Στελέχη δίχως ρίζες πώς να στεριώσουν δέντρο;

7,60 € ο καφές. Κρίση και ανάπτυξη

...κι άλλες πάλι λέω, καλύτερα που ήρθαν έτσι τα πράγματα, αυτός ο κατήφορος δεν είχε τελειωμό. Ο Έλληνας είχε χάσει εντελώς την ουσία του, είχε αποκοπεί λες και βρισκόταν σε έναν κόσμο που δεν ήταν δικός του. Παράταιρος. Χωρίς αξιοπρέπεια. Ντυμένος με την αύρα μιας ψεύτικης όσο και ηλίθιας ευδαιμονίας. Μέσα σ' αυτό τον επικίνδυνο ύπνο, όχι μόνο ξέχασε μα περιφρόνησε κιόλας τις ρίζες. Τον αγρότη μωρέ και τον κτηνοτρόφο. Ναι αυτές τις δύο υπέρτατες κολώνες που στήριξαν αιώνες και αιώνες αυτόν τον τόπο. Τους περιφρόνησε τόσο, που προσπάθησαν να χαλάσουν κι αυτοί. Να γίνουν βελούδινοι σαν τους άλλους. Με χρήμα εύκολο που αγόραζαν χρόνια τώρα αξίες ψεύτικες, κατασκευασμένες στα σαλόνια των άχρηστων. Ήταν ντροπή να είσαι αγρότης και κτηνοτρόφος. Ντροπή! Έπρεπε να γίνεις γραβατάκιας, να μπεις στο δημόσιο, να εξασφαλιστείς με παχυλούς μισθούς και εφάπαξ. Να εξασφαλιστείς. Αυτό ήταν το όνειρο.
Να εξασφαλιστείς! Κανένα ρίσκο στη ζωή! Άνθρωποι θερμοκηπίου...
Γκρεμίσαμε τις κολώνες, τραβήξαμε από το χώμα τις ίδιες μας τις ρίζες και τώρα μαραζώνουμε σαν δέντρα που κλαίνε για λίγο νερό...

Πηγή: του Γιώργου Πύργαρη από το fb

Φωτο: Από το fb της Γωγώ Πελέκη