 |
Ανατολική Αφρική
|
Μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση εξαπλώνεται αργά τον τελευταίο χρόνο στην Ανατολική Αφρική. Περίπου 10.000.000 άνθρωποι βρίσκονται στα όρια της πείνας σε Κένυα, Αιθιοπία, Σομαλία, Ουγκάντα και Τζιμπουτί. Όλη αυτή η τεράστια περιοχή πλήττεται από τη χειρότερη ξηρασία των τελευταίων 60 ετών. Καλλιέργειες καταστράφηκαν και ζώα ψόφησαν από τις ακραίες συνθήκες ξηρασίας. Οι τιμές των δημητριακών έχουν αυξηθεί σημαντικά τους τελευταίους μήνες. Για τους περισσότερους ανθρώπους, το καλαμπόκι αποτελεί ανεκτίμητη και απρόσιτη τροφή. Τα αποθέματα τελειώνουν. Σε πολλά μέρη οι δεξαμενές νερού είναι εντελώς άδειες. Οι γυναίκες στην Κένυα δένουν πανιά γύρω από την κοιλιά τους για να μην πονάει από την πείνα, καθώς είναι οι τελευταίες που τρώνε, εάν φάνε καθόλου.
Όμως, καθώς δεν πρόκειται για ένα ξαφνικό γεγονός, δεν κυριαρχεί στα ΜΜΕ. Διεθνείς Οργανισμοί, κράτη και πολίτες πρέπει να δείξουν άμεσα και αποτελεσματικά την αλληλεγγύη τους. Δυστυχώς επαναδιαπιστώνεται, ότι ο πλούτος δεν είναι μόνο στο εσωτερικό των χωρών άνισα διανεμημένος. Πρώτα και κύρια μεταφέρεται από την περιφέρεια στο κέντρο. Παλιές θεωρίες θα μου πείτε. Παλιές αλλά οι εικόνες που κάνουν το γύρο του κόσμου δεν αφήνουν περιθώρια να ξεχαστούν. Και ευτυχώς. (ΓΠ)
2 σχόλια:
Κάπως παρήγορο σχετικά με αυτό το ιδιαίτερα τρομακτικό φαινόμενο που επικρατεί σε διάφορα αφρικάνικα κράτη, είναι το καταφύγιο του Ντανταάπ στην Βόρειο Κένια, όπου προς στιγμής 400.000 άτομα δέχονται βασικές βοήθειες από διεθνείς φιλανθρωπικούς οργανισμούς, κάτω βέβαια από δύσκολες συνθήκες. Οι βοσκοί και οι γεωργοί της Αφρικής έχουν χάσει όλες τους τις ιδιοκτησίες, λόγω των δύσκολων καιρικών και κλιματολογικών συνθηκών στα μέρη της Σομαλίας, Κένιας και Αιθιοπίας, αλλά και γιατί οι τιμές για τα βασικά τρόφιμα ανέβηκαν πολύ και δεν είναι οι κάτοικοι εις θέσην άλλο να τα πληρώσουν. Στην ουσία πρόκειται δηλαδή για μία πολύ άσχημη κατάσταση, όπου ο εκεί πληθυσμός για να μην πεθάνει της πείνας, αναγκάζεται ένα μεγάλο μέρος από αυτόν να μεταναστεύσει σε άλλα αφρικάνικα μέρη, αλλά ακόμα και σε άλλους ηπείρους, αποφασισμένος να υποστεί όλα τα επακόλουθα που δύναται να προκύψουν. Όσο και να προσπαθούν τα ανεπτυγμένα κράτη της Ευρώπης, της Αμερικής και της Ασίας να παραχωρήσουν στις υποανάπτυκτες περιοχές της Αφρικής μία ανάλογη αναπτυξιακή βοήθεια για να σταματήσουν οι κάτοικοι των συγκεκριμένων περιοχών να λοιμοκτονούν και να πεθαίνουν από την πείνα και την δίψα, δεν κατάφεραν εως σήμερα να καταπολεμήσουν τις επιδημίες και τις ασθένειες οι οποίες εξαπλώνονται με γρήγορους ρυθμούς και σε μεγάλο βαθμό, ιδίως σε μέρη όπου επικρατούν έντονες φυλετικές και θρησκευτικές διακρίσεις και μεγάλες διαμάχες αναμεταξύ των πλυθησμών. Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι σε διάφορα μέρη της Αφρικής το ένα κακό φέρνει το άλλο, με το αποτέλεσμα οι χρηματικές βοήθειες π.χ. από τα κράτη της Ευρώπης, αντί να κάνουν στον αφρικάνικο πληθυσμό καλό, του δημιουργούν επιπρόσθετα προβλήματα, διότι αυξάνουν τον φθόνο και το μίσος εκείνων που δεν λαμβάνουν βοήθεια, προς εκείνους τους κατοίκους που λαμβάνουν βοήθεια, δυστυχώς οι τελευταίοι όμως συχνά να μην είναι εις θέσην, αλλά μερικές φορές να μην έχουν ούτε καν και την πρόθεση να μοιραστούν τα αγαθά που απέκτησαν, με τους γείτονές τους. Οι αρμόδιοι πολιτικοί του γερμανικού ομοσπονδιακού υπουργείου ανάπτυξης έχουν προβληματιστεί εδώ και πολύ καιρό με αυτά τα φαινόμενα και έχουν καταστρώσει σχέδια για το πως να μπορέσουν να μεταφέρουν στις φτωχές και ιδιαίτερα κρίσημες περιοχές του τρίτου κόσμου υλική, χρηματική και διπλωματική βοήθεια, έτσι ώστε παράλληλα με τις υλικοτεχνικές και χρηματικές παροχές, να μεσολαβήσουνε και να μεταφέρουνε επίσης και πολιτικές και διπλωματικές βοήθειες, ώστε να μπορέσει να επανέρθει, να εδραιωθεί και να διατηρηθεί ο δημοκρατικός θεσμός, αλλά και τα δημοκρατικά κυβερνητικά συστήματα, για να σταματήσουν επί τέλους οι γενοκτονίες, οι δικτατορίες, οι διωγμοί, οι ξηλοδαρμοί και οι πολέμοι αναμεταξύ των διαφόρων φυλών και των θρησκευτικών ομάδων.Η ονομασία αυτής της πολυδιάστατης παρέμβασης φέρει την επίσημη όνομασία και αποτελεί μία νέα μορφή αναπτυξιακής βοήθειας από τα προνομιούχα κράτη, προς τα κράτη του τρίτου κόσμου. Αυτές οι καλόβουλες προσπάθειες οι οποίες χαρακτηρίζονται από έναν ιδιαίτερο ζήλο των αρμόδιων παραγόντων, δεν άπτονται όμως πολλές φορές σε αρκετό βαθμό από τις εσωτερικές πολιτικές διαβουλεύσεις και διαπραγματεύσεις των ίδιων των πολιτικών αντιπροσώπων των παθόντων κρατών, οι οποίοι αποφασίζουν και πράττουν ανάλογα με τις προσωπικές τους επιδιώξεις και αναζητήσεις και όχι σύμφωνα με τις ανάγκες των πολιτών και των κατοίκων.
(Δεύτερο μέρος της τοποθέτησης)
Τα αφρικάνικα κράτη δέχονται πολλές και πολύμορφες επιρρεάσεις από τα κράτη του εξωτερικού και πολλές φορές οι πολιτικοί αντιπρόσωποι των αφρικανικών κρατών έχουν πρόβλημα να ξεχωρίσουν το συμφέρον του τόπου που εκπροσωπούν, με το συμφέρον των ξένων κρατικών οργανισμών, που πολλές φορές ασκούν μία πολιτική- λόμπι, η οποία δεν προωθεί πρωτίστως την ανάπτυξη και την ευημερία της αφρικάνικου λαού και της αφρικάνικης σαβάνας. Με αυτό το επιχείρημα δεν θέλω όμως να μεταβιβάσω όλην την ευθύνη για την υπάρχουσα κατάσταση στην Αφρική προς του ίδιους τους ιθαγενείς. Κάθε άλλο παρά αυτό είναι η πρόθεσή μου. Ομολογώ πως είμαι της γνώμης, ότι η Αφρική θα έπρεπε ακόμα και από την εποχή των αποικιών να δεχόταν μία διαφορετική υποστήριξη, είτε από τους ίδιους τους αποικιοκράτες της, είτε από τα βασίλεια των ξένων κρατών, τα οποία διατηρούσαν απλώς εμπορικές συναλλαγές με τα αφρικανικά κράτη. Μία εμβάθυνση όμως του σημείου αυτού στο όλο θέμα θα ξεπερνούσε το κανονικό χωρικό και χρονικό όριο της τοποθέτησης αυτής, γιαυτό θα επισημάνω μόνον το εξής: Οι επιδράσεις των ξένων κρατών προς την Αφρική δεν της έφεραν μόνον φτώχειες και δυστυχίες, αλλά εν μέρη σίγουρα πρόοδο και ανάπτυξη. Η σύγχρονη επιρροή της Κίνας προς την Αφρική είναι κατά κύριον μέρος ευεργητική, το ίδιο και αυτή της Ευρώπης. Η Αφρική έχει κράτη τα οποία είναι πολύ ανεπτυγμένα, δυστυχώς όμως συνεχίζει να έχει και κράτη όπου επικρατεί υποσιτισμός και πείνα κι αυτό είναι μία απαράδεχτη κατάσταση, για την οποία φέρουμε όλοι μας μεγάλη ευθύνη, ιδιαίτερα όμως οι πολιτικοί των ανεπτυγμένων κρατών του πλανήτη. Οι αγώνες για την βοήθεια των υποανάπτυκτων κρατών της Αφρικής θα πρέπει να συνεχίσουν και στο μέλλον ασταμάτητα και οι βοήθειες που θα παρέχονται προς στα κρίσημα της γεωγραφικά μέρη, θα πρέπει να είναι πολυδιάστατες και ποιοτικές. Θα πρέπει να πραγματοποιηθούν διάφορες επενδύσεις υποδομής, π.χ. να κτιστούν νοσοκομεία, σχολεία, σπίτια, εγκαταστάσεις ύδρευσης, να προωθηθούν έρευνες διατροφής και γενικής επιμόρφωσης των ανθρώπων, τέλος θα πρέπει να ευαίσθητοποιηθούν οι λαοί της Αφρικής, επάνω στα ζητήματα ότι θα πρέπει να μάθουν να αξιοποιούν πιο αποτελεσματικά τον ορυκτό της πλούτο, όπως και να ενσωματώσουν και να διαχειρίζονται τις σύγχρονες τεχνολογίες σταδιακά όλο και πιο πολύ στην καθημερινή τους ζωή, για να μπορέσουν έτσι να ανεβάσουν το βιωτικό τους επίπεδο. Αυτό που έχει όμως προτεραιότητα είναι η ενωμένη προσπάθεια όλων των ανθρώπων, να καταπολεμήσουν την φτώχεια, την πείνα και τις επιδημίες στα πάσχοντα κράτη της Αφρικής. Οι αρμόδιοι ειδήμονες του μεγάλου αυτού θέματος, χρειάζονται την βοήθεια από όλους τους ανθρώπους.
Δημοσίευση σχολίου