Του Κώστα Κάρη, Αυγή, 25.5.11
Τα κόμματα έχουν κάνει τις επιλογές τους καθώς η χώρα χώνεται πιο βαθιά στην πιο μεγάλη κρίση της. Η μία επιλογή είναι το κυβερνητικό σχέδιο που φαίνεται (δεν είμαστε σίγουροι στις συνθήκες που βρισκόμαστε) να έχει συμφωνηθεί κατά βάση με την Κομισιόν και το ΔΝΤ. Η άλλη επιλογή, οι άλλες;
Προφανώς τα περί "επανεκκίνησης της οικονομίας" και μείωσης των φόρων που διακηρύσσει η Ν.Δ. δεν αποτελούν άλλη επιλογή. Αν μπορούν να εφαρμοστούν είναι παραλλαγές του κυβερνητικού σχεδίου. Ούτε οι δηλώσεις εξ αριστερών που επικρίνουν -με βάσιμα επιχειρήματα- τα κυβερνητικά σχέδια αποτελούν συγκεκριμένες εναλλακτικές πολιτικές.
Είναι δυνατόν να υπάρχει μόνον μία πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης στη σημερινή εποχή ή πρόκειται για την αποτυχία των πολιτικών δυνάμεων της χώρας;
Μάλλον συμβαίνουν και τα δύο. Η δημοσιονομική κατάρρευση και η αποτυχία των διακηρυγμένων επιδιώξεων του Μνημονίου επιβάλλουν αυστηρό πρόγραμμα ταχείας μείωσης του ελλείμματος. Όποιο εναλλακτικό μοντέλο κι ίσχυε στην Ελλάδα (από όλα όσα εφαρμόστηκαν στον πλανήτη στους δύο τελευταίους αιώνες) το ελληνικό δημόσιο για να διατηρήσει την απαιτούμενη ανεξαρτησία του θα έπρεπε να μειώσει δυναμικά τις δαπάνες του και να αυξήσει τα έσοδα του. Άρα οιαδήποτε πολιτική πρόταση σήμερα για να έχει επαφή με την πραγματικότητα και να αντιμετωπίζει τα εκρηκτικά προβλήματα πρέπει να προτείνει μέτρα μείωσης δαπανών και αύξησης εσόδων. Αυτό δίνει την εντύπωση του μονόδρομου.
Τι την αντιστρατεύεται ; Η έννοια και οι πολιτικές κατανομής του κοινωνικού κόστους. Το ποιοι θα πληρώσουν τώρα και ποιοι θα ωφεληθούν μετά -όταν έρθει η ανάκαμψη- είναι που διαφοροποιεί ιδεολογικοπολιτικά τις εναλλακτικές προτάσεις. Είναι αποτυχία των πολιτικών (και των πνευματικών και επιστημονικών) δυνάμεων της αριστεράς η άρνηση διατύπωσης εναλλακτικών πολιτικών: που μοιράζουν το κόστος διαφορετικά και εξασφαλίζουν εγγυήσεις για τις σημερινές θυσίες. Γύρω από αυτούς τους στόχους μπορούν να οργανωθούν εναλλακτικές επιλογές. Για παράδειγμα, μια γενναία έκτακτη εισφορά των υψηλότερων εισοδημάτων σε συνδυασμό με πραγματικά μέτρα κατά της φοροδιαφυγής σε επιλεγμένους τομείς της οικονομίας θα μοίραζε διαφορετικά το κόστος σήμερα. Και η άμεση δημιουργία ενιαίου ασφαλιστικού φορέα όλων των μισθωτών και επαγγελματιών θα είναι μια ισχυρή εγγύηση για το μέλλον, ότι όταν ανακάμψει η οικονομία δεν θα επιδοτούνται σκανδαλωδώς προνομιακά οι συντάξεις προνομιούχων κλάδων και ότι θα μοιραστεί το πλεόνασμα δίκαια.
Για την κοινωνική πορεία μικρή σημασία έχει ποιοι συμφωνούν ή συναινούν ή διαφωνούν. Σημασία έχει τι θα γίνει στην πράξη : αν θα ξεφύγει η χώρα από τη χρεοκοπία και ποιοι θα πληρώσουν γι' αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου