισήγαγε η χώρα μας το 2010 ελαιόλαδο από την Γερμανία αξίας 1,5 εκ. €, που ενδεχομένως να είναι ελληνικό κατά τον κύριο Γ. Γονιωτάκη, μέλος της ΓΕΣΑΣΕ. Όταν λοιπόν εισάγουμε ένα από τα κατ΄ εξοχήν εθνικά μας προϊόντα από χώρες που δεν έχουν ούτε για δείγμα ένα ελαιόδεντρο, πως άραγε αντιλαμβανόμαστε την ανάπτυξη αλλά και τη μείωση του εμπορικού μας ισοζυγίου, βασικού προβλήματος της κρίσης που μαστίζει τη χώρα; (Γ.Π.)

1 σχόλιο:

Anestis Moutafidis είπε...

Θα είναι σίγουρα ένα από τα χτυπητά παραδείγματα για την εδώ και δεκαετίες ανθηρή παραοικονομία της Ελλάδος, για την οποία είναι αμφίβολο εαν μπορέσουν κάποια στιγμή οι ειδικοί να την προσδιορίσουν σε όλο της το φάσμα και να υπολογίσουν με ανάλογες μελέτες τα σωστά της οικονομετρικά μεγέθη. Κάθε τόσο ακούω από διάφορα πρόσωπα του κοντινού μου κοινωνικού περίγυρου, ότι δήθεν ασχολούνται συστηματικά με την καλή καλλιέργια του ελαιόλαδου εντός Ελλάδος και την σωστή διανομή του στο εξωτερικό. Το ελληνικό ελαιόλαδο ήταν δίχως αμφιβολία εδώ και πολλά χρόνια ένα από τα πρώτα και πιο πολυζήτητα προϊόντα εξαγωγών της Ελλάδος. Ξαφνικά έγινε προϊόν εισαγωγής και μάλιστα δικής μας παραγωγής; Εκτός βέβαια εάν άρχισαν και το παράγουν ξένοι, δηλ. μη Έλληνες επενδυτές στην Ελλάδα και από εκεί το μεταφέρουν π.χ. στην Γερμανία ή στην Γαλλία, από όπου το διανέμουν στο εξωτερικό, εννοώ το πουλάνε σε άλλα κρατη της Ευρώπης, ή ακόμα και σε κράτη εκτός Ευρώπης, σε υψηλότερη τιμή, σύμφωνα με τους νόμους της οικονομίας, περί της μέγιστης εξοικονόμησης κέρδους, η οποία δημιουργήται και εμφανίζεται με τις ανάλογες παραγωγικές και εμπορικές κινήσεις του εκάστοτε συγκεκριμένου επιχειρηματία. Μην ξεχνάμε ότι ο ανταγωνισμός, όπως και το κεφαλαιό, δεν γνωρίζει ούτε πατρίδα, αλλά ούτε και σύνορα. Απορώ πως το αφήνει να δημιουργούνται τέτοιου είδους εμπορικές συναλλαγές, οι οποίες καταπατάνε και εξευτελίζουν τα οικονομικά συμφέροντα της Ελλάδος στο έπαρκο. Σίγουρα λαδώθηκαν πάλι κάποιοι λιγούρηδες ψευτοέμποροι Έλληνες, οι οποίοι κοίταξαν μεσοπρόθεσμα να βολέψουν το τομάρι τους, ιδίως όταν κατάλαβαν ότι η κρίση και η ύφεση της οικονομίας της Ελλάδος θα είναι δαρκής πλέον, και πούλησαν με αυτόν τον τρόπο τα συμφέροντα της πατρίδας τους, την οποία βέβαια δεν την αισθάνονται καν σαν πατρίδα τους, ούτε την αισθάνθηκαν ποτέ ως πατρίδα τους, γιατί έμαθαν να λειτουργούν και να πράττουν με παντελή έλλειψη αξιοπρέπειας και αισθημα ευθύνης για τον τόπο τους.
Ως Έλληνας και ως Ευρωπαίος εχώ να καταθέσω επάνω σε αυτό το θεματικό παράδειγμα: τελεία και παύλα. Από την άλλη πάλι θα μπορούσε να πει κανείς ας αφήσουμε τους ξένους επενδυτές να καλλιεργήσουν και να εμπορευτούν τα προϊόντα της Ελλάδος, εφόσον εμείς είμαστε ανίκανοι να προστατεύσουμε τα εμπορικά και οικονομικά μας δικαιώματα από ότι φαίνεται. Εν τάξει τότε, ας αναθέσουμε όλα τα ζητήματα στους ευρωπαίους εταίρους μας. Να μη μας κακοφαίνεται όμως τότε όταν αυτοί έχουν διαφορετικές βλέψεις και διαφορετικούς στόχους από εμάς ως Έλληνες και πουλάνε τα ελληνικά προϊόντα ως προϊόντα ξένης προελεύσεως και ανταγωνίζονται με αυτά τα υπόλοιπα ελληνικά προϊόντα ακόμα και μέσα στην ελληνική αγορά.