Τι μου θύμισες τώρα!

«Ξέρετε ποιον χάσαμε ρε παιδιά;» ρωτά ιντερνετικός φίλος! «Τον Μίκη Θεοδωράκη. Που είναι οι ,,σπίθες,, της διετίας, οι παρεμβάσεις με άρθρα, οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, οι συναυλίες σε ολόκληρη την Ελλάδα…..;» Νομίζω πως υπάρχει απάντηση. Και αυτή βρίσκεται στη συγχαρητήρια κάρτα, που έστειλε στον Σαμαρά για την εκλογή του στην αρχηγία της ΝΔ. «Αγαπητέ μου Αντώνη», έγραφε στις 30.11.2009,  «πανηγυρίζω κι εγώ μαζί σου τη θριαμβευτική σου νίκη που διανοίγει μια νέα προοπτική για την Ελλάδα μας! Με αγάπη δικός σου Μίκης». Ο βήχας, ο έρωτας αλλά και η εμπάθεια δεν κρύβονται. Τι περιμένατε δηλαδή να πει σήμερα ο Μίκης, όταν με την άνοδο του Αντώνη στην πρωθυπουργία, έληξε και το καθεστώς κατοχής; Ως αντίσταση στις κατοχικές δυνάμεις δεν δημιουργήθηκαν οι σπίθες; Έληξε λοιπόν μαζί με το καθεστώς κατοχής και ο ρόλος τους! Απλά πράγματα! Άλλωστε τι άλλο έχει να πει, όταν με την άνοδο του δικού του Αντώνη στην πρωθυπουργία, ανοίχτηκαν πλέον διάπλατα οι υπερήφανες προοπτικές για τη χώρα; Τι έχει να πει, όταν επιτέλους βρέθηκε άλλος ένας καταλληλότερος, που θα μας κάνει «υπερήφανους» ως έθνος! Λίγο είναι; (Γ.Π.)