31/7/11

Το χιούμορ κλέβει ... τις καρδιές των γυναικών

Ένας καταπληκτικός, ξεκαρδιστικός «Σουρήστικος» διάλογος μεταξύ Ανδρέα Γεωργιάδη και Πελαγίας Κουκίδου, όπως τον «έκλεψα» από το facebook και τον αναδημοσιεύω. Όσοι δεν είστε μέλη της Ομάδας «ΗΧΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΣ» σπεύσατε…. ! Χάνετε ειλικρινά. Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή εκδοχή του facebook. (ΓΠ)

Ανδρέας Γεωργιάδης

Το χιούμορ κλέβει ... τις καρδιές των γυναικών
Μία κουβέντα ευφυής ρίχνει γυναίκες πιότερο
απ’ ότι μια συνεύρεση σε φιλντισένιο κότερο.
Μία γυναίκα εκτιμά μιαν έξυπνη ατάκα
απ’ το να ξόδευες γι’ αυτήν χιλιάρικα μια δράκα.
Και δεν δίνει βαρύτητα τόσο στην ευμορφία
όσο να ’χει ο άντρας της στο χιούμορ ευστροφία.
Αυτό λέγει η έρευνα άγγλων επιστημόνων·
μήπως ισχύει, σκέφτομαι, για τις εγγλέζες μόνον;
Για πόσα, πόσα Σάββατα τη σάτιρα σάς γράφω
και δεν ευρέθη μια γυνή ακόμα εις την Πάφο
να εκτιμά το χιούμορ μου, τη τόση μου σοφία
και να ζητήσει έστω μια, μια μου φωτογραφία.
Φαίνεται η Παφίτισσα πως εκτιμά το χρήμα
και λέγει για τον ποιητή «για κοίτα ένα βλήμα»

πελαγία κουκίδο:μια και το χιούμορ έμφυτο το`χω από την κούνια μου, ξέρω και να το εκτιμώ, στο λέω με τα μπούνια μου και αν βρεθεί στο δρόμο μου γνήσιος χιουμορίστας κι είναι και στα υπόλοιπα καλός καρατερίστας, κορώνα στο κεφάλι μου τον βάζω κι υποκλίνομαι και 100% τον παίρνω και του δίνομαι ...!

Ανδρέας Γεωργιάδης: Νομίζω υπολείπομαι ολίγον στο καράτε
κι αν έχετε υπομονή για να με καρτεράτε
θα πάω να εξασκηθώ κι έρχομαι σ’ ένα μήνα
και ας πεθάνουμε κι οι δυο ύστερα απ’ την πείνα!

πελαγία κουκίδου: να καρτερώ να σκέφτομαι ότι είσαι στο καράτε, εσύ δίνεις το σύνθημα κι άλλοι όλοι βαράτε ;;; όχι καλέ μου Ανδρέα μου άσε τα γυμναστήρια, καλύτερα να εξασκηθείς στου έρωτα τα μυστήρια κι αν βγεις αλώβητος , εγώ χρυσό θα σου χαρίσω και όλα τα πτυχία μου για σένα θα τα σκίσω ...

Ανδρέας Γεωργιάδης: Στον έρωτα ανθίσταμαι ομολογώ γενναίως
και στη ζωή μου εφάρμοζα πάντα «σπεύδε βραδέως».
Για τούτο και δεν έφθασα εις γάμου κοινωνίαν
και του εργένη έλαβα εύφημον, λέγω, μνείαν.
Μα τώρα με εξέπληξε το χιούμορ σου Κουκίδου
κι αποκηρύσσω πάραυτα αυτό το «χρόνου φείδου».
Δεν θα φεισθώ, ορκίζομαι, και χρόνου και χρημάτων
να σ’ αποκτήσω σύντομα πατών επί πτωμάτων!

πελαγία κουκίδου: πολύ ορθώς εποίησες Ανδρέα του Νοέμβρη, εγώ θυσία έγινα μια Κυριακή Σεπτέμβρη και αν θες καλέ την γνώμη μου, μείνε εις τας επάλξεις κι ό,τι προαποφάσισες ποτέ σου μην αλλάξεις !!! ακόμα κι αν στο διάβα σου στην πέσουν ερινύες, είτε Αντιγόνες λέγονται, μπορεί και Πελαγίες ...!

Ανδρέας ΓεωργιάδηςΕσκόπευα Κουκκίδου μου, γλυκειά μου Πελαγία
να σ’ έκανα εικόνισμα, οσία και αγία.
Αλλά εσύ μου εύχεσαι να μείνω πάντα εργένης
και βλέπω, διαισθάνομαι, ότι θα επιμένεις.
Γι’ αυτό λέγω «Αντρέα μου άρον τον κράβατόν σου
κι άπελθε εις την έρημον και κόψε τον λαιμόν σου»!

πελαγία κουκίδου: είναι κομμάτι αδύνατον δίγαμος για να γίνω κι εκτός των άλλων δίκταμον πολύ σιμά θα πίνω, εσύ θέλεις για νύφη σου μια νταρντανογυναίκα που να το λέει η καρδούλα της σ`εσένα κι άλλους δέκα ... γιατί τόσο περίμενες εμμένων εις απόψεις και είναι ολίγον τι αργά τον σβέρκο σου να κόψεις ...!

Ανδρέας Γεωργιάδης: Ανέμενα να έρχετο καμιά πριγκηποπούλα
μα και παρθένα να ’τανε και να ’ταν με τη βούλα.
Ανέμενα, ανέμενα κι ήρθαν τα γηρατεία
και έγινα περήφανος μέχρι και στα ωτία.
Μα βλέπω ότι πέραση έχουν πολλήν οι γέροι
και κάτι κοσπεντάρισσες γέρον θέλουν για ταίρι.
Ίσως να εποφθαλμιούν τη σύνταξή του μόνον
λακτίζοντάς τον ύστερα με λάκτισμα των όνων;

πελαγία κουκίδου: Ανδρέα πάρτο απόφαση, μιας κι έμεινες μονάχος, άσε τις εισαγόμενες και μείνε ένας βράχος !!! κάνει τις κρουαζιέρες σου κι αν θες να βγάλεις γούστα, όλο και κάτι θα βρεθεί `πό κάτω από μια φούστα !!!

Γιάννης Καραπιπέρης: όμορφα τα λέτε, αλλά:

Καιροί μας είναι δύσκολοι,
ας όψεται η κρίση,
με ρίμες και με χιούμορ βρε,
πώς βγαίνει αλισβερίσι;
Εγώ της Μιχαλούς είμαι χρωστούμενος
μ' έχει σταμπάρει με τη βούλα,
πάω γοργά να παίξω σ' άλλον μαχαλά
μπας και με ξεχρεώσει η Ρούλα!!!

Ανδρέας Γεωργιάδης: Θα καταντήσω τελικά ο βράχος και το κύμα
και θα κοιτούν και θα μου λεν «για κοίταξε το θύμα»!
Αγαπητή Κουκίδου μου μου λες για κρουαζιέρες
κι από τη φούστα κάτωθεν ίσως για τις … ζαρτιέρες!
Μα δεν σου είπα φίλη μου, είμαι παπαδοπαίδι
και η θρησκεία μου σ’ αυτά μου βάζει τροχοπέδη!

πελαγία κουκίδου: αν η θρησκεία έγινε αιτία μοναξιάς, εδώ γλυκέ Ανδρέα μου λίγο μου τα χαλάς, γιατί ο Χριστός ευλόγησε τον γάμο στην Κανά κι εσύ μου λες δεν θες να φας τον φρέσκο ανανά, κι αν όλα αυτά που έγραψα σου βάζουν τροχοπέδη, μάλλον με ράσο θα σε δω μέσα στο Βατοπέδι ...!

Ανδρέας Γεωργιάδης: Ζόρικα χρόνια έρχονται θα το ομολογήσω
και ξέρετε τι ζόρικα είναι τα από πίσω!

Ανδρέας Γεωργιάδης: Παιδί παπά, δεν λέγετε, είναι διαβόλου εγγόνι;
Αλλού το σπέρνετε κι αυτό όμως αλλού φυτρώνει!
Σίγουρα δεν με δέχονται μέσα στο Βατοπέδι
και ο Εφραίμ θα μου ειπεί: φύγε να βρεις μια Λαίδη!

1 σχόλιο:

Anestis Moutafidis είπε...

Εδώ και χρόνια συλλογίζομαι, πως να τραβήξω την προσοχή σου, με ιδέες και οράματα, να αγγίξω την ψυχή σου. Μα όσο και να προσπαθώ, να ανοίξω την πόρτα της καρδιάς σου, άλλο τόσο διαπιστώνω πως σαν μία απόσταση δημιουργώ, κάπως αναμεσά σου. Μα δεν παύω να σου στέλνω μυνήματα αγάπης και όλα τα περισσεύματα καρδιάς, που μου έχουν ακόμα μείνει. Εσύ είσουν αυτή, που μούκανες να αλλάξω, να δω την ζωή πιο όριμα, να παίξω και να αλλάξω. Σε αναζήτησα πολλές φορές και είσουν εσύ για μένα, μια βάρκα στον ωκεανό, μια ηλιαχτίδα πάντα, που φώτιζες τον δρόμο μου, όταν βρισκόμουν μόνος, χωρίς καμμίαν ελπίδα, παρηγοριά και στόχο. Μα όλα τα οράματα που ήθελα να σπεύσω, γενίκαν αποκόμματα, μιας εύθραυστης αγάπης, η οποία έμεινε αναπάντητη και μούφερε τα πάνω κάτω. Έτσι είναι όμως η ζωή, δεν είναι ο πόθος που νικά, η ανεκπλήρωτη επιθυμία μας συνοδεύει, μας παιδεύει, μας κυβερνά. Δεν είναι ο χρόνος φίλος μας, δεν είναι η στιγμή μαγία, όταν εσύ δεν βρίσκεσαι κοντα στο πλεύρό μου κυρία, να μου χαϊδέψεις τα μαλλιά, την έρημη ψυχή μου, ένα χαμόγελο να μου χαρίσεις, κι μία ματιά κι ένα φιλί, μα να σου τα κλέψω εάν χρειαστεί, χωρίς καμμιά προσπάθεια και κόποση να βάλεις. Γιατί το νόημα είναι εδώ, να σμίξουν οι ψυχές μας, να γίνουν σαν δυό πνεύματα μέσα στο σκοτεινό το σύμπαν, να είμαστε πάντα μαζί, μέσα στην φορτούνα ακλόνητοι, μεσ´στην γαλήνη φευγάτοι, μέσα σε τόπους μαγικούς, να πλέουμε σε μακρινά πελάγη. Κι αν θέλεις να είμαι εύθυμος, πάντα κεφάτος και έτσι, μπορώ να σε εμπιστεύομαι τις πιο κρυφές μου σκέψεις, τα λάθη μου τις γκάφες μου κι όλα της φαντασίας μου λόγια, για να κερδίσω το ενδιαφέρον σου, να μεριμνάς για μένα.