Το χιούμορ κλέβει ... τις καρδιές των γυναικών

Ένας καταπληκτικός, ξεκαρδιστικός «Σουρήστικος» διάλογος μεταξύ Ανδρέα Γεωργιάδη και Πελαγίας Κουκίδου, όπως τον «έκλεψα» από το facebook και τον αναδημοσιεύω. Όσοι δεν είστε μέλη της Ομάδας «ΗΧΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΣ» σπεύσατε…. ! Χάνετε ειλικρινά. Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή εκδοχή του facebook. (ΓΠ)

Οικoνομική αιμορραγία προς τη Βουλγαρία

«Οκτακόσιες επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων καταχωρίστηκαν στο Εμπορικό Μητρώο της Βουλγαρίας το πρώτο εξάμηνο του 2011!». «Μέχρι το τέλος του έτους οι εκτιμήσεις των αρμοδίων αναφέρουν ότι αναμένεται η σύσταση επίσης  ισάριθμων εταιριών από Έλληνες..»**

Η οικονομική κρίση μπορεί να αποτελεί μια δικαιολογία, αν και όχι τη μοναδική μιας και το φαινόμενο δεν πρωτοεμφανίζεται τώρα. 

Μονόπρακτο του δρόμου

του Κώστα Γ. Μαμέλη

Κατακαλόκαιρο. Περισυλλογή, ισολογισμοί δράσης, χαβαλές με φραπέδες. Όλο και λιγότεροι συγκινούμαστε πια από τα δρώμενα της καθημερινότητας, γιατί όλο και περισσότεροι βιώνουμε δύσκολα, καταθλιπτικά. Καταναλωτές της πολιτικής άπαντες, αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι η ζωή μας ήταν χίμαιρα, σχοινοτενής περιδιάβαση σε κομμάτια και θρύψαλα, διάλειμμα «ευτυχίας» που πρέπει να ξοφληθεί χωρίς την κάλπικη λίρα του Τζαβέλα.

Αυτό που έρχεται

Του Θανάση Πολλάτου

Μια επιφανειακή ανάγνωση του φαινομένου των αγανακτισμένων πλατειών, των αποδοκιμασιών των βουλευτών κ.λπ. διαβλέπει μια δήθεν σαφή αντίθεση μεταξύ αυτού του «πολιτικού» ρεύματος και του απερχόμενου πολιτικού συστήματος. Το λαϊκιστικό ρεύμα των τελευταίων μηνών, η διανοητική, ιδεολογική και αισθητική ταυτότητα του οποίου μπορεί να συνοψιστεί στη συμβολική κίνηση του μουντζώματος της Βουλής, φαίνεται να βρίσκεται σε σύγκρουση με μια πολιτική τάξη που είναι διεφθαρμένη και ληστρική, ενδιαφέρεται μόνο για τα δικά της συμφέροντα και όχι για τα συμφέροντα του λαού κ.ο.κ. 

Γράμμα από ένα συνάδελφο!

Αν θα ανοίξει το επάγγελμα των Ταξί ή όχι εναπόκειται σε πολιτικές αποφάσεις. Αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να αλλάξει είναι η νοοτροπία των συναδέλφων μου στην Ελλάδα. Όλοι μας, ακόμη και εμείς που επισκεπτόμαστε την πατρίδα μας, έχουμε κάνει θετικές αλλά και πολλές αρνητικές εμπειρίες με τους ταξιτζήδες. α) Είναι αδιανόητο για μένα να έρχομαι στην πατρίδα μου, να βγαίνω έξω από το αεροδρόμιο και μόλις φθάνω στον ταξιτζή και του λέω τον προορισμό μου να με υποδέχεται με βρισιές και να καταριέται την ώρα και την στιγμή. 

