 |
Η αστυνομία του Νεπάλ διαλύει συγκέντρωση Θιβετιανών εξόριστων, που έγινε στη μνήμη αυτών που θυσιάστηκαν για την ελευθερία τους.
ΠΗΓΗ: Stern |
www.eponima.blogspot.com - Email: eponima@gmail.com - Ιστολόγιο του Γιώργου Παπαδόπουλου
www.eponima.blogspot.com - Email: eponima@gmail.com - Ιστολόγιο του Γιώργου Παπαδόπουλου
2 σχόλια:
Είναι μία ατελείωτη ιστορία ο ξεσηκωμός των πολιτών του Θιβέτ για την ανεξαρτητοποίηση του κράτους των από την διοίκηση και κατοχή της Κίνας. Από την τελευταία κατοχή του Θιβέτ στο οποίο εισέβαλε το 1950-51 η Κίνα, ξεκίνησε αρχικά μία ήρεμη αντίσταση του θιβετιανού λαού, η οποία εξελίχθηκε το 1959 σε μεγάλη εθνική εξέγερση των Θιβετιανών, με σκοπό την απελευθέρωση του Θιβέτ από την διοίκησης της Κίνας. Το αποτέλεσμα της εξέγερσης αυτής ήταν να φύγει ο Νταλάϊ Λάμα προς τις Ινδίες και να κηρυχθεί το
Θιβέτ το έτος 1965 ως μία αυτόνομη περιοχή, κάτω από την κυριαρχία της Κίνας όμως. Θα μπορούσαμε να πούμε, πως η πολιτική που ασκούσε έκτοτε η Κίνα προς τον λαό του Θιβέτ ήταν καταπιεστική, μάλιστα επέβαλε ανάλογα μέτρα, ώστε να καταστραφούν τα περισσότερα λαμαϊστικά μοναστήρια του Θιβέτ. Από το 1987 και έπειτα ενδυνάμωσε ο αγώνας των Θιβετιανών για την ανεξαρτησία του κράτους των. Όλα αυτά τα χρόνια ασκούσαν τα κράτη του δυτικού κόσμου, έντονη κριτική απέναντι στην Κίνα για την στάση της απέναντι στους διαμαρτυρόμενους Θιβετιανούς, ακόμα και σε επίσημες πολιτικές συναντήσεις, υψηλών διπλωματικών προδιαγραφών και θεματολογιών. Τα κράτη της δύσης προσπαθούν σε οποιαδήποτε διεθνής ενέργεια και συνάντηση της επίσημης κινέζικης αντιπροσωπείας με κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να συνδέσουν τις επίσημες αυτές επαφές με το πρόβλημα του Θιβέτ και να το σχολιάσουν δημοσίως, κυρίως μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Αυτό το γεγονός έχει πάλι ως συνέπεια τον μεγαλύτερο ξεσηκωμό και την ενδυνάμωση της αντίστασης του λαού του Θιβέτ για την λαϊκή του κυριαρχία και την ανεξαρτησία του. Πρέπει να πούμε όμως ότι και ο ίδιος ο Νταλάϊ Λάμα στις διάφορες περιοδείες του στο εξωτερικό, αλλά και στις επίσημες εμφανίσεις του με τους πολιτικούς της δύσεις, δεν χάνει ευκαιρία να δικαιολογεί και να αντιπροσωπεύει τις απελευθερωτικές τάσεις των θιβετιανών, μάλιστα μπορούμε να πούμε πως έγινε κατά κάποιο τρόπο τις τελευταίες δεκαετίες το σύμβολο της επαναστατικής εξέγερσης του λαού του Θιβέτ, γιαυτό βέβαια του δόθηκε και το Βραβείο Νόμπελ. Ποια είναι τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από αυτήν την συνεχή θιβετιανή κρίση όμως; Ψάχνοντας τα πραγματικά αίτια λοιπόν θα τσεκάρουμε πρώτα τα κλασσικά κριτήρια όπως την γεωστρατηγική θέση του Θιβέτ, αλλά και τον ορυκτό πλούτο που διαθέτει, επίσης τις διπλωματικές του σχέσεις με τα γειτονικά κράτη, όπως Ινδίες, Πακιστάν, Νεπάλ, Μπουτάν, κ.λ.π.. Σύντομα θα βγάλουμε το συμπέρασμα, ότι ο ορυκτός πλούτος της χώρας δεν θα πρέπει να παίζει σχεδόν κανένα ρόλο επάνω στο ζήτημα αυτό, κατά πολύ όμως η γεωστρατηγική θέση του Θιβέτ και οι σχέσεις του με το Πακιστάν και τις Ινδίες, λαμβάνοντας υπ όψιν ότι μπόρεσαν και καλλιεργήθηκαν στο παρελθόν πνευματικές και θρησκευτικές σχέσεις και επαφές μεταξύ των λαμαϊστών, των ινδουιστών και των βουδιστών στις Ινδίες και στο Πακιστάν.
Ακολουθεί το δεύτερο μέρος του άρθρου.
Σημειωτέον ότι οι λαμαϊστές και ινδουιστές προήλθαν από τον βουδισμό, είναι δηλαδή εάν θέλουμε παρακλάδια του. Επίσης πρέπει να γνωρίζουμε ότι θα πρέπει να υπάρχουν γύρω στα 380 εκατομμύρια βουδιστών που είναι εξαπλωμένοι σε όλη την γη. Ο πληθυσμός της Κίνας είναι κατά 70% άθρησκος, 20% δηλώνουν δαοηστές και 6% είναι βουδιστές, οι οποίοι ζούνε κατά κύριο μέρος στο Θιβέτ. Πέραν τούτου ζούνε στην Κίνα περίπου 20 εκατομμύρια μουσουλμάνοι και περίπου άλλα 20 εκατομμύρια χριστιανοί. Συμπεριλαμβάνουμε λοιπόν ότι το πρόβλημα του Θιβέτ είναι πρωτίστως ένα θρησκευτικό πρόβλημα, το οποίο συνδέεται όμως συστηματικά και με πολιτικά συμφέροντα, γιαυτό και έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Η Κίνα αισθάνεται ότι απειλείται η ακεραιότητά της ως υπερδύναμη με τις (θρησκευτικές) τάσεις των Θιβετιανών και είναι πεπεισμένη ότι το κράτος του Θιβέτ δέχεται τέτοιες μεγάλες επιρροές από τα κράτη του εξωτερικού, που διακινδυνεύουν τα πολιτικά και οικονομικά της συμφέροντα έντονα. Προτιμάει να είναι αναγκασμένη να αντιμετωπίζει κάθε τόσο τις διάφορες διαμαρτυρίες και εξεγέρσεις των Θιβετιανών, εάν χρειαστεί και με βία, παρά να τους αναγνωρίσει ως ανεξάρτητο κράτος. Η αυτοκρατορία της Κίνας προβλέπει ότι η ανεξαρτησία του Θιβέτ θα την επιφέρει μεγάλο πλήγμα, σε ότι αφορά την επιρροή της στον κόσμο ως υπερδύναμη, η οποία εξελίσσεται συνεχώς δυσανάλογα θετικά, σε σχέση με τις άλλες μεγάλες παγκοσμιοποιημένες οικονομίες. Για έναν κοινό θνητό είναι η αντίληψη αυτή βέβαια όχι οπωσδήποτε δημοκρατική. Από αυτοκρατορική άποψη, έχει όμως την δικαιολογημένη της βάση. Αυτό που μας μένει, είναι να ελπίζουμε πως θα σταματήσουν κάποια στιγμή οι αιματοχυσίες και οι εξεγέρσεις μεταξύ των Θιβετιανών και της κινέζικης εξουσίας και ότι θα βρεθεί αναμεταξύ των ένας τρόπος συμβίωσης, που θα είναι υποφερτός και ανθρώπινος.
Δημοσίευση σχολίου