Η πείνα χτυπά σιωπηλά την Ανατολική Αφρική

Ανατολική Αφρική



Μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση εξαπλώνεται αργά τον τελευταίο χρόνο στην Ανατολική Αφρική. Περίπου 10.000.000 άνθρωποι βρίσκονται στα όρια της πείνας σε Κένυα, Αιθιοπία, Σομαλία, Ουγκάντα και Τζιμπουτί. Όλη αυτή η τεράστια περιοχή πλήττεται από τη χειρότερη ξηρασία των τελευταίων 60 ετών. Καλλιέργειες καταστράφηκαν και ζώα ψόφησαν από τις ακραίες συνθήκες ξηρασίας. Οι τιμές των δημητριακών έχουν αυξηθεί σημαντικά τους τελευταίους μήνες. Για τους περισσότερους ανθρώπους, το καλαμπόκι αποτελεί ανεκτίμητη και απρόσιτη τροφή. Τα αποθέματα τελειώνουν. Σε πολλά μέρη οι δεξαμενές νερού είναι εντελώς άδειες. Οι γυναίκες στην Κένυα δένουν πανιά γύρω από την κοιλιά τους για να μην πονάει από την πείνα, καθώς είναι οι τελευταίες που τρώνε, εάν φάνε καθόλου.

«Το ρατσιστικό μίσος πυρπολεί αδύναμα πνεύματα»

Στο μακελειό της Νορβηγίας με τους 93 νεκρούς την Παρασκευή, που συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη, αναφέρθηκε ο γαλλικός Τύπος.

«Αποτρόπαιη, αλλά απαραίτητη» χαρακτηρίζει τη δολοφονία 93 νέων ανθρώπων και τον τραυματισμό άλλων τόσων, ο 32χρονος Αντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ σε βάρος του οποίου απαγγέλθηκαν κατηγορίες για τη διπλή φονική επίθεση στη Νορβηγία.

Έφυγε από κοντά μας ένας φίλος από τα παλιά.

Έφυγε από κοντά μας ο Νίκος Σιμόπουλος. Φίλος από τα γυμνασιακά και φοιτητικά μας χρόνια, με κοινούς αγώνες για την Δημοκρατία και την ελευθερία του λαού μας. Εκδότης της εφημερίδος Χρονικά της Δράμα ο Νίκος πέθανε από ανακοπή Παρασκευή προς Σάββατο. Οι δικοί του άνθρωποι τον βρήκαν Κυριακή πρωί στο σπίτι του. Ο Νίκος ήταν ένα ασυμβίβαστο και ελεύθερο πνεύμα. Τον συνάντησα  τις ημέρες του Πάσχα στη Δράμα. Ήταν χλωμός και αδύνατος. "Θα μου πει, μου είπε" και γύρισε τη κουβέντα, που αλλού, στην οικονομική κρίση. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει φίλε Νίκο. Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη. (ΓΠ)

Βολικές δικαιολογίες, άβολες αλήθειες

του Νίκου Χρυσολωρά

Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η ηγεσία της Ευρώπης αντιμετωπίζει μέχρι τώρα την κρίση με δειλία και αναποφασιστικότητα. Ελάχιστοι αμφισβητούν πλέον ότι το καθεστώς των τριών -παντελώς αναξιόπιστων- οίκων αξιολόγησης λειτουργεί αποσταθεροποιητικά για την παγκόσμια οικονομία. Πολλοί είναι εκείνοι που επισημαίνουν την ανάγκη ριζικών μεταρρυθμίσεων στο -αφερέγγυο και απροσπέλαστο στις εποπτικές αρχές- χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Υπάρχει απάντηση;

ΤΩΝ ΚΩΣΤΑ ΜΑΜΕΛΗ, ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ*

Κατά τη μεταπολιτευτική παράδοση οι κρατικοί οργανισμοί της Θεσσαλονίκης μετά από κάθε κυβερνητική αλλαγή αποκτούσαν ηγεσίες με μόνα προσόντα τις «φιλικές» σχέσεις προς τους ισχυρούς πολιτικούς παράγοντες της πόλης ή προέρχονταν από το σκληρό πυρήνα του μηχανισμού του κόμματος που κυβερνούσε κάθε φορά. Οι εξαιρέσεις επιβεβαίωναν τον κανόνα.

Και μετά, και μετά;

ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΪΤΣΙΔΗ

H Nέα Δημοκρατία κερδίζει έδαφος στις δημοσκοπήσεις. Μάλλον φυσικό. Ο γιατρός που σου κλείνει το μάτι και αφήνει να εννοηθεί ότι ξέρει ένα μυστικό γιατροσόφι, είναι πιο ευχάριστος από το γιατρό που επιμένει να πιεις το μουρουνέλαιο μέχρι την τελευταία σταγόνα. Πολύ περισσότερο από το γιατρό που μέχρι να αποφασίσει ότι πρέπει να πιεις το μουρουνέλαιο, είδε κι έπαθε γιατί στην ιδεολογία του δεν υπάρχει η λέξη «μουρουνέλαιο».

Βραβείο στην αισιοδοξία

Αϊτή, 12 Ιανουαρίου 2010. Σεισμός έντασης 7,3 ρίχτερ, με επίκεντρο λίγο έξω από την πρωτεύουσα Πορτ-ο-Πρενς, ισοπεδώνει την ευρύτερη περιοχή. Περισσότεροι από 300.000 άνθρωποι θάβονται κάτω από τα χαλάσματα. Μικρές ανθρώπινες ιστορίες ζωής εδώ κι εκεί δίνουν μια πινελιά αισιοδοξίας στην απέραντη τραγωδία που θα συνεχίζει να σκεπάζει τη χώρα για αρκετούς μήνες μετά. Οπως η περίπτωση του νεαρού Αϊτινού της φωτογραφίας, ο οποίος κατάφερε να σωθεί – ίσως ο μοναδικός από την οικογένειά του. Και κρατώντας το χέρι του κυανόκρανου, βρίσκει τη δύναμη να χαμογελά. 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΜΙΑΣ ΓΕΝΙΑΣ

της Ιωάννας Αβραμίδου

Έφαγα πολλά χτυπήματα στη ζωή μου, κατάπια τόνους χάπια, όλων των ειδών, όλων των χρωμάτων, χάπια για να κοιμηθώ, χάπια για να μην κοιμηθώ, να ηρεμήσω, χάπια να είμαι σε εγρήγορση, χάπια για να ξεχνώ και χάπια για να θυμάμαι, πήρα αντισυλληπτικά, έφαγα βασιλικό πολτό, ρίζες πιπερόριζας, όλες τις βιταμίνες από το Α ως το Ω, πασαλείφθηκα με άπειρα προϊόντα ομορφιάς, κρέμες, μάσκες, αγγούρια, όλα τα φρούτα έκανα πήλινγκ για να απομακρύνω τα νεκρά κύτταρα έβαλα πομάδες κάθε είδους μέχρι και από καουτσούκ. Όλα αυτά για να μην είμαι μόνη, μη μείνω μόνη.

Τα οικονομικά της γιαγιάς μου

Μου αρέσει να λέω πως όταν εξηγείς κάτι σε κάποιον, πες το με λόγια που θα τα καταλάβαινε και η γιαγιά σου, αλλιώς μάλλον δεν το έχεις καταλάβει ούτε εσύ καλά.

Οι γιαγιάδες μου μας άφησαν πριν πολλά χρόνια, όμως το παραπάνω μου αρέσει τόσο, που το συνεχίζω σαν άσκηση, κάνοντας φανταστικούς διαλόγους με αυτές (εναλλάξ για να μην τις απασχολώ και πολύ εκεί που βρίσκονται).

«Δώστε μου χρήματα να ταΐσω τα παιδιά μου»

«Δώστε μου χρήματα για να ταΐσω τα παιδιά μου» είπε άτομο με καλυμμένο το πρόσωπό του στον ταμία υποκαταστήματος της Εμπορικής Τράπεζας στη Ρόδο και με την απειλή όπλου του πήρε 2.700 €.

Προς το παρόν κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν ο ισχυρισμός του είναι αληθής. Η απόγνωση όμως πολλών συνανθρώπων μας είναι πραγματική. Η κρίση δεν είναι ίδια για όλους και ο καθένας τη βιώνει διαφορετικά. Αλλιώς ο άνεργος και αλλιώς ο εργαζόμενος. Άλλη η ανασφάλεια του εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα και άλλο η μείωση του μισθού του δημοσίου υπαλλήλου.

Η αγοραπωλησία της μιζέριας

Του Τάκη Θεοδωρόπουλο

Θα μου πείτε, αυτό που έγινε προχθές στη Ζάκυνθο παντού μπορεί να συμβεί. Και όταν λέω παντού, εννοώ παντού, όχι μόνο στην Ελλάδα της καθημερινής βίας, του τσαμπουκά, στην Ελλάδα όπου η συνύπαρξή μας στηρίζεται στο ποιος θα προλάβει να βγάλει πρώτος το άχτι του στην πλάτη του άλλου.

Εεε, πρόεδρε!

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ Γ. ΜΑΜΕΛΗ

Το δικό μου «εεε, πρόεδρε!» δε διαθέτει την ένταση του πρωτοείσακτου όρου στα πολιτικά μας πράγματα από τον Μίμη Ανδρουλάκη. Ο Ανδρουλάκης, ευρηματικός, χαλκέντερος, σύγχρονος Ωριγένης της πειραϊκής ακτής, γονιμοποίησε, στη μήτρα της πολιτικής από το μέλλον, το κείμενό του, κινούμενος από το φαντασιακό στο πραγματικό, «καρφώνοντας μια - μια τις λέξεις». Τέμνων και τεμνόμενος, βγάζει λαγούς απ' το καπέλο….

«Τον εχθρό τον είδαμε στον καθρέφτη»

Του ΘΑΝΟΥ ΒΕΡΕΜΗ Ομότιμου καθηγητή Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών

Η βία που σημειώνεται τελευταία εναντίον βουλευτών είναι μια μορφή αυτοδικίας που οδηγεί μόνο στο χάος.
Αυτοί που διαπράττουν τη συγκεκριμένη πράξη βαυκαλίζονται με την εντύπωση ότι έτσι αποκαθιστούν κάποια διασαλευμένη δικαιοσύνη. 

«Δημοσθένους λόγος ....προς πολιτικούς»

Προτομή του Δημοσθένη

Με το απόσπασμα του Δημοσθένη από τον Ολυνθιακό Γ΄ έκανα πριν τρία περίπου χρόνια το πρώτο μου ξεκίνημα στην μπλοκόσφαιρα. Μετά από μια ενδιαφέρουσα και «έντονη» συζήτηση  επαναρτώ το κομμάτι –έτσι και αλλιώς διαχρονικό είναι- τροποποιώντας ελαφρά τον τίτλο απλά για να προσαρμοστεί στα σημερινά δεδομένα. Δεν είναι βέβαια ο μόνος λόγος. Το απόσπασμα αυτό αφορά όλους. Τη γενικότερη αντίληψη της κοινωνίας και όχι μόνο. Ειδικά βέβαια όσους ασκούν εξουσία.  Ίσως αποτελέσει και απάντηση στο φίλο που έθεσε το ερώτημα περί «δικαίου και ηθικού». (Γ.Π.)

Η φωνή της πλατείας

Ένα πολύ καλό άρθρο σχετικά με τα γεγονότα που συντελούνται την περίοδο αυτή στις πλατείες. (Γ.Π.)

Του Γιώργου Παγουλάτου*

H πλατεία τα είχε όλα. Οικογενειάρχες και φρικιά, μεσήλικες και πιτσιρικάδες με λάπτοπ και νοικοκυρές με κατσαρόλες. Και φιλάθλους που ήρθαν από το γήπεδο, και αναρχικούς που έχουν ρουφήξει δακρυγόνα, και αριστεριστές που έχουν λιώσει παπούτσια σε διαδηλώσεις, και απολίτικους που έχουν λιώσει τον καναπέ μπροστά στο play station. Και αμεσοδημοκράτες ουτοπιστές και ακροδεξιούς χρυσαυγίτες.

Η ελληνική κοινωνία στα άκρα

Έρευνα της Κάπα Research για «Το Βήμα της Κυριακής

49% "ναι" στους προπηλακισμούς

80% "όχι" στο άσυλο

Είναι άραγε τόσο αντιφατική η ελληνική κοινωνία, όπως παρουσιάζεται στην έρευνα ή όπως όλες οι δημοσκοπήσεις, στατιστικές κλπ. χρήζουν μιας δεύτερης ανάγνωσης και σκέψης;
Τα ποσοστά από μόνα τους δεν δείχνουν απλά μια κοινωνία που βρίσκεται στα άκρα, αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Μια κοινωνία σε πλήρη σύγχυση. Μια κοινωνία που ζητά το αυτονόητο, αλλά το εκφράζει με διαφορετικούς τρόπους και οδηγείται σε αντιφατικά μονοπάτια. 

"Οιωνός", άρθρο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (1896)

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Άμυνα περί πάτρης δεν είναι οι σπασμωδικαί,
κακομελέτηται και κακοσύντακται επιστρατείαι,
ουδέ τα σκωριασμένης επιδεικτικότητος θωρηκτά.
Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών,
η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις,
η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού,
του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος,

Καταγγέλλω ή δεν καλύπτω;

«ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καταδικάσει με ξεκάθαρο τρόπο τις επιθέσεις κατά κυβερνητικών στελεχών, τις αντισυγκεντρώσεις και τους προπηλακισμούς και να μην δικαιολογεί αυτές τις ενέργειες αποδίδοντάς τες στην δικαιολογημένη οργή του κόσμου και στο γενικότερο κλίμα κοινωνικής δυσαρέσκειας». Θεωρώ τις δηλώσεις αυτές του κ. Κουβέλη και της ΔΑ πολιτικά υπεύθυνες, επίκαιρες, διαφανούς δημοκρατικής αντίληψης και πλήρως κατανοητές. Μη βιαστεί κανείς να με κατατάξει πολιτικά εξαιτίας της παραπάνω εκτίμησης γιατί θα χάσει.

„Συνάδελφοι αυτός εκεί είναι ασφαλίτης!“

Κάποιος φώναξε "αυτός είναι ασφαλίτης"... και έστειλαν τον άνθρωπο δαρμένο στο νοσοκομείο. Σαν διάβασα την είδηση ήλθαν στο μυαλό μου εικόνες από άλλες παλιές εποχές. Εποχές με άλλα αγωνιστικά ήθη. Γεμάτος ο χώρος έξω από το Πολυτεχνείο. Φοιτητές κρεμασμένοι σαν τσαμπιά στα κάγκελα φωνάζανε με όλη τη δύναμη της φωνής που τους είχε απομείνει, συνθήματα ενάντια στη χούντα.

Έλληνες, ακούσατε τα νέα από τη ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ;

Η Πορτογαλία ψήφισε στις πιο παράξενες ίσως εκλογές του κόσμου. Όπου τα τρία κόμματα που διεκδικούσαν την εξουσία είχαν προ-συμφωνήσει ότι θα εφαρμόσουν την πολιτική του Μνημονίου μέχρι κεραίας και δεν θα ζητήσουν καμιά αναδιαπραγμάτευση. Ήμουν εκεί, τις είδα από κοντά, με την κάμερα της εκπομπής «Έρευνα». Και μοιράζομαι μαζί σας μια σκέψη. Πώς η εμπειρία της Πορτογαλίας διαψεύδει τρεις μύθους που κυριαρχούν στην περί κρίσης συζήτηση. 

Θα 'ρθει ο καιρός...

 

Κ. Π. Καβάφης



Η επιφυλλίδα αυτή δεν είναι requiem για τη χώρα που σήμερα «κρεμάται επί ξύλου». Γιατί ακόμη υπάρχουν «βουβοί συντρόφοι στ' άχαρα σοκάκια πέντε η ώρα που βραδιάζει» (Λόρκα). Στη μαζική παράκρουση και τον αναχωρητισμό θέλει να μείνουν (και θα μείνουν) φωνές ψυχραιμίας, αντιλήψεις αποφασιστικότητας, ιδέες από το μέλλον -όχι πρακτικές από το παρελθόν.

Το άρχον πολιτικο-οικονομικό συγκρότημα εξουσίας καλά κρατεί και δίνει τα ρέστα του «τοις κείνων ρήμασι», για μια πολιτική μη βιώσιμη, αναποτελεσματική, κοινωνικά ανομιμοποίητη. Προς τούτο «αναλώνει» τις πιο ευφυείς και προοδευτικές εφεδρείες του, που τις ενέπλεξε στην υπεράσπιση και στην εφαρμογή του «salus rei publicae suprema lex esto» (υπέρτατος νόμος η σωτηρία της πατρίδας